نقد و بررسی سریال چینی ولنتاین و معشوقه اش

داستان راجع به عشق روباهی نهصد ساله است که می خواد جون عشقش رو نجات بده و در این بین معانی زیبایی از احساسات بشر و تقابل اونها در زندگی رو می بینیم

روند سریال

داستان راجع به عشقی قدیمیه. حلان و افراد قبیله اش روباه هایی از سیاره ی دیگه ای هستند که به زمین اومدند و سال ها در میان انسان ها زندگی کردن. با وجود تواناییهاشون گاهی عاشق انسان ها شدن و بچه دار شدن. حلان دقیقا همچین موجودیه. نیمی روباه و نیمی انسان. سال ها پیش تو سن نوجوانی با دختربچه ی انسان هم نشین و عاشقش شده اما دقیقا تو روزی که فکر می کرد قراره چشمای نابیناش درمان بشه، عشقش رو به بدترین شکل از دست می ده. حلان بینایی شبش رو بدست میاره اما به خاطر قربانی شدن عشقش از قبیله و پدرش دل می کنه و زندگی خودش رو به همراه نوچه هاش شروع می کنه. نهصد سال از اون روزها گذشته. عشق حلال هر بار تناسخ پیدا کرده و در کمال تاسف در بیست و پنج سالگی فوت کرده و حالا حلان یه بار دیگه تناسخ عشق قدیمیش رو می بینه که به نام گوان پی پی زندگی می کنه. اما اینبار همه چی فرق می کنه. از یک طرف حلان می خواد سایه ی شوم مرگ در جوانی رو از سر عشقش برداره و از طرف دیگه پی پی اینبار دوست پسری داره که به شدت عاشقشه.

بازی بازیگرها

بازیگرها همه گمنام و در عین حال خوبن. حلان با اون صدای ملایم و قد بلندش واقعا به درد نقش اصلی می خورد من که خیلی ازش راضیم. بقیه بازیگرها هم همین طور. همه خوب از پس نقششون براومدن.

فیلمنامه ی سریال: این سریال واقعا فیلمنامه ای قوی داشت. از اونهایی که نویسنده سعی کرده با تمام وجود سنگ تموم بذاره.

داستان روباه هایی که علاوه بر زندگی در کنار انسان ها و اموختن افکار و احساساتشون باید با خودشون هم کنار بیان. جالب اینجا بود که منشا جنگ زیرپوستی بین روباه ها هم بازهم خصایص انسانی مثل عشق و خیانت و حسادت بود.

در جای جای سریال شخصیت پی پی متن های پیچیده و زیبایی در مورد افکار انسان و احساساتش می گه. دروغ، حقیقت، رازها...

رازها مثل جعبه ی پاندورا می مونن اگه برملا شن باید پاشون بایستیم

چه معانی قشنگی این سریال منتقل می کرد. با اینکه در ظاهر یه سریال فانتزی بود اما اینقدر معنی و مفهوم داشت که از صد تا سریال مفهومی برام دلپذیرتر بود. اینکه هر روباهی یه مروارید داشت و اون مروارید رو سالیان سال تنها و تنها برای عشقش نگه می داشت. جالب اینجا بود از قوانین طبیعت استفاده کرده بودن. اینکه روباه ها تنها یک جفت دارن و روی جفتشون عطر خودشون رو می ذارن. حلان هم با دادن مرواریدش به پی پی عطر خودش رو روی پی پی گذاشته بود.

سوگند ازدواج حلان و پی پی از اون قسمت های پر مفهوم بود. معمولا این قسمت ها برام جالب نیست اما دوست داشتم متنش رو برای شما هم بنویسم.

من حلان جینگ تینگ از امروز همیشه مراقبت خواهم بود. برات شمعی در تاریک و آفتابی در زمستان خواهم بود

من گوان پی پی از امروز به بعد همیشه همراهت خواهم بود در طوفان پناهگاهت و خونه ای برای رفع خستگی هات خواهم بود.

واقعا عاشق مفهوم عمیق این سوگند شدم. همه می دونیم از ابتدای خلقت مرد تکیه گاه بوده و زن پناهگاه.

نکات مثبت سریال:

بازهم می گم یکی از سریال مفهومی زیبا با بیس عالی بود که هر قسمت مفهوم جدیدی داشت.

اکیپ بازیگرها و تعدد زیاد و داستانی که تمام شخصیت ها رو تک به تک معرفی می کنه  

کم قسمت بودن سریال

طنز، غم، عاشقانه، استفاده از عواطف، همه چیز به جا بود. اکشن خوبی هم داشت اگر چه کم بود. و آخرین نکته تدوین عالی:

تو سریال برش هایی وجود داشت که بهمدیگه مرتبط بود. یه وقتایی در انتهای قسمت مشکلات و برخوردهایی رو نشون می داد که تو قسمت بعدی خیلی خوب توضیحش می داد. یا فلاش بک های ابتدای هر قسمت که به گذشته ی حلان و عشقش می پرداخت. بعد به زمان حال برمی گشت و از اون فلاش بک به طرق مختلف استفاده می کرد.

معمولا تدوین های سریال های چینی مشکل داره. سریال رو تیکه تیکه می کنن. البته از جایی شنیدم که گویا مجبور به سانسور می شن و به خاطر همین معمولا تدوین خوبی از چینی ها ندیدم اما این سریال یکی از بهترین سریال های در این حیطه بود

سکانس های برتر

امان از کیس های سریال

معمولا اینقدر کیس دیدم که برام زیاد شگفت انگیز نباشه. اما این سریال عقبه ی پر مغز و زیبایی داشت.

تصور کنید زوج های مختلفی رو در حالت های مختلف نشون می ده که در پس زمینه اش این جملات گفته می شه:

گاهی اوقات لحظات خصوصی ای تو زندگی هست که فراموش نشدنی ان. ممکنه فقط یه لبخند یا یه آغوش باشه. می تونه حتی وقتی همو می بینن باشه. ولی اون لحظه ناگهانی رخ  می ده. مثل بقیه لحظات زندگی. راهی واسه اینکه قبلش بفهمی نیست ولی وقتی می رسه می فهمیم همه چیز از پیش تعین شده

و دقیقا تو همین لحظه کیس زوج اصلی و همه ی اون زوج ها رو با هم نشون می ده.

کیس دوم سریال هم عالی بود. انگار حلان عقده ی نهصد ساله اش رو باز می کرد.

صحنه ای که حلان برای ثابت کردن خودش دستش رو تو اسید می کنه هم خیلی قشنگ دراومده بود. پی پی و بیننده هر دو گیج می شن.

دیالوگ برتر:

-فکر می کردم با یه بوسه همه چی عوض می شه. مثل دخترا تو داستان پریان. اما چرا بوسه های شما آدم کشه؟

-دروغ مثل یه داروی بی حسی می مونه. چون حقیقت همیشه درد داره اما اگه از قبل حقیقتو بدونی دیگه دروغ فقط نمک رو زخمه اون وقته که فقط دعا می کنی همه چی زود تموم بشه. به هر قیمتی که شده می خوای همه اش تموم بشه.

نکات منفی سریال:

اولین نکته ای که به نظرم از حیث اخلاقی درست نبود و بهتر بود نویسنده و کارگردان یه جوری حلش کنن، رابطه ی عاشقانه زن با دو مرد بود. البته منظورم شخصیت اصلی نیست. با اینکه رابطه اشون پاک بود اما اینکه دوست پی پی نمی تونست بین دو روباه انتخاب کنه و همزمان با هر دو دوست بود، برام جالب نبود. بهتر بود یه جوری رفع و رجوعش کنن.

دومین نکته انتظار فانتزی های خیلی خیلی بیشتری داشتم. به جز دو سه فقره امداد و نجات و یکی دو مورد هم حسودی چیز زیادی ندیدم. اگه فانتزی بیشتری قاطیش می کردن قطعا قشنگ تر می شد.

کلا از پتانسیل  ایده ها استفاده ی درستی نشده بود. مثلا زمان کوری حلان پی پی خیلی بهتر می تونست ازش مراقبت کنه. یا قسمتی که پی پی علی رغم میلش می خواد از حلان جدا بشه. به حلان می گه مروارید رو پس بگیره. انتظار داشتم مروارید موقع پس دادن برق بزنه که نزد.

مورد آخر که دیگه نوبر بود با اینکه نویسنده بارها می گه این اشخاص روباهن و بویایی و شنیداری قوی ای دارن اما استفاده ی درستی نشده بود. یه جاهایی هم که باید نشون می داد نشون نداد. مثلا دختره پشت در گوش می ایسته اما روباهی که داخل اتاقه اصلا متوجه نمی شه.

مورد بعدی سه قسمت اخر سریال بود. کشدار و ساده با اینکه به جمع بندی سریال اهمیت می دم اما زیاد راضی نبودم

در اخر به عنوان یکی از سریال های کوتاه چینی که بدجوری بهم چسبید توصیه اش می کنم. نویسنده خیلی خوب حق مطلب رو ادا کرده بود و تنها هدفش ساخت یه سریال فانتزی بود. برخلاف روباه نه دم که فقط با فضاسازی وبازیگرها ویترین سریال رو پر کرده بود. بهش نمره ی 8.9 رو می دم و صد درصد توصیه اش می کنم.