کیم چه جون یکی از پسرهای نیک روزگاره ..کسی که برای اشنایانش وعشق بچگیش هرکاری از دستش بربیاد انجام میده وهیچ وقت از دوستانش کینه به دل نمیگیره ..یه ادم خاکی وفوق العاده مهربون ودرنهایت عاشق جومین هی ..چه جون پدر ومادر نداره ویتیم بزرگ شده اما همیشه رو پای خودش بوده وبا کارهای خرده پا اموراتش رو گذرونده وهدفش اینه که تکنسین ومکانیک هواپیما بشه ..اما تو این بین به خاطر بدهی پدر مین هی ..مجبور به کارهای پاره وقت زیادی میشه که درنهایت باعث اشتباهش میشه ..
دقیقا تو شب کریسمس با مرد جوونی تصادف میکنه واون مرد که قراره به زودی با زنی به اسم سوجی یونگ ازدواج کنه ..درجا کشته میشه ..چه جون بی نوا با کوله باری از پشیمانی وعذاب وجدان به مدت هیجده ماه ..به زندان میره وتو این بین تنها مادر وپدر متوفی رو میبینه وحتی حاضر به دیدن همسر مرد هم نمیشه ..درست به فاصله ی پنج سال بعد چه جون و جی یونگ همدیگه رو ملاقات میکنن درحالی که جی یونگ ...جون رو ترغیب به کارهای خوب میکنه وامید به زندگی رو در چه جون زنده میکنه جوری که جون دوباره امتحان ورودی میده وبه عنوان تکنسین زیر دست مدیر سو جی یونگ مشغول به اموزش میشه ..
این درحالیه که جو مین هی ..زن زندگی چه جون به خاطر توقعات بالاش وحریص بودنش جون رو ترک میکه وهمین میشه مقدمه ی علاقه ی جون به جی یونگ که شدیدا بهش اطمینان داره وامید واعتماد رو تو زندگی پراز عذاب وجدان جون زنده میکنه ..
داستان از صحنه ی تصادف جون ومرد شروع میشه ..چند تا فلاش بک به زندگی هردو داره ..وبعد هم خیلی زود به زمان حال میاد ..تقریبا یک قسمت مقدمه چینی داره تا جون با مدیر سو اشنا میشه ..زنی که مدیر موفقی تو زمینه ی مکانیک هواپیماست وبرخلاف بقیه به جون اطمینان میکنه ..باهاش همراه میشه ..دوست میشه ..وکم کم میبینه این مرد جوون ساده وپرتلاش اونقدر مهربون ویک رنگه که دل داغ دیده اش رو اروم میکنه .

روند این قسمت ها رو خیلی دوست داشتم ..هم جون هم مدیر سو خوب ظاهر شدن ..بعد از اون هم اعتراف جون و درگیری جی یونگ با خودش ودست برداشتن از گذشته اش ..اما همینکه قراره این عشق پا بگیره ..واقعیت مشخص میشه ونقطه عطف بعدی ..
با اینکه از اینجا به بعد ..محیط سریال کلا برمیگرده وانتقام وخشم جی یونگ وتاسف های اشکار ونهان جون رو نشون میده اما بازهم به نظر من سریال از تب وتاب نیفتاد ..مخصوصا بازی زیبای یون کی سانگ درنقش جون .با اون لبخند های ساده هم مزید برعلت شد تا بیننده زیاد خسته نشه ..
از قسمت های دوازده سیزده داستان کم کم افت میکنه ..وقسمت های پایانی تقریبا عادی میشه ..هرچند که نویسنده برای بالا نگه داشتن هیجان ..چند تا ایده ودشمنی هم قاتی داستان میکنه اما همچنان اون لذتی که اوایل داستان نصیب بیننده میشه وجود نداره ..

پایان داستان هم که مثل باقی سریال ها ..به خوبی وخوشی تموم شد..
ازنکته های مثبت سریال موسیقی بی کلام وسبک موسیقی کار بود که با استفاده از سازهایی مثل فلوت روی میزان غم داستان فوکوس کرده بود واحساسات بیننده رو تحریک میکرد ..
سریال پوسترهای قشنگی داشت که نسبت به سال ساخت سریال به نظرم زیبا بود ..
راجع به بازیگرهای اصلی به جز نقش اصلی مرد نظر مثبتی نداشتم ..حتی به نظرم بازی گوجون هی ..درنقش جو مین هی ..یا همون هاری سریال او زیبا بود ..کمی اغراق شده وحتی سرد بود .اینکه نویسنده هرچی ایده داشت توقسمت های قبلی استفاده کرده بود وتو قسمت های اخر مجبور شده از بازیگرهای مکمل استفاده کنه تا فراز وفرودی به عشق جون وجی یونگ بده ..باعث شد نظرم اواخر داستان کاملا عوض بشه واز بازی مکمل های مرد وزن راضی نباشم ..

هرچندنظرم راجع به زن داستان به مرور بهتر شد اما نه در حد مرد داستان ..
سکانس برتر ..دوتا سکانس براش انتخاب کردم 
خب یه قسمتی بود که جی یونگ سراپا خشم بعد از اینکه موضوع رو فهمیده بود وکلی با خودش کلنجار رفته بود تا جون رو فراموش کنه ..به سراغش میاد تا ازش انتقام بگیره ..اما همینکه وارد کلاب میشه وجون رو وسط رینگ بوکس میبینه درحالی که به شدت با رقیبش درحال نبرده میخکوب میشه ..به نظرم این یکی از اون ایده های خیلی خیلی جالب داستان بود ..برای چند دقیقه ای بیننده میخکوب صحنه های سریال میشه ..وبا جملاتی که جی یونگ به جون تو رینگ بوکس میگه شوکه تر میشه ..واقعا سکانس های قشنگی بود ..که نظیریش رو کمتر دیدم ..
سکانس دیگه هم که انتهای قسمت شونزدهم بود ..سکانس فراموشی جون تو شهربازی ..
با اینکه از ایده ی فراموشی تو خیلی از سریالها استفاده شده ..اما این ایده رو با این سبک تو این سریال واقعا دوست داشتم ..درد سریال رو بیشتر کرده بود واحساسات بیننده رو بیشتر تحت تاثیر قرار میداد کلا تم سریال غمناک بود ..اما درعین حال با عاشقانه ای که داشت لذت سریال رو دو چندان میکرد .

به جزروند تقریبا معمولی قسمت های اخر ..نکته ی منفی ای ندیدم ..هرچند که تم داستان خیلی ساده است وتوقع شاهکار انچنانی نداشتم 
با توجه به سال ساخت وایده های خلاقانه ای که درش استفاده شده بود توقعاتم رو براورده کرد واز دیدنش لذت بردم ..به خاطر همین بهش نمره ی 7.5 رو میدم ..وبه عنوان کاری تقریبا غمناک اما با عاشقانه ای خوب بهتون توصیه میکنم اگه دوست داشتید این سریال رو هم شروع کنید