نقد و بررسی سریال کره ای روگال از رز عزیز| rogal

نقد روگال

شخصیت ها:

کانگ گی بوم: یه افسر پلیس که با مرگ همسرش و از دست دادن چشم های خودش مسیر زندگی اش برای همیشه عوض شد.

هوانگ دوک گو: نایب رییس ارگوس و یه ادم به ظاهر محترم ولی در واقع یه وحشی خون ریز . کسی که برای رسیدن به هدفش از هیچ جنایتی روی گردان نیست.

رییس چویی: یه پلیس قدیمی که در حال حاضر برای اژانس امنیت ملی کار می کنه. کسی که با تجهیز ادم ها به قطعات هوش مصنوعی از اون ها ادم های بهتری میسازه. موسس روگال.

اعضای روگال: افرادی که در گذشته هر کدوم یه جور اسیب رو تجربه کردن و حالا با داشتن یک عضو مصنوعی هوشمند در صدد اجرای عدالت هستن. به اون ها پزشک و مکانیک گروه رو هم باید اضافه کنیم.

داستان با ارگوس ، یک شرکت به ظاهر قانونی و درست ولی در واقع یک سازمان جنایت کار ، شروع میشه. بعد از گرفتن چهار عضو از نیروی پلیس و کشتن اون ها افسر کانگ گی بوم موضوع رو می فهمه و به ارگوس میره. اون جلوی خبرنگارا جنجال به پا می کنه ولی کسی حرفش رو باور نمی کنه.

ارگوس وقتی مزاحمی حس می کنه سعی می کنه اون رو حذف کنه.به همین دلیل همسر گی بوم رو می کشه و چشم های خودش رو هم کور می کنه و اون رو سر صحنه ی جرم رها می کنه. پلیس سر میرسه و گی بوم بیچاره به جرم قتل همسرش به زندان می افته.

اما رئیس چویی که از واقعیت باخبره اون رو از زندان فراری میده و براش چشم هایی با قدرت هوش مصنوعی کار میزاره. اون با چشم های جدید توانمندش شروع به اموزش دیدن می کنه تا به همراه سه عضو دیگه ، روگال مخفی رو بسازن تا با ارگوس و همه ی ادم های پلید مبارزه کنن.

نقد:

روگال از اون سریال هایی بود که قبل پخشش واقعا منتظرش بودم و البته بهم ثابت کرد که ارزش این انتظار رو داشت. سریالی سراسر هیجان و جذابیت.

سریال با یه شروع طوفانی اغاز میشه. یکی دو قسمت اول برخلاف اکثر سریال های دیگه که زیاد خبری نیست ،خیلی پر حادثه و جالبه. روند سریع و جذابه و اتفاق ها پشت سر هم می افتن. این قدر سرعت کار بالاست که واقعا لذت میبرید. البته به مرور این سرعت حوادث کم تر میشه و شروع می کنه به باز کردن موضوع و شاخ و برگ دادن به ادم ها و اتفاقات.

این سریال به معنای دقیق تقابل خیر و شره. ارگوس با همه جنایت هاش و اعضای خلاف کارش و از این سمت روگال با ادم هایی که در خفا و بدون هیچ معروفیت یا چشم داشتی دارن با جون مبارزه می کنن تا بتونن جامعه رو نجات بدن.

ایده گروهی با اندام های مکانیکی واقعا برام جالب بود. از فرمانده با بازوی مکانیکی قدرتمندش تا مینا با تراشه ی توی مغزش که اون رو زنده نگه داشته بود. از گوانگ چول که نصف اندام های دخلیش رباتی بود تا گی بوم که با چشم های فوق هوشمندش می تونست یه ابر کامپیوتر سیار باشه.

همه ی این چهار نفر به همراه دکتر اوه، سوزان و بردلی که وظیفه تجهیز و نگه داری از این اندام های مصنوعی رو داشتن یه ارتش شکست ناپذیر رو تشکیل میدادن.ارتشی که شبانه روز سخت تلاش می کردن تا ادم های بد به اهدافشون نرسند.

از سناریوی خوب و ایده های جالبش که بگذریم می رسیم به بازی بازیگرها که از نکته ی های مثبت این کار بود.

چویی جین هیوک که اصلا لازم نیست من چیزی بگم. مگه میشه تو سریالی باشه و کارکترش رو عالی انجام نده؟ مگه میشه بد باشه اصلا؟ اینجا هم با کارکتر گی بوم هم سکانس های اکشن فوق العاده ای رو رقم زد و هم تونست بعد احساسی کار خوب در بیاره. تونست حس درد رو خیلی خوب نشون بده. مثل همیشه نمره اش بیسته.

اما پارک سانگ وونگ که هم سریال های کمدی رو عالی در میاره و هم جدی رو. هم افسر پلیس بهش میاد وهم یه جانی جنایت کار. با این که دیگه مثل جین هیوک جوون نیست ولی پا به پاش سکانس های اکشن رو در اورد. واقعا اجوشی فوق العاده ی منه و خیلی خوشحالم که تونستم یه سریال دیگه هم ازش ببینم. گرچه اینجا نقش منفی بود ولی من به اندازه نفرت از کارکترش خودش رو تحسین می کنم.

بقیه هم خیلی خوب بودن. از رئیس چویی که این سومین کاریه که با جین هیوک داره بازی می کنه تا بقیه اعضا ی روگال و حتی اعضای ارگوس. همه قابل قبول بودن.

یه چند جایی در مسیر سناریو غافل گیری های خوبی داشت که خیلی روی روند داستان تاثیر گذاشت و حتی تونست مسیرش رو تغییر بده. دم و دستگاه هاشون خیلی باحال بود و از همه جالب تر چشم های هوشمند گی بوم بود که کلی قابلیت جالب داشت.یه هوش مصنوعی واقعی که حتی قدرت تحلیل و انالیز همه چیز را داشت .

اما باز هم این نکته رو متذکر شدن که وقتی پای هوش مصنوعی وسط میاد ممکنه بعضی اتفاق ها کاملا بدون پیش بینی اتفاق بیفته و اونجاست که کنترل اون وسیله از دست حتی مخترعش هم در میره. مثل چشم های گی بوم که نزدیک بود اون رو به اشتباه بندازه و کاری کنه که تا اخر عمر فقط براش پشیمونی داشته باشه. باز هم نشون دادن که قدرت عقل واقعی درست تر از هوشیه که ساخته دست بشره. وقتی چشم های گی بوم اون قدرت واقعی اش رو اشکار کرد و تونست حتی به مغزش هم تسلط پیدا کنه این وسط فقط قدرت اراده بود که تونست از پس این فشار بر بیاد.

در کنار همه جذابیت ها، این سریال هم ایراداتی داشت که گرچه بزرگ نبود ولی به چشم اومد.(اسپویل داره)

یکی کیف همراه گوانگ چول بود که همیشه می گفت این باتری همراه اندام های رباتیمه. باید بیرون مقر روگال همیشه همراهم باشه ولی از اواسط کار من دیگه اون کیف رو هیچ جا ندیدم.

وقتی گی بوم حقیقت مرگ همسرش رو فهمید و تحت کنترل چشم هاش علیه روگال شد چرا دیگه مدل موهاش رو هم عوض کرد؟ مثلا می خواستن بدمن ازش بسازن؟

چرا وقتی زنش رو با هزار بدبختی پیدا کرد و این قدر خوشحال بود اون خودش رو کشت؟ اصلا نمی تونم درک کنم. اون که فهمیده بود همه جریان رو پس دیگه چیزی نبود که بخواد با مرگش مخفی کنه. به نظرم مرگ یوجین خیلی کار بیخودی بود.

چرا رئیس چویی با همه ی زحمت هایی که برای روگال کشیده بود اون اخر کار سعی کرد خودش رو بد نشون بده؟ اون همه اعضا رو از مرگ نجات داده بود. اون توانمندشون کرده بود. چرا کاری کرد که جلوش بایستن؟

اگه هوانگ دوک گو هم جزو پروژه روگال بود چرا بعد از این که از کنترل خارج شد و سمت جنایت رفت سعی نکردن کنترلش کنن؟

دیالوگ قشنگ:

اگه می خوای با این زندگی اخت بگیری به جای این که رو گذشته ات تمرکز کنی باید روی الانت تمرکز داشته باشی. همه ما قصه هایی برای گفتن داریم .اولش فکر می کردم که یه تصادفه که تو یه تیم قرار گرفتیم ولی اشتباه می کردم.انتقام گرفتن تنها ویژگی مشترک ما نبود همه ما با گذشته ی دردناکمون به هم متصل بودیم.

پایان بندی: (اسپویل)

خوب بود. با اون که روگال بسته شد و همه اعضا هر کدوم به یه کاری مشغول شدن ولی دیدن این که هنوز به مردم کمک می کنن قشنگ بود. با از هم پاشیده شدن ارگوس و مرگ بیشتر اعضاش می تونست پرونده اش بسته بشه ولی با زندانی شدن هوانگ دوک گو و مخصوصا اون نگاه اخرش انگار می خواستن بگن که این شر هنوز به طور کامل از بین نرفته و این اتیش زیر خاکستر یه روزی ممکنه دوباره شعله ور بشه. اخرش نه روگالی موند و نه ارگوسی ولی تنها چیزی که موند ادم های زیادی بودن که تو این مسیر قربانی شدن.

روگال از اون اکشن قشنگ هایی بود که طرفدارای این ژانر می تونن با دیدنش لذت ببرن. خیلی دوست داشتم که یه اکشن ساده نبود و با ترکیب هوش مصنوعی در حرکات خیلی بهتر و جذاب تر شده بود.

دیدنش رو پیشنهاد میدم.

آخرین نطرات

هدایت به بالای صفحه

اسلاید شو