نقدوبررسی سریال کره ای یک روز زیباپیدات میکنم ازدی

معرفی شخصیتهاوبازیگرها:

ایم یون سوب با بازی سوکانگ جون:

یکی ازجالب ترین پسرهایی که توکی درامادیدم.یه پسرک کتابفروش دوست داشتنی که حس وحال آرومش روکل سریال سایه انداخته،درونگرا،خجالتی ومعصوم،گرم وپرازآرامش.یه پسرآروم ومظلوم که به همه ی آدمهابی هیچ چشمداشتی کمک میکنه،حرف نمیزنه وبه جاش خیلی مسئولیت پذیره،مردم بخاطرآروم ومعصوم بودنش زیاد اذیتش میکنن.خلاصه که شخصیت واقعادوست داشتنی ای داره.من اصولاازشخصیت پسرها توکی دراما اصلاخوشم نمیاد(ازپسرهای جنتلمن خوشتیپ همه چیزتموم متنفرم)اما اینجاشیفته ی این شخصیت شدم.چون یه درونگرای واقعی وبه تمام معنی روبه تصویرکشیده بودن وبرای کسی مثل من که به شدت درونگراهستم وحتی خیلی خیلی ازاین شخصیت شدیدتر،واقعاجذاب وباورپذیروملموس بودوبا تمام واکنش هاش توی هرموقعیتی میتونستم همزات پنداری کنم.

سوکانگ جون روقبل ازاین توسریال جونگ میونگ دیده بودم که اونجا اصلاتوجهموجلب نکرد.توی توهم انسانی هم کاراکترکیوت وبازی خوبی داشت اما اینجادریک کلمه عالی بود.چقدرخوب تونست یه درونگرای واقعی روبه تصویربکشه.چقدربامهارت معصومیت واون حس آرامش روبه کاراکترش بخشیده بود.شایداین سبک بازی آروم وروون به دیدهرکسی نیاداما این سبک خودش نیازبه مهارت بسیاربالایی داره.این که بااستفاده ازحواس پنجگانه ت بازی کنی و...خلاصه که بنظرمن این بازیگرجوون یه بازی کاملا حرفه ای اینجابه نمایش گذاشت و واقعا بی انصافیه بخاطراینکه صداش درنمیومدکلا بازی خوبش رونادیده بگیریم.

موک هه وون با بازی پارک مین یانگ:

ایشون یکی ازبازیگرهای موردعلاقه ی خودمه هرچندکه زیاد دنبالش نمیکنم اماجزوجونترین بازیگرهاییه که کارشونو واقعادوست دارم وبنظرم واقعابازیگرتواناییه.اینجابرعکس بیشترجاهایی که دیده بودمش نقش یه دخترشیطون وخوش خنده روبازی نمیکردبلکه برعکس،باید درقالب یه دخترغمگین،آسیب دیده وسردکه نیازبه گرماداره فرومیرفت و واقعا هم کارشوخوب انجام داد.گریمش روهم به شدت دوست داشتم خیلی سافت وعروسکیش کرده بود.موک هه وون دختری آسیب دیده بودکه زندگی سختی داشت وخیلی قوی بودبنظرم اماگاهی رومخم هم میرفت بنظرم شخصیت پردازیش دریه جاهایی ضعف داشت برای مثال شیطون شدن بیش ازحدش بعضی وقتاقابل درک نبود درکل...

شیم میونگ یو:

شخصیت موردعلاقه ام وبه جرئت وزنه اساسی سریال‌.میتونم بگم بهترین وجذاب ترین شخصیت پردازی وباکیفیت ترین بازیگری مال این خانم بود.شخصیتی چندبعدی،پر رمزوراز،حتی اون عینک آفتابی مرموزی که همیشه به چشمش بودبه شدت علامت سوال بود،با اون استایل خاص وحرکات مرموزوجذابش ناخواسته توجهتو به سمت خودش جلب میکرد..داستان زندگیش،و...همه جزونقاط قوت سریال بودن.ای کاش شخصیت اصلی بود‌چون واقعا پتانسیلشوداشت.

لی جانگ وو با بازی لی جه ووک دوست داشتنی:

حتماهمه توی سریال توفوق العاده ای با ایشون آشنایی داشتن اما من اولین باری بودکه میدیدمش وبایدبگم کاراکترش کلابرعکس کاراکترقبلیشه.کیوت ونمک سریال یه پسرخیلی دوست داشتنی وپاستوریزه وباشخصیت ومحجوب که واقعامنومجذوب خودش کردحتی ازیون سوب هم برام جالب تربودبس که نمک بوداین موجود.وچقدردوست داشتنی ترکه نویسنده برای طنزکردن این شخصیت دست به دامان ادا اطواری جلف وسبک ومنزجرکننده نشده بود(من خودم معمولا باژانرطنزوکاراکترای طنزمشکل دارم به همین دلایل)وفقط میتونم بگم ببینیدوحال کنیدکه چه شخصیت کیوت کمدی متفاوت ودوست داشتنی ای روداریم مخصوصا دوست دخترش یون شیل که هرچی ازنمک بودنش بگم کمه وعاشق زوجشون بودم^^ازبازی لی جه ووک هم کاملاراضی بودم.

نقدسریال:اول ازهمه بایدبگم من خودم کسیم که باکی درامامشکل زیاد دارم.وقتی فهمیدم این سریال توتم کتاب وقهوه وبرف واینجورچیزامیچرخه وسوسه شدم برم امتحانش کنم.ودوستانی که دنبالش میکردن مدام میگفتن ریتم کندوکسل کننده...ومنم بخاطرهمین ش دودل بودم چون فوق العاده آدم بی حوصله ایم‌.اماامتحانی قسمت اولشودیدم و واقعا فکرکنم تنهاکسی بودم که باقسمت اول جذبش شده.نمیدونم کارگردان چی ریخته بودتوسریالش منوباقسمت اول که هیچ،بادقیقه ی اول مجذوب خودش کرد.بطوری که من ازهمون قسمت اول فهمیدم این سریال باب سلیقه ی منه وازاونایی نیست که عصبیم کنه.

روندسریال:

سریال ملودرامه وازهمون اول آروم وپرازاحساس شروع میشه.وبرای منی که تاحالافقط ملودرام های هالیوودی دیده بودم واولین باری بودکه ازنوع کره ایش امتحان میکردم به شدت رضایت بخش وجالب بود.ریتم کندی داره امابطرز عجیبی کشش داره.جوری که یه لحظه ام نخوای به رهاکردنش فکرکنی‌.البته همه ی ایناسلیقه ایه ودرموردکسانی صدق میکنه که مثل خودم عاشق ژانرملودرام هستن وبافضاش آشنایی دارن.شایدبرای قشر زیادی ازمخاطبین خسته کننده باشه.امابرای مامخاطبان خاصش،جذابیتهای ریزوزیادی توی خودش داره که اجازه نمیده یه لحظه ازش دل بکنی.باعث میشه ازته دل یه قهوه ی داغ ویه کتابفروشی ساکت آرزوکنی وساعتهاوقت آزادبرای تماشای سریال.سریال باعث میشدحس کنم دارم کتاب میخونم.به همون لطافت وآرامش وکشش!اصلاوقتی درد داشتم جوری مثل قرص آرامبخش برام عمل میکرد که دردام یادم میرفت.

میتونم بگم نویسنده وکارگردان سریال هردوشون توکارشون چیره دست بودن واقعا.یه داستان بی نقص و روون باکارگردانی موفق ودرست.هیچکدومشون کم نذاشتن.

سریال درعین آروم بودن،داستان قشنگی داره،داستانی که درست پیش میره وخسته ت نمیکنه،حس کسل شدن ومثل کرم وول خوردنوبهت نمیده.وکم کم وباروش لطیف خودش،گره هاروبازمیکنه.درعین ظرافت ولطافت.میگن سریال خیلی آرومیه وخبری ازقتل وجنایت واین حرفاتوش نیست.گول این حرفا رونخوریدحتی داستان جنایی خفنی هم داره که سریالواز یکنواخت شدن دورمیکنه وکمی هیجان بهش اضافه کرده که خیلی راضی بودم ازاون نظرهم.سریال یک قسمت هم افت نکرد.آروم شروع شد،کم کم گره افتاد،هیجان انگیزشدواوج گرفت ودرآخردوباره درکمال آرامش اماباپختگی بیشتر،تموم شد‌.

یکی از زیبایی های سریال که خیلی جالب بودبرام،این بودکه برای روایت داستان، هربارداستانوبرمیگردوندن عقب،ویکباردیگه ازدیدیه شخصیت متفاوت نشونش میداد،وباهرفلش بک،گره های بیشتری بازمیشد.میبینیدچقدرقشنگ؟دقیقامثل یک رمان.اینجوری میشه ازدیدهرشخصیت به داستان نگاه کرد،واحساسات اون رودرک کرد،اینجوری دیگه هیچ وقت نفرتی ازهیچ شخصیتی نداریم.مشکل ما اینه که همیشه فقط ازدیدشخصیت اصلی به داستان نگاه میکنیم.اما این جریان روجوری بامهارت نوشته ونمایش داده بودن که به هیچ عنوان حس خستگی به مخاطب نمیداد.نویسنده خیلی توکارش تبحرداشت.مافکرمیکردیم دیگه همه چیزومیدونیم ولی غافل ازاینکه نویسنده هنوزکلی حقه داره که بهمون نزده...ازلحاظ غافلگیری هم خیلی خوب عمل کرد.

اسم هرقسمت سریال روهم خیلی دوست داشتم.تازگیاکره ایایه کارجالب یادگرفتن.برای هرایپزودیه اسم جالب انتخاب میکنن^-^

لوکیشن وفضاسازی سریال:

اصلاخودم رسیدم به این قسمت ذوق کردم.لوکیشن همیشه برای من مهم بوده.اما هیچ وقت اصل کاری نبوده.ولی اینجا،به حق که یکی از وزنه های اساسی سریال لوکیشن فوق العاده جذاب ورویاییشه.کارگردان لعنتی هررررچیزیوکه فکرمیکرده میتونه به جذابیت تم کمک کنه معطل نمیکرده سریع بهش اضافه میکرده وتوی رنگبندی وایجادفضای جادویی ترکونده.فضایی که هرکسی ببینه،دلش میخوادخودشم اونجاباشه.که گرماش حتی ازپشت شیشه ی مانیتورهم احساس میشه.

واماغیرازلوکیشن چیزی که جذابیت روبرای چشمهاصدبرابرمیکرد،نحوه ی فیلمبرداری بود.من زیادتواین زمینه ها اطلاعات ندارم امانحوه ی فیلمبرداری تواین سریال روهیچ جای دیگه ندیده بودم.جوری ازفضافیلمبرداری میشدکه بیننده واقعاحس میکرداونجاحضورداره،ومیتونه همه چیزولمس کنه.مخصوصاتوی گل فروشی،صبح هاولحظه ی طلوع خورشیدازپشت کوهاوکتری چای یون سوب،جاده های پاییزی وطبیعت وچشم اندازهای زمستونی ودرختاوستاره هاو...

ازدیگرجذابیتهاش،صداهاونواهای دلبربودن.موسیقی های بدون متن که توپس زمینه پخش میشدوخیلی دلنشین بودکه به کنار،سروصدای همه چیزتوی سریال شنیده میشد.چکیدن آب،جیک جیک پرندگان،خش خش برف هازیرپاوحتی نفس های آدما...مثل جریان زندگی بودکاملامیشداحساسش کرد...

گریم های سریال هم واقعاجای تحسین داشت.وقتی فلش بک میخوردبه دوران نوجوونیشون،من واقعاچهره ی یه نوجوون روتوی این بازیگرامیدیدم و واقعاباورم میشدکه اینابچه ن وهمسن خودمن.خلاصه ک من به جذابیتهای بصری این سریال از10نمره ی10میدم

عاشقانه ی کار:

بازم بایداعتراف کنم من با عشق وعاشقی های کی دراماهم اصلاکنارنمیام ودرواقع دلم میخوادسرموبکوبم به دیواروقتی میبینمشون‌.با کمال شرمندگی ولی حس من بهشون مدرن شده ی انیمشین های دیزنیه.هیچ وقت نمیتونم عشقی که سرنوشت دونفربهم گره خورده وعقدشون توآسمانهابرگزارشده رودرک کنم وباهاش ارتباط برقرارکنم وقبول کنم که واقعا عشقی بین این دونفرهست.من دوست دارم روندعاشق شدن واقعی باشه.من هم ازاول ندونم کی قراره عاشق کی بشه.نه اینکه ازهمون اول مادونفروداشته باشیم که با اینکه ازهم به شدت متنفرن دست برقضاهی سروکارشون میفته به هم ومثلادخترخانم فقیروبدبخت پاش سربخوره ویه راست لیزبخوره درآغوش پرنس خوشتیپ وپولدارخودشیفته وعاشق ش

اما اینجا ازاین خبرانبود‌.عشقی واقعی بودوخیلی دوست داشتنی.عشق محکمی بودکه چندین وچندساله بودوبنظرم نویسنده خیلی خوب تونسته بودمفهوم عشق واقعی روبه نمایش دربیاره.مایه پسرهمه چیزتموم نداشتیم.خوشتیپ وپولداروخوش سرزبون ودخترکش!نه اصلا.نه پسری که منت کشی بکنه وبرات ادای جنتلمن هارودربیاره.مایه پسرخجالتی روداشتیم که نمیتونست به عشق حتی اعتراف هم بکنه.زبون بازی ومخ زنی بلدنبودوعلاقشوباعمل ثابت میکرد.همین باعث میشدعشقشون برای من بی نهایت شیرین باشه.مثلث های عشقی اعصاب خردکن هم نداشت وهمین چقدباعث خوشحالی بود.

من همیشه باکیس مشکل داشتم اما اینجانویسنده انقدرخوب مقدمات روبرای سکانس های کیس فراهم کرده بودکه کاملابه جامیدونستمشون وتونستم بپذیرمشون.قبلش زیادانتقادشنیده بودم ازعاشقانه شون ومیگفتن که اینابدجوری زدن به جاده خاکی...اصلا اینجوری نبودکه:/ از خیلی ازسریال های غیرملویی که دیدم بسیارلطیف تروپاستوریزه ترعمل کردوکاملاازعاشقانه کار راضی بودم.

طنزکار:

آخی که همش رودوش جانگ وو ویون شیل بود وبه خوبی ازپسش براومدن.من خودم باکمدی مشکل دارم و وقتی میگم طنز،منظورم طنزهای لطیف وکوچولوییه که باعث یه لبخندکوچیک میشن وبه شدت دلنشینن.^^ولی جانگ وو واقعا عالی عمل کردتوی طنز.خیلی راضی بودم.طنزسریال هم به سبک خودش خیلی ملیح اماشیرینه.

+یکی ازبزرگترین نقاط قوت کار،شخصیتهای شیم میونگ یو وشیم میونگ جوبودن وبنظرم انتخاب بازیگرهابرای نقششون هم کاملامناسب بود.داستانی که این دوخواهرداشتن ازجذابیتهای اساسی سریال بود.

+وازبزرگترین نقاط قوت دیگه ی کار،اون انجمن شبانه ی کتابخونیشون بودکه بی نهایت پرازحس خوب،آرامش وصمیمیت بودوهمش دلم میخواست منم اونجاباشم.اینکه این سریال اینقدربه عمق کتابهامیپرداخت واقعاجالب بودوبرای نویسنده هاوکسانی که ذوق ادبی دارن خیلی میتونه جذاب باشه.قبلاسریال های دیگه ای دیده بودم که تم کتابی داشتن ورومحورکتاب ونویسندگی میچرخیدن اماهیچ وقت ندیده بودم سریالی انقدربه عمق کتابهاتوجه کنه نه ظاهرشون.قرارنبوداینجافقط لوکیشن مون کتاب باشه وشخصیتهاروی کتابها بخوابن بلکه،کاملافضای کتاب وحس کتابخونی روبهت منتقل میکردن.

+ونکته ی مثبت بعدی که میتونم بهش اشاره کنم اینه که اینجاهمه ی شخصیتهابرات جذابن.منتظرنیستی فقط عشق وعاشقی های زوج اصلی روببینی بلکه باداستان هرکدوم ازشخصیتهاذوق میکنی.اون خاله ی فوق العاده،زوج بی نهایت کیوت وشیرین یون شیل وجانگ وو،اون پدربزرگ ونوه ش،مدرسه وخواهرکوچولوی یون سوب،وحتی مردم‌.بایدبگم من عاشق اون پسرکوچولوی بانمک بودم.هروقت میدیدمش ازته دلم آرزومیکردم ای کاش این پسر کوچولو ی گوگولی بااون چشمای گردودندونای شیری وحرفای بامزه ش هیچ وقت بزرگ نشه...

وامانقاط ضعف:

من آدم واقعا کمالگراییم و وقتی میگم سریال ش اونقدرانقاط ضعفی نداشت یعنی خیلی کم بود دیگه.امابهرحال هیچ سریالی خالی ازاشکال نیست:

+افت فیلمنامه درقسمت ها۱۰تا۱۲.من اصلاسکانس های عموی یون سوبو درک نکردم و واقعا نفهمیدم هدفشون چی بود.وبه نظرم فیلمنامه تاحدقابل توجهی تواون دوسه قسمت از ریتم افتاد.مخصوصابعدازغافلگیری وشوک بزرگی که توقسمت۹بهمون واردکرداین افت ریتم اصلاخوب نبود.اما خوبیش این بودکه دوسه قسمت بیشترنبودوبعدازاون دوباره به قدرت قبلی ادامه پیداکرد.

+سوتی های کوچیکی که گاهی توی شخصیت پردازی هادیده میشدبرای مثال همون شخصیت هه وون یاشایدهم کمی یون سوب.شخصیت پردازی های این سریال قوی بودن.امابازهم درحد عالی نبودن.

+اعتراف دختربه عشق وهمیشه اول پیش قدم شدنش چیزیه که اصلا نمیتونم باهاش کناربیام:|

+بعضیاایرادوبه شخصیت پردازی بیش ازحد درونگرای یون سوب میگیرن.امامن اینوضعف نمیدونم.بخاطراینکه اینطورام نیست همچین آدمایی کلاوجودنداشته باشن‌.خودمن ازیون سوب خیلی خیلی بدترم.بخاطرهمین میگم شخصیت پردازیش مشکل خاصی نداشت.

***

وازدیگرنقاط قوت بسیارمهم سریال دیالوگ های فوق العاده شه که چون خیلی زیادبودن من حوصله نداشتم همه روبنویسم پس فقط این یکی که ازش بیشترازهمه خوشم اومدروبراتون انتخاب میکنم:مژه ی نقره ای گرگ:یه پسری بودکه مردم زیاداذیتش میکردن.چون اون معصوم بود،مردم همیشه فریبش میدادن.یابهش خیانت میکردن.یه روز،اون یه گرگوتوی کوهستان دید.آقاگرگه یکی ازمژه هاشوبهش دادوگفت:به مردم ازطریق این مژه نگاه کن.این باعث میشه بتونی خودواقعیشونوببینی.میمونای حقه باز،روباه های حیله گر،خوک های بدجنس،وراکون های شیطانی.پسرهیچ انسان حقیقی ای روی زمین ندید‌.درنهایت،تصمیم گرفت دنبال مکانی بگرده که انسان های واقعی زندگی میکنن.

_اون مکان روپیداکرد؟

+نه،نتونست هیچ وقت پیداش کنه.همچین مکانی وجود نداشت.

***

پایان سریال:باشکوه،هپی اندینگ وراضی کننده من معمولاپایانای غمگین وتاثیرگذار روبه هپی اندینگ های آبکی ترجیح میدم امااینجاپایان شادی بودکه واقعامستحقش بودیم وچیزی به جزاینوهم نمیتونستیم تصورکنیم‌.پایان شادوبهاری ای که لبخندروبه لبهاتون میاره قطعا.دیگه براهمچین سریالی چی بهترازیه پایان شاد ودلگرم کننده توی بهار؟

ودرآخرهم میگم که خیلی دوست داشتنی بود.واقعالذت بردم ازدیدنش.این سریال پرازحس خوب،پرازآرامش وپرازطراوت بود.برای روحیه آدمهای غمگین،درونگراها،والبته،کسانی که ذوق ادبی دارن یاعاشق غرق شدن توی دنیای کتاب هاوبوی صفحاتشونن یه پیشنهادعاااالیه. مثل حس یه قهوه ی داغ موقع طلوع آفتاب توی کوه،لذت بخش وپرازآرامشه.من که عاشق نویسنده وکارگردانش شدم.وبهش نمره8از10رومیدم.دوست داشتم به همه پیشنهادش کنم امابایدبگم،باوجودهمه ی تعریفهای من این سریال اصلاسبک همه پسندی نیست.ومخاطب های خاص خودشوداره.اگه روحیات آرومی دارین وازآرامش وظرافت لذت میبرید،صد درصداگه درونگراهستیدوحس میکنیدهیچکس درکتون نمیکنه،اگه ذوق ادبی داریدوعاشق دنیای کتاب هاهستید،این سریال مال شماست

آخرین نطرات

هدایت به بالای صفحه

اسلاید شو