نقد جنگل

 

شخصیت ها:

کانگ سانگ هیوک : یه رئیس برجسته در زمینه مدیریت و ساخت و ساز. یه ادم اتو کشیده موفق که خیلی ها بهش حسادت می کنن ولی نمی دونن که از چه دردی رنج می بره.

جانگ یونگ جه: خانم دکتر یه بیمارستان بزرگ که به اجبار از یه درمانگاه روستایی سر در میاره. خوشگل، مهربون و بانمکه. به نظر خیلی شاد میاد ولی کسی از هراسی که ریشه تو بچگی پر از دردش داره بی خبره.

 

 

 

داستان با مدیر موفق شرکت ساخت و ساز ناسونگ شروع میشه. رئیس کانگ که یه جنتلمن موفق در کارشه و هیچ کاری براش نشد نداره. همه رقباش رو با هوشش از سر راه برمیداره ولی همیشه استرس این مسئله رو داره که مبادا سر جلسات مهمش درد فانتوم (درد خیالی که هیچ زمینه جسمی نداره و ذهنیه ولی از نظر شدت درک درد کاملا با درد واقعی برابره)به سراغش بیاد .عاقبت از چیزی که می ترسه به سرش میاد و به همین دلیل در بیمارستان بستری میشه. در اونجا به شکل اتفاقی خانم دکتری رو میبینه و اون از مشکلش مطلع میشه. این میشه باب اشنایی این دو نفر با هم .

سانگ هیوک به خاطر یه پروژه مهم ساخت و ساز میره به یه جای روستایی بکر و خوش اب و هوا و اونجا به شکل سوری عضو گروه نجات میشه تا بتونه این پروژه رو از دست رقباش در بیاره . از اون سمت یونگ جه به خاطر اشتباهی که در مورد یک بیمار انجام میده به بیمارستان اون منطقه منتقل میشه. دست سرنوشت دوباره اونها رو کنار هم قرار میده و این میشه شروع ماجراهای جالب زیادی که در جنگل میریونگ اتفاق می افته.

 

 

 

نقد:

داستان جنگل همون طور که از اسمش پیداست کشمکش ها بر سر یه جنگل بزرگ، بکر و خوش اب و هوا در منطقه میریونگه. قراره که یه تفریگاه بزرگ در اونجا ساخته بشه و شرکت های ساخت و ساز بزرگ سر به دست اورده این پروژه با هم رقابت می کنن.

اوایل سریال تو همون یکی دو قسمت اول ما با دو کارکتر اصلی اشنا میشیم. کانگ سانگ هیوک که از خواب و خوراکش می زنه تا همیشه بهترین باشه. ثروتمند و با نفوذه و همه ی این ها رو در اثر تلاش و پشتکار خودش به دست اورده و جانگ یونگ جه دکتر سر به هوا و خنده رویی که اوایل روان شناس بوده ولی رها می کنه و پزشک میشه.

بعد از شناساندن شخصیت ها حالا وقت اینه که پرده از نقطه ضعفشون برداشته بشه. درد فانتوم یکی که امانش رو بریده و حاصل خاطراتیه که حتی به یادشون نمیاره و اختلال هراس یکی دیگه که ریشه در از دست دادن والدینش در کودکی داره. به خوبی این مشکلات تشریح میشن و به حق که هه جین تونست حس واقعیه درد رو به تصویر بکشه. وقتی دستش رو می چسبید و فریاد میزد که داره میسوزه تک تک اعضا بدن و میمیک صورتش نشون میداد که داره درد می کشه. با اون که دیدن درد کشیدن یکی حتی در قالب سریال چیز خوشایندی نیست ولی می تونم به عنوان یکی از صحنه های درخشان فیلم ازش یاد کنم.

تا اینجا ممکنه یه مقدار خسته کننده به نظر بیاد ولی قرار نیست همه چیز این طور بمونه. با تغییر موقعیت از سئول به میریونگ همه چیز رنگ جدیدی به خودش میگیره.

یونگ جه در خونه ای که رئیس بیمارستان داره ساکن میشه و با بی میلی به درمانگاه خلوت و دورافتاده اونجا میره و سانگ هیوک که با زبلی تونسته به تیم نجات هوایی 119 راه پیدا کنه باید تو یه خونه در همون حوالی ساکن بشه که از قضا همسایه دیوار به دیوار یونگ جه از اب درمیاد. اولین دیدارشون تو گلخونه ی مشترک ساختمون و جارو جنجال های بعدش استارت صحنه های کمدی سریاله. اون ها در حین این که با هم دعوا می کنن ولی انگار تنهای اشنای هم تو این حوالی هستن .یه جور کشش در عین دافعه دارن. وقتایی که به کمک هم نیاز پیدا می کنن ، مثل جریان اومدن مارمولک تو خونه یونگجه ، از جاهاییه که خیلی خندیدم.

یونگجه با بازی جو بوآه نقش بامزه ای بود. اولش حس می کردم ازاین دخترهای لوسه که قراره تا اخر رو اعصاب ادم باشن ولی زود باهاش کنار اومدم و چقدر دوست داشتنی شد. وقتایی که تنها پناه کسی میشد که تو زندگیش هیچ کس رو تا حالا نداشته واقعا لایق تحسینه. با اون که شخصیت پیچیده ای نبود ولی اون حس صاف و سادگیش رو دوست داشتم.

سانگ هیوک با بازی پارک هه جین نقش جالبی بود. پیچیدگی های خاص خودش رو داشت. از یه طرف سرد و مغرور و یه مدیر رقابت طلب سرسخت و از طرفی یه پسر کیوت که می تونه واقعا تو رمانتیک بازی عالی باشی ولی جالب تر از این ها روی سوم این ادمه . یه موجود بی پناه و تنها که همه ی زندگیش سخت تلاش کرده ولی حتی وقتی تو اوج بی کسی هاش درد به سراغش میاد کسی نبوده که اون رو اروم کنه . اون رئیس سرسخت وقتی یه گوشه از درد مچاله میشه و زار میزنه بی نهایت بی پناه به نظر میاد و این تفاوت در جنبه های مختلف یه کارکتر منو به این فکر واداشت که چقدر خوب میشه وجهه های یه ادم رو ساخت و پرداخت. هه جین با اون قیافه خاصش که با تغییر یه مدل مو میتونه از یه رئیس خشک به یه موجود ملیح تغییر کنه خوب تونست از پس این نقش بربیاد.

رومنس این سریال جالب بود. یه جورایی همدیگه رو دوست داشتن ولی انگار خودشون هم خبر نداشتن. هم مراقب هم بودن هم به همدیگه ضد حال میزدن. به خاطر هم تا تو دل اتیش هم می رفتن ولی اسم همدیگه رو با غرغر صدا میکردن.البته وقتی هر دوشون متوجه شدن که چقدر برای روح اسیب دیده شون به کمک هم نیاز دارن متوجه عشق عمیق بینشون شدن و انصافا عاشقانه جون داری رو هم از اب دراوردن. زوج دوم هم عاشقانه ی خوبی داشتن ولی نه از نوع رومانتیکش بلکه از نوع بامزه اش. چقدر کشمکش های بابای چانگ با این زوج خنده دار بود. چانگ و بومی از اون زوج هایی هستن که بیشتر باهاشون می خندید تا پروانه ای بشید.خخخ

سناریو اوایل کند و خسته کننده بود به حدی که می خواستم بعد از دیدن دو قسمت رهاش کنم ولی صبر کردم و مزد صبرم رو هم گرفتم. کلی بک گراند عااالی از جنگل های سرسبز و قشنگ به همراه یه کمدی عاشقانه بانمک و کلی اهنگ قشنگ. در کنارش معماها و غافل گیری هایی که بر سر راه اجرای پروژه به وجود می اومد رو از یاد نبریم.اما نکته جالب تیر خلاص ماجرا و نمودار شدن خاطرات سانگ هیوک بود و داستانی که پشت جنگل میریونگ مخفی شده و دلیل اصلی تیز کردن دندون بزرگ ترین شرکت ساخت و ساز برای اونه. راستش وقتی جریان اصلی مشخص شد واقعا غافل گیر شدم. باور نمی کردم پشت داستان یه تفریحگاه ساده این قدر پروژه ی بزرگی خوابیده باشه، این قدر بزرگ که به خاطرش ادم میکشن.

جدا از زد و بندهای کثیفی که یه عده ثروتمند و صاحب قدرت انجام میدن وحال ادم رو با کارهاشون خراب می کنن یه عده هستن که با خلوص نیت کار می کنن . تلاش می کنن که جون بقیه رو نجات بدن حتی به قیمت به خطر افتادن جون خودشون و اونها کسی نیستن جز گروه امداد. چقدر تلاش می کردن و چقدر روحیه ایثاگرانه شون رو خوب نشون دادن. تمریناتشون هم خیلی جالب بود.

سریال با اون که ژانر پزشکی داشت زیاد درگیر درمان بیماران نبود و بیشتر جنبه ی تحقیق سر پروژه ی اصلی سریال رو داشت.

جدا از خوشگلی های بی نظیر این سریال یه چند تا نکته هم داشت که به نظرم یه جورایی میشد ضعف کار حسابش کرد.

(اسپویل) یکی این که از اواسط فیلم انگار یادشون رفت که سانگ هیوک درد فانتوم داره و دیگه ما علایمی ازش ندیدیم .درسته با عشق یونگجه خیلی از بار روانی این ادم حل شده بود ولی بازم گهگاهی یه چشمه می اومدن بد نبود. دوم چه طوری بعد گلوله خوردن سانگ هیوک این قدر فوری رو به راه شد و حتی رفت کتک کاری؟ :/  سوم هر چقدر هم ذهن تلاش کنه که خاطرات یه ادم رو پاک کنه مگه میشه کسی به یاد نیاره که خواهر داشته؟

 

 

پایان بندی: (اسپویل)

هپی اندینگ بود هم برای عشق زوج اول و دوم هم برای جنگل میریونگ و اهالی . همه یه جورایی نجات پیدا کردن. سانگ هیوک و یونگ جه تونستن به هراس ذهنشون غلبه کنن و ادم های منفی رو به جایی که باید باشند برگردونن. جنگل هم حفظ شد و این بهترین چیزی بود که اتفاق افتاد. واقعا حیف اون جای خوشگل بود که خراب بشه.

 

 

 

درام جنگل با همه شادی ها و غم هاش، با همه خنده هاش و همه اتفاق هاش ، تموم شد و خیلی به من چسبید. وسط این روزهایی که نمیشه مسافرت رفت شما رو به یه سفر تفریحی خوشگل دعوت می کنم، فقط کافیه چشم هاتون رو ببندید و خودتون رو وسط اون پهنه ی عظیم سرسبز و جذاب تصور کنید. به صدای پرنده ها گوش بدید و پاهاتون رو توی اب رودخونه وسط جنگل فرو ببرید.

امیدوارم جنگل رو ببینید و ازش لذت ببرید.