دیو ودلبریا گونگ شیم زیبا ..

شاید برای اکثر دختر خانم های بیست وچند ساله سخت باشه که از استرس کار پیدا کردن یه تیکه از سرشون کچلی بگیره ومجبور به استفاده از کلاه گیس بشن ..حتی ممکنه خیلی هاشون از خونه بیرون نرن واز جامعه گریزان شن ..اما برای گونگ شیم قوی داستان دیو ودلبراین طور نیست ..گونگ شیم تفاوتش رو با خواهر بزرگترش قبول کرده ..میدونه که زیبا نیست وبی استعداده .پس توقعی از زندگی نداره ..تنها یه کار درست وحسابی پیدا کنه براش کفایت میکنه ..اما از وقتی پای دانته به زندگی گونگ شیم باز میشه گونگ شیم هم مثل یه غنچه ی تازه شکفته شکوفا میشه ..

داستان از این قراره که دانته که یه وکیل خیر اما بی پوله اتاق زیر شیروونی گونگ شیم رو اجاره میکنه وهمین باعث دوستی واشنای این دیو وبه اصطلاح دلبر میشه ..هرچند با وجود دیدن بیست قسمت هنوز لپ مطلب رو از گذاشتن همچین اسمی متوجه نشدم ..ایا دیو داستان گونگ شیم بود ودلبر داستان دانته ..؟؟ما که زیبایی اساطیری از این به اصطلاح دلبر ندیدیم ..

القصه ..داستان در کنار کل کل ها وسوءتفاهم های بین گونگ شیم ودانته جلو میره تا ما با شخصیت بعدی اشنا شیم ..

جونسو ..وارث گروه استار که از قضا گونگ شیم به خاطر ظاهر معمولی واخلاق ساده اش برحسب اتفاق درش مشغول به کار میشه ..این جونسوی داستان یه پسر تیتیش مامانی وبچه ننه است که حتی نمیدونه چه جوری باید تو روی مادرش بایسته ..اما دوستی با دانته وگونگ شیم که مثل دو تا رفیق ناباب راه وچاه لجبازی وزبل بازی رو بهش یاد میدن باعث میشه که جونسو به شدت به این دو نفر علاقه پیدا کنه تا جایی که عاشق اخلاق ساده وفداکاری های گونگ شیم میشه ..

اما داستان از اونجایی اندکی جالب تر میشه که در پس زندگی ساده ی دانته یه راز بزرگ وجود داره ..که اون رو به جونسو وگروه استار پیوند میده ..

بازیگرها ..

من نمیدونم با وجود تعدد بیش از حد بازیگرهای خانم چرا اکثر کارگردان ها سراغ بازیگرهای جدید میرن ..من اشنایی قبلی با این خانم نداشتم اما به نظرم نقشش رو خوب ایفا کرد ..واقعا که درکنار دانته مثل یه زوج خل وچل بودن که ادم از دیدن لوس بازیهاشون خنده اش میگرفت ..از طرف دیگه با وجود تفاوت سنی فاحش ..خیلی خوب خودش رو با گونگ مین مچ کرده بود ..

گونگ مین شیرین ..فکر کنم همه ی کی پاپی ها با بازی روون این اقا اشنان از بازیش تو سریال میتونی صدای قلبم رو بشنوی تا بازی تو سریال زوج حساس واین اواخر هم ریممبر ..اونقدر قابلیت ها وفن بیان ومیمیک صورت این مرد در مورد نقش های مختلف زیبا وباور پذیره که شک دارم کسی تو دنیا وجود داشته باشه که از بازی این اقا راضی نباشه ...

مخصوصا تو این سریال با پس زمینه ای که تو سریال ریممبر دیده بودم اصلا فکرش رو هم نمیکردم اینقدر تو نقشش شیرین وبامزه ظاهر بشه ..شاید هفتاد درصد کار رو به عشق بازی جالب این اقا دیدم وهروقت خودش رو لوس کرد دل ضعفه گرفتم از خنده ..

جونسو ..از این اقا هم بازی دیگه ای ندبده بودم اما اعتراف میکنم پا به پای دانته تونست شیرین بودن ومودب بودن یک نجیب زاده ویه پسر بچه ی ساده رو نشون بده ..وقتی میخندید همه اش تو دلم الهی الهی میگفتم ..خیلی طفلونکی بود ..خلاصه که در کل از بازیها راضی بودم ..

راجع به فیلمنامه باید بگم طرح موضوع خیلی ساده وشاید کلیشه ای بود ..از پسر بچه ی شاهزاده ای که به جبر زمانه راهش رو گم کرده وبه زیر شیروونی نقل مکان کرده تا دختر به اصطلاح زشت وساده ای که به خاطر مهربونی هاش از خیلی از زیبا های اطراف خودش گوی سبقت رو ربوده ..

طنز داستان واقعا راضیم کرد ..شاید بعضی ها اصطلاح لودگی رو به بازی روون گونگ مین اطلاق کنن اما من یه نفر که واقعا از دیدن کارها وحرکاتش لذت بردم ..به نظرم که در زمینه ی طنز بار اصلی داستان رو دوش این مرد بود ..

فضا سازی سریال رو دوست داشتم ..همه چیز سر جاش بودم ..

اما اگه بخوام نکته های منفی سریال روبگم ..اول از همه کلاه گیس مزخرف گونگ شیم به چشمم میاد ..هرچند گاهی مایه ی طنز بود اما با توجه به انبود کلاه گیس های موجود توبازار به نظرم از بدترین مدلش استفاده کرده بودن ..

بعد هم طراحی لباسش ...هرچند قبول دارم طراح لباس وگریمور میخواستن به ساده بودن گونگ شیم اشاره کنن اما بدلباس بودن گونگ شیم برای من توجیح ناپذیر بود ..

بعد هم راز زندگی دانته بیشتر از اونی که فکرشو میکردم کشدار شد مخصوصا اون قسمتی که هویت اصلی دانته برای مادربزرگ رو شد تا حدی بچه گانه بود ..مادربزرگه یه کوچولو هم شک نکرد که نکنه دانته داره خالی می بنده ..

از نکته های مثبت سریال شاید بتونم به روند عاشقانه اش اشاره کنم ..سریال درحدی جلو رفت که نه اعتراف کامل وجود داشت ونه جدایی .ونه اون بست کیس معروف که معمولا اواسط سریال میذارن ...از این تم خیلی خوشم اومد ..برخلاف اکثر سریالهای کره ای که بعد از اعتراف عاشقانه ی داستان به زیر صفر میرسه این سریال عاشقانه ی ملایم ومنطقی ای داشت که همین باعث ادامه دادن سریال میشد ..

اهنگهای سریال شاد و مفرح بود ..کلا فضای فانتزی وساده ای داشت که به دل می نشست ..مخصوصا پشت بوم خونه ی گونگ شیم که پراز گل بود ..

نویسنده در پس زمینه ی کار هم از ایده ی تخیلی استفاده کرده بود که بود ونبودش به نظرمن زیاد توفیری تو اصل موضوع نداشت ...ولی ایده ی جالبی بود ..اینکه بتونی حرکات رو اسلوموشن ببینی وبتونی زودتر از موعد مقرر واکنش نشون بدی ...

پایان داستان هم بد نبود ..هرچند که دیدن بیست قسمت کلاه گیس گونگ شیم به نحوی ازار دهنده بود اما نیم ساعت اخر داستان مخصوصا با لباس های جینگیل مستون گونگ شیم بهم چسبید ..وکلی هم به خاطر لوس بازی های گونگ مین دل ضعفه گرفتم وخندیدم ..

درمجموع بهش نمره ی هشت رو میدم وبه کسایی که عاشق بازی گونگ مین هستن پیشنهاد میکنم حتما این سریال رو ببینن وبازهم به استعداد بی نظیر این اقا ایمان بیارن ...