خلاصه ..

لی سان ولیعهد بدبخت ونگون بختیه که به خاطر حرص وطمع پدرش در گذشته که خودش رو به گروه تبه کار پونگسو فروخته از کوچیکی زیر سایه ی نقابی که به چهره میزده بزرگ شده  ..پادشاه بعد از به دنیا اومدن لی سان مجبور میشه برای نجات جون پسرش از زهری که رئیس گروه پونگسو یعنی  ده مو به پسرش داده ..حق اب رو به گروه پونگسو واگذار کنه ..وازهمونجاست که برای حفاظت از ولیعهد مجبور میشه به صورت پسرش ماسک بزنه تا کسی نتونه ولیعهد رو بشناسه وبهش صدمه بزنه ..لی سان بیچاره با کلی سختی وتحقیر بزرگ میشه ..چرا که مردم فکر میکنن اون علارغم ظاهر سالمش یه فرد بیمار وجذامیه که مجبوره نقاب به چهره بزنه ..

حالا اصل داستان از اینجا شروع میشه که لی سان برای فهمیدن واقعیت قضیه از قصر خارج میشه تا دکتری که تو کودکی اون رو معالجه کرده ببینه وبفهمه چرا اصلا باید با این ظاهر موجه ماسک بزنه ..

خروج از قصر همانا وفهمیدن مشکلات اصلی مردم هم همانا ..مردمی که حالا به خاطر خشکسالی با بدبختی باید برای نعمت خدادادی یعنی اب پول بدن .وخیلی ها به خاطر این شرایط نزدیکانشون رو از دست میدن ..لی سان با پسری هم نام  خودش ودختری به اسم گایون اشنا میشه ..گایون که دختر وزیر داناییه اونقدر باهوش وزکاوته که لی سان عاشقش میشه ..اما داستان به همینجا ختم نمیشه ..لی سان درگیر مشکلات اب میشه ووقتی به خودش میاد که میبینه بدون داشتن قدرت تمام اطرافیانش رو دونه به دونه داره از دست میده مخصوصا پدر گایون وپدر لی سان

پس مجبور میشه که جای خودش رو با لی سان عوض کنه تا بتونه راه حل مقابله با گروه پونگسو وسردمدار بی رحمش ده مو رو به دست بیاره ..

اما ایا بعد از پنج سال میتونه دوباره جایگاهش رو پس بگیره ..؟ایا نوه ی ده موک که دختری باهوش وزیرکه میتونه به عشقش به ولیعد برسه ..یا لی سانی که به جای ولیعهد به تاج وتخت نشسته ایا بعد از چند سال همچنان به ولیعهد وفاداره ..؟

***

هرکدوم از ماها معمولا یه ژانر مورد علاقه درکنار عاشقانه داریم ..مثلا خود من سریالهای تاریخی رو خیلی دوست دارم ..خیلی ها نه برعکس من اکشن وفانتزی وتخیلی دوست دارن ..

به هرحال من از این جهت که سریالهای تاریخی زیر پوسته ی ظاهری داستان ..غم ها ومحبت ها وفداکاری ها رو خیلی خوب نشون میدن وحس همدردی بیننده رو تحریک میکنن خیلی از سریالهای تاریخی خوشم میاد .مخصوصا با وجود فضای بکر ونمای قصر ولباسهای فاخر وطلاکوب ..به نظرم جزو اون دسته از سریالهایی که دلم نمیاد نبینمشون ..

پایه واساس سریالهای تاریخی همیشه یکیه ..ظلم علیه مردم وقدرتمندانی که تشنه ی خون وقدرتن  وقهرمانی سخت کوش وصادق وفداکار که میتونه از هر طبقه ای مثل یه نور امید برای مردمش ازادی وافتخار به ارمغان بیاره ..

تو هرسریالی این قهرمان از یه طبقه وسلسله است ..اینجا هم یه ولیعهد مهربون وصادقه .که نمیتونه ببینه مردمش به خاطر اب وقدرتمندان جلوی چشمهاش کشته بشن ..

خب عمر این سریال هم به سر رسید ..داستان علاوه برخلاصه ای که قبلا گفتم دو سه تا شخصیت فرعی دیگه هم داشت که خیلی خوب نقششون رو اجرا کردن ..

مخصوصا مخصوصا محافظ هواگون نوه ی ده موک ..چقدر این زوج درکنار هم جالب بودن ..

داستان مثل تمام سریالهای کلیشه ای تاریخیه ..اینکه قدرت به کسی که برحقه برسه وتو این بین ولیعهد باید از تمام سختی ها ومشقت هایی که سرراهشه بگذره تا بتونه ده موک ودارودسته اش رو که با کشت خشخاش مردم رو وابسته به خودشون کردن از بین ببره ودوباره به تخت سلطنت بشینه وبه مردمش کمک کنه ..

توقع انچنانی هم از سریال نداشتم ..بیشتر از عاشقانه اش.. دوست داشتم بدونم این کیوت پسر چه جوری میخواد از یه ادم جزء بی هویت خودش رو بالا بکشه واز فرش به عرش برسه ..

هرچند که هنوز فاکتور اغراق بیش ازحد تو سریال وجود داشت وولیعهد بارها وبارها تا دم مردن پیش رفت اما این مورد زیاد هم ازار دهنده نبود ..

شاید درابتدای داستان نویسنده خیلی خوب به روند عاشق شدن ولیعهد وبعد از اون هم جایگزینی لی سان به جای ولیعهد نپرداخت که همین مورد ضعف کاره اما تا حدی میتونم نویسنده رودرک کنم ..باید سرسری از اینها میگذشت تا به قسمت های اصلی تر وجنگ بین ده موک وولیعهد که ایده ی پایه ی  سریاله میرسید ..

اما هری .. فکر نمیکنم کسی باشه که سریال دلم برات تنگ شده رو ندیده باشه وبازی یوسانگ هوی رو که به اسم هری ایفای نقش میکرد ندیده باشه ..از اون موقع من بهش میگم هری ...باید بگم این بازیگر یکی از دلپذیرترین بازیگرهاییه که دیدم حتی تو سن کم هم که تو سریال داستان غم انگیز عشق بازی کرده بود میتونست یه بچه ی پرمحبت رو به نمایش دربیاره ..واقعا که دقیقا به درد این نقشش تو این سریال میخورد

به هرحال که واقعا راضی بودم ..چقدر این پسر قشنگ میتونه نقش ادم های مظلوم رو دربیاره ..اینقدر قشنگ برای بابای گایون گریه میکرد که من اشکم دراومد ..یا قسمتی که خادم فداکارش کشته شد ..واقعا دلم مچاله میشد ...از اون بازیگرهاییه که تو هرسریالی بازی کنه قطع به یقین نقطه قوت ووزنه ی خوبی برای جمع کردن مخاطبه ..هرچند که هنوز هم تو زمینه ی عاشقانه جا برای حس گیری بهتر داره  ..یه جاهایی مخصوصا سر سکانسی که گایون واقعیت رو فهمیده بود حس کردم کیم سوهیون خیلی بهتر داره صحنه رو مدیریت میکنه خشمش جنونش تنفر آنیش نسبت به ولیعهد خیلی خوب بود ..این سکانس رو به عنوان سکانس برتر سریال انتخاب میکنم ..

کلا من زیاد از زن های بازیگر کره ای خوشم نمیاد اما کیم سوهیون از اون دست بازیگرهاست که به نظرم هم ظاهر خوب وکیوتی داره وهم خیلی خوب میتونه نقش های منفی ومثبت بازی کنه ..

یادمه تو کوچیکی نقش یه خواهر بدذات رو بازی کرده بود که زندگی خواهرش رو به فنا میده ..به نظر من کار هرکسی نیست که بتونه تو هردونقش خوب ظاهر بشه ..اینجا هم خیلی خوب تونسته بود درابتدا یه دختر مهربون ووفادار ومتین ودراخر یه دختر باهوش وفداکار رو به نمایش دربیاره ..

هاگون ..نقش دوم زن ..

با اینکه اکثرا نقش های دوم زن پلید وبد طینتن وهمیشه از اب گل الود ماهی میگیرن اما جالب بود که هاگون واقعا بی چشمداشت عاشق ولیعهد بود وبه هیچ عنوان برای گایون مشکل درست نکرد ..این مورد رو خیلی دوست داشتم ..واوج بازی این بازیگر قسمتی بود که مزرعه ی خشخاش رو به اتیش کشوند ..واقعا که جالب بود ..دیالوگی که بین ده موک وهواگون بعد از اتیش سوزی هم بود سکانس خوبی ساخته بود که نتیجه ی شوک اوری هم داشت ..جدای از شخصیت پردازی نویسنده خود بازیگر هم خیلی خوب تونسته بود نقشش رو ایفا کنه ..

اما تنها نکته ی منفی وپررنگ سریال ..بازی ال درنقش لی سان بود ..پسری که از یه ادم بسیار خرد وپایین به پادشاهی رسید وبرای داشتن عشقش حتی به ولیعهد هم خیانت کرد ..ادمی که تو ظاهر ترسو وخائن بودودرباطن مثلا یه عاشق وفادار که تنها تو زندگیش یه چیز میخواست اون هم رسیدن به گایون ..

اصلا وبه هیچ عنوان از بازیش راضی نبودم این اقا پسر قبلا تو سریال دختر دوست داشتنی خیلی خوب ظاهر شده بود یا حداقل من فکر میکنم خوب ظاهر شده جوری که وقتی فهمیدم تو این سریال نقش مقابل هریه ..خوشحال هم شدم  اما اینجا اونقدر بازیش ضعیف بود که نیمی از سریال رو با ری اکشن های بد ومصنوعی خراب کرد ..مشکل نمیدونم از کجا بود قطعا این خواننده ی کی پاپ بازی کردن رو بلد بود اما دلیل اینکه اینجا بد ظاهر شد رونفهمیدم ..هرچند که خیلی هم تو کره تعریف از بازیش کردن ..بنده خدا حتی مویرگ چشمش هم موقع بازی پاره شده بود اما من نتونستم راضی باشم ..شاید هم اشکال ازمنه ..

پایان سریال هم مثل همیشه ..حتی تا حدی از اینکه ال مرد هم خوشحال شدم ..پسره ی بی چشم ورو ..

به هرحال نه به عنوان یه سریال سطح بالا ..بلکه یه سریال ساده ازبه قدرت رسیدن یه ولیعهد ساده ومهربون ..به دوستداران سریالهای تاریخی توصیه اش میکنم ..وبهش نمره ی 8 رو میدم ..