نقد و بررسی سریال دو لالا سول سول

لارا دختر بی مادریه که از کوچیکی با مهرو محبت بیش از حد پدرش بزرگ شده. پدر بزرگوار لارا از اون پدرایه که قربون دست و پای بلوری دخترش می ره و فکر می کنه دخترش نابغه ی موسیقیه. به خاطر همین تمام سالها لارا رو به این سمت هدایت کرده اما بالاخره در جشن فارغ التحصیلی، لارا پیانو رو می بوسه و کنار می گذاره. داستان اصلی از وقتی شروع می شه که دقیقا تو روز عروسی لارا، پدرش فوت می کنه. مادرآقادوماد هم که فکر می کرده با این ازدواج نونش تو روغنه به محض شنیدن فوت پدر عروس، دست دوماد جان را می گیره و الفرار. لارا می مونه و بدهکاری و یتیمی. از اونجایی که دختر ساده ایه با یه نشونی، راهی روستایی کوچیک می شه که در اونجا تصادف بدی می کنه و دقیقا با جون اشنا می شه پسری فراری که یک دل نه صد دل عاشق لاراست.

روند سریال

داستان مقدمه چینی کوتاهی داره اشنایی زوج اصلی و زندگی گذشته ی لارا تا اومدنش به این روستای کوچک و اشنایی با همسایه ها.

فضای داستان اروم و گرم و ملایمه. دختری باری به هرجهت و سربه هوا که با وجود تلخی های زندگیش هنوز شاده و همه چیز رو به دیده ی مثبت نگاه می کنه. با اینکه بی پول شده اما عاشقی مثل جون داره که با وجود تلخی همه جوره هواشو داره. قسمت های اول تناقضات این دو شخصیت شیرین و بانمکه. فضای ساده ی روستا مشکلاتی که زندگی لارا رو گرفته و جونی که همچنان تلاش می کنه از لارا مراقبت کنه، بینننده را با خودش پیش می بره. تا قدم به قدم بزرگ شدن لارا و انس گرفتنش به جون رو ببینه.

بازیگرها.

گو آرا: این خانم یکی از قدیمی ترین بازیگرهایی که می شناسم یادمه سر سریال تو کی هستی 2008 همه اش از خودم می پرسیدم مگه می شه کره ای ها، چشمای رنگی داشته باشن. ما هر چی دیده بودیم کره ای چشم بادومی تنگ نظر بوده.

همیشه یه اغراقی خاصی داره اما برای من یه جورایی دیدنش نوستالژیه و با بازیش مشکلی نداشتم. به نظرم نقش یه دختر سر به هوا و بی کس و کار رو خوب بازی کرده بود.

بازیگر جون: این اقا به تازگی نقش های اصلی خوبی بازی کرده و باید بگم واقعا در کنار سونبه اش گوارا خیلی خوب ظاهر شد. راضیم ازش.

نکات مثبت سریال

اول از همه تم ساده و ایده ی خوبش.

این ایده که یه دختر، بی کس و کار بشه و سعی کنه رو پای خودش بایسته از قدیم فانتزی مورد علاقه ی کره ای ها بوده. دروغ نمی گم خودمم این ایده رو با وجود کلیشه ای بودن هنوز می پسندم.

اینکه لا را به خاطر نداشتن پول مجبور می شه اینبار با اشتیاق به پیانو زدن بپردازه و با همین پیانو زدن زندگیش رو بگذرونه

دوم فضای رنگی رنگی و گرم سریال. از اون سریالهاست که شما رو با ارامشش همراه می کنه. یه سری همسایه و همکار ساده که روزمرگی هاشون در عین سادگی، شیرین و بامزه است.

طنز سریال رابطه ی همسایه ها و عاشقانه های  بانمک و جالبی بود.

سریال موزیکالیه که با محوریت ملودی های پیانو ساخته شده. جالب اینجاست که برای هر قطعه ی پیانو داستانی نوشته شده و این داستان با شخصیت ها و ایده های ریز و درشت متن عجین شده.

با اینکه سریالهایی که از ابزار موسیقی سنگین مثل پیانو و ویولون استفاده شده معمولا فضای سردی دارن اما این سریال واقعا شاد و فرح بخشه.

نکته ی بعدی که نمی دونم مثبته یا منفی. استفاده از یک فلاش بک خاص و عمق تاثیر و وقایع بعد از اون. از این نظر به نظرم مثبته که از چند زاویه ی مختلف پرداخته شده بود و هر بار یه چیز جدیدی تو شب فارغ التحصیلی لارا می دیدیدیم. از این جهت منفی که دیگه هیچ مردی باقی نموند که عاشق لارا خانم با اون مدل پیانو زدنش نشه. خلاصه که به نظرم نکته ی مثبتش بیشتر از منفیش بود.

نکات منفی

اول از همه سن بازیگر مرد. کارگردان با خودش چه فکری کرده؟ مگه می شه جون با قد یک و هشتاد و هفت بچه دبیرستانی باشه؟ کاش حداقل سنش رو بالاتر می آورد که البته دیگه به داستان نمی خورد یا یه بازیگر بچگونه تری می آورد که باز به لارا نمی خورد. یا لارا رو سن کمتری می ذاشت.

یک سوم پایانی.

یه نکته ای بگم ( این نکته ها اصولی نویسندگیه. یادداشت کنید تو ذهنتون بمونه)

برای نوشتن داستان شما باید ایده ها رو لیست کنید. درست مثل یک طرح کلی. بعد فصل بندی کنید. در فصل بندی ها اصل مهم اینه که این ایده ها رو به صورت مساوی در فصل ها پخش کنید. نمی شه یه فصل پر از ایده باشه یه فصل اصلا ایده ی خوبی نداشته باشه.

حالا چرا این نکته رو گفتم؟ نویسنده خیلی زود داستان رو به انتها رسوند. عملا از قسمت یازده داستان رو شیب نزولی افتاد و از اون به بعد با بی حالی سریال رو دنبال کردم.

واقعا مونده بودم نویسنده با چه ایده ی دیگه ای میخواد شیش قسمت پایانی رو پر کنه. درصورتی که باید این قسمت ها رو عقب تر می برد تا حداقل قسمت های بی حال سریال کمتر باشه که صدمه به کار نزنه.

مورد بعدی باز هم روند انتهایی. انگار نویسنده ی قسمت های اول با اخر داستان فرق داشته باشه. آخه این قدر تفاوت! نویسنده با بی سلیقگی تمام انتهای سریال رو به یه معجون مسخره و کلیشه ای تبدیل کرد که تو صد تا سریال هم همچین موردی نمی بینیم. مشکلات بچه پولدار بودن و سن کم بودن و مریضی و از اون دنیا برگشتن و ... وای نویسنده یکم نفس عمیق بکش. رسما جفت پا گند زدی به سریال.

خلاصه که اگه بخوام نمره بدم به ده قسمت اول نمره ی 9 و شش قسمت بعدی 7 می دم. تفاوت رو اینجا مشاهده کنید.

در مورد توصیه کردن. من از دیدنش پشیمون نیستم. یه جورایی ذهنم هوا خورد. ایده های خوبی داشت. فضای ملایم با شخصیت های خنگ و ساده و بانمک. به هرحال تصمیم با خودتون