پیوناری سه ساله که عاشق هواشین مجری تلوزیونه ..اما هواشین همیشه ضایع کردتش وبهش بها نداده ..ناری هم بعد از سه سال از تب وتاب افتاده ..هرچند که هنوز هم نسبت به این مرد احساس انس والفت داره وهواشین همه جوره براش مهمه ..بعد از سه سال با دوست بسیار صمیمی هواشین جونگ وون اشنا میشه وجونگ وون (سوون ووی تو پاسخ )هم که یه پسر همه چی تموم ومایه داره یه دل نه صد دل عاشق پیو ناری میشه ..

اما داستان اصلی از وقتی شروع میشه که ناری متوجه سرطان سینه ی هواشین میشه وهمه جوره هواشین رو ساپورت میکنه تا هواشین به درمانش برسه ..وهواشین که کلا یه پسر بچه ی نابالغ لجبازه ..هرکاری انجام میده تا اززیر بار این بیماری در بره .اما ناری بیدی نیست که با این بادها بلرزه ..وتا ته خط با هواشین همکاری میکنه ..تو این بین رابطه ی جونگ وون وناری کاملا شروع شده ..ناری هم راضیه تا اینکه هواشین (همون شف سریال اوه روح من ) کم کم فیلش یاد هندستون میکنه ودوباره عاشق پیو ناری میشه ..هواشین وقتی فداکاریها واهمیت دادن های ناری رو میبینه میفهمه چه اشتباهی کرده ..مخصوصا که حالا رقیب قدری مثل جونگ وون که از قضا بهترین دوستش هم هست صد راهشه ..

مجادله ی بین اینها وروابط خیلی قشنگ وبامزه ان ....

من علاقه ی زیادی به بازیگر زن داستان ندارم .اما اعتراف میکنم هرسریالی بازی کرده ..از برترین عشق بگیرید ..تا همین ارباب وخورشید خودمون یا متشکرم یا مشکلی نیست این عشقه ..همه عالی بودن وداستان های خوبی داشتن ..این سریال هم همین طوره ..مخصوصا با نقش افرینی مردهای سریال ..من بیشتر از اون چیزی که فکرشو میکردم از دیدنش لذت میبرم ..

روز اولی که سریال رو شروع کردم ..فکر میکردم یه داستان عاشقانه ی ساده با تم طنز داره ..اما سریال واقعا فکر شده ومرتب بود ..بیشتر از اون چیزی که فکر میکردم قشنگ روی مسائل مختلف مانور داده شده بود ..وهرچی به سمت جلو میرفت جالب تر وهیجان انگیز تر میشد ..

از روابط گرفته تا کار ومسائل کاری ..تاقهر واشتی های دوستانه ..حتی تا روابط جانبی همه قدم به قدم جلو رفت ودرکل مجموعه ی خوب وسرگرم کننده ای ساخت ..

بازیگرها ..

پیوناری که علارغم ظاهرش همیشه خوب بازی کرده ..هرچند که تفاوت فاحش سنی ای که با باز یگرهای مرد داشت یکم به چشم میومد ..اما بعد از چند قسمت همه به این تفاوت عادت میکنن وبا بازی خوب هواشین دیگه حتی به چشم هم نمیاد ..

هواشین به نظرم هرروزش بهتر از دیروزه ..کاملا برای این سریال زحمت کشیده بود وخیلی خوب تونسته بود چند بعدی بودن نقشش رو دربیاره ..چه تو اوایل داستان که بیینده به خاطر قد بودن ولجبازی هاش شکاره ..چه تو اواسط کار که متوجه اشتباهش شده بود ومثل چی پشیمون بود وچه اواخر سریال که رسما عاشق ودلداده ی پیوناری شده بود ..

جونگ وون ..خوب با اینکه خوب بازی کرده بود اما به نظرم اون احساس اصلی رو تو اواخر سریال نتونست به بیننده منتقل کنه ..هرچند ضعف از شخصیت پردازیش بود ..یه جورهایی یه بوم ودو هوا بود ..عاشق هواشین وپیوناری با هم ..اخرهای داستان علاقه اش به پیوناری لنگ میزد ..از طر ف دیگه به خاطر تجربه ی بالای هواشین حس میکنم تجربه ی کم این بازیگر بیشتر نمود پیدا میکرد ..

از بقیه ی بازیگرها به جز قرمز راضی بودم ..

به عنوان سکانس برتر دو تا سکانس رو انتخاب کردم ..

یکی اون قسمتی که هواشین به سراغ پیوناری میاد که من چیکار کنم تو با من قرار بذاری و..

وقسمتی که هواشین جلوی دوربین به بیماریش اعتراف میکنه ومشکلاتش رو میگه ..گریه های ناری ودرد نگاه هواشین خیلی قشنگ از اب دراومده بود ..

به نظرم درکنار طنز سریال که واقعا خوب از اب دراومده بود ..نویسنده میخواست راجع به سرطان سینه ومشکلات وعواقبش هشدار بده که تو این سریال فوق العاده عالی به این خواسته اش رسید وسریال کاملا اموزنده ودرعین حال درد اور بود ..

از این نظر به نویسنده نمره ی 9 رو میدم ودرمجموع نمره ی 8.5 رو به کار میدم وپیشنهاد میکنم حتما این سریال رو تو برنامه اتون بذارید ودانلود کنید ..

*****

خب از اینجا به بعد میخوام نظر دوست خوبم ماریا رو بذارم ..که از نقاط قوت وضعف سریال گفته .به نکته های خوبی اشاره کرده که من دیگه تو نقدم اضافه نکردم ..

***

نظرم جاداشت قسمت ۲۴ بهتر ازین هم باشه. کمی یاد فیلمهای هندی افتادم خصوصا دنسشون تو مراسم عروسی... بنظرم میشد قسمت ۲۴ را تکه تکه کرد و در قسمتهای قبل پخش کرد زیاد با هیجان بالا تموم نشد ولی خب بازم همینکه هپی اند بود من شاد شدم(خخخخ)

در قسمت ۲۴
دو نکته اش برام‌جالب بود. یکی برخورد جونگ‌وون که چقدر پسر و دوست خوش قلب و‌مهربون و بامعرفتیه، من که خیلی خوشم اومد ازش... نکته بعدش که خیلی خندیدم، اونجایی بود که داداش پیوناری گل داد به پال گانگ و‌پیشونیشو‌بوسید،‌یعنی اون‌قیافه دوست دیگشون اون یکی پسره خیلیییییی جالب بود.....

نظر یا نکته منفی
یکیش در مورد مصرف مشروبات؛ابجو، سوجو،ابشنگولی، واین،‌بیر..... در سریالهای کره ای حالا صرفا این سریال
میدونی مصرف مشروبات الکلی و سیگار بمقدار زیاد در سریالها خیلی رو اعصابمه
مثلا در همین سریال شهرزاد، سیگار کشیدنهای قباد روی اعصابم بود چون از نرم اش خارج بود حتی اکر شخصیتش اینجور طراحی شده بود.‌ درین سریال هم مصرف مشروب به بهانه های مختلف قابل توجه بود، مثلا وقتی شادن، مینوشن، وقتی غمگینن مینوشن، موقع غذا خوردن هم مینوشن،‌تق قی به توق قی همش مینوشن.....خصوصا وقتی میخوان نشون بدن شخصیت فیلم برای رهایی از ناراحتی به مشروب روی میاره....در کنارش هم‌دکتر به هواشین میگه باید مصرف سیگار و‌الکل را بذاری کنار،...یعنی خودشون،‌خودشونو هم در جایی نقض میکنن،....این برای من بیننده ایرانی که سریال کره ای را دارم تماشا میکنم، درسته که اونا خوشحال میشن که ما ایرانیا هم‌جذب سریالهاشون شدیم اما یک افت برای خودشون هم هست، این کره ایها در جهان مقام دهم‌خودکشی را دارن و در اسیا هم در رقابت با ژاپن گاهی اول و‌گاهی دوم اند، اما همین مشروب هم به دادشون نمیرسه و‌چندتا از بازیگرانشون هم‌خودکشی کردن... کره ایها خیلی دیگه امریکایی شدن،‌ کلا مصرف زیاد مشروب تو این سریال را دوست نداشتم. نمیگم نباشه ولی نه اینقدر برای خود کره ایها خیلی ضایعس..

نکته بعد که خیلی مثبت هست برخلاف قبلی
وقتی هواشین اعتراف کرد و از استودیو زد بیرون،‌قبرستان را محل امن برای خودش انتخاب کرد که این در فرهنگ ما هم هست که وقتی گاهی حالمون بد میشه به قبرستان که میریم حالمون برای مدتی خوب میشه و از غمها رها میشیم، وقتی هواشین یک هفته اونجا بود من خیلی خوشم اومد....بار اخلاقیش بالا بود

یه نکته دیگه هم خیلی جالب بود میزان آرایش شخصیت اصلی فیلم پیوناری بود، اصلا ارایش جیغ نداشت برخلاف شخصیتهای فرعی که این هم یک نکته است برای خودش.

یه نکته دیگه دو تا مادرهای پال گانگ بود
که اونجایی که گفته شد مادر اونی نیست که فقط بدنیا میاره مادر اونیه که بچه رو بزرگ و تربیت میکنه. اینم جالب بود.

و فکر کنم قبلا هم‌گفتم پرداختن به مساله سرطان سینه واقعا عالی بود، کاش کمی ابتکار در سریالهای ایرانی هم بود....