نقد و بررسی سریال کره ای افسانه ی نوکدو از رز عزیز |The Tale of Nokdu

نقد افسانه نوکدو

شخصیت ها:

نوکدو: یه پسر ساده و مهربون که داره تو یه جزیره زندگیش رو می کنه ولی دست روزگار اجازه نمیده همیشه همون زندگی اروم رو داشته باشه.

دونگ جو: یه دختر به ظاهر معمولی ولی با یه راز بزرگ تو زندگیش. شاده و خوب زندگی می کنه ولی در واقع داره برای یه انتقام بزرگ خودش رو اماده می کنه.

داستان از کنار دریا و یه جزیره دورافتاده شروع میشه. جایی که نوکدو به همراه برادر و پدرش زندگی می کنه. اون ها به همراه استاد هنرهای رزمی اش جزو معدود ادم های اون جزیره اند. نوکدو همیشه دوست داره بره دنیا رو ببینه ولی به شدت توسط پدرش نهی میشه تا این که یه روز یه دسته قاتل نقاب دار به جزیره میان و قصد جونشون رو می کنن.

نوکدو نمیدونه که چرا باید یه عده بیان و اون ها رو که از همه دنیا به دورن بکشن و برای پیدا کردن این جواب به سمت هانیانگ به راه می افته. رد قاتل ها رو میگیره و از روستایی سر در میاره که تمام افراد اون روستا بیوه ها هستن. بعد از خوردن یه کتک مفصل از زن ها، از روستایی که ورود مردان به اون جا ممنوعه بیرون انداخته میشه ولی نوکدو دست بردار نیست. اون به دنبال پیدا کردن رئیس قاتل ها خودش رو شبیه زن ها میکنه و به عنوان بانو کیم به دهکده بیوه ها قدم میزاره. اون تو اتاق دختری به اسم دونگ جو ساکن میشه و در خفا شروع به گشتن دنبال حقیقت می کنه ولی اتفاقاتی که می افته نمیزاره اون بی دردسر به کارهاش برسه.

نقد:

نوکدو یه درام کمدی تاریخیه که به مرور رنگ و بوی عاشقانه هم به خود میگیره. یه داستان قشنگ که هفته به هفته بیننده رو به دنبال حوادث گاهی تلخ و گاهی شیرین و خنده دارش به دنبال خودش میکشه.

این سریال برخلاف تم معمول سریال های کی دراما که دخترها برای پیش برد اهدافشون به ناچار باید با لباس پسرونه زندگی کنن این بار یه پسر برای دست پیدا کردن به حقیقت باید به لباس زنونه تن بده. این هم یه روند تازه تری رو به وجود میاره و هم کلی سکانس های فان و کمدی خلق می کنه.

جانگ یون جونگ با تکیه به تجربه جاست دنس تونست این بار هم از پس چالش لباس دخترانه بربیاد و انصافا نشون بده که دختر قشنگی هم می تونست باشه.خخخ. اداها و رفتارهاش که سعی می کرد شبیه دخترها باشه چنان لحظات کمدی ای رقم میزنه که گاهی به مرز قهقهه میرسید. بازیش تو این مسئله الحق که بی نظیره . به عنوان چالشی که هر مردی حاضر نیست انجامش بده لایق ستایش و تمجیده.

کیم سو هیون هم در نقش دونگ جو مثل همیشه خوب ظاهر شد و تونست انتظارات منو براورده کنه. یه دختر به ظاهر ساده که تو یه گیسانگ خونه کنار روستای بیوه ها زندگی می کنه ولی در واقع فقط اونجا موندگار شده تا بتونه برای هدف اصلی زندگیش که انتقام از قاتل خانواده شه اماده بشه. دختری که گاهی با لباس پسرونه به شهر رفت و امد می کنه و برخلاف بقیه دخترهای گیسانگ که گوش به فرمان و منفعل زندگی می کنن نمونه ی یه دختر زرنگ و سرنترسه. با اون سکانس های ابتدایی اش که برای نجات یه دختربچه از مرگ حاضر شد موهاش رو ببره نشون داد که قرار نیست با یه دختر نازک نارنجی و ساده رو به رو باشیم.دختری که وقتی لازم باشه تیر و کمان به دست می جنگه ولی وقتی عاشق بشه یه دختر زیبا و دوست داشتنیه.

تقابل این دو کارکتر که برای بار اول با لباس پسرونه تو هانیانگ و برای بار دوم با لباس زنونه تو دهکده ی بیوه ها با هم رو به رو شدن سکانس های اصلی و دوست داشتنی سریال رو میسازه.

از نقاط قوت دیگه ی این درام نشون دادن بعد مردونه ی نوکدو در کنار لباس و رفتارهای به ظاهر زنونه ی اونه. یعنی شما قرار نیست با یه پسر رو به رو بشید که سعی می کنه تمام مدت ادا و اطوار در بیاره بلکه به محض نبودن اهالی روستا کاملا به خود واقعی اش برمی گرده و این نکته در رابطه اش با دونگ جو خیلی مهمه. اون در هانبوک زنونه چشم ها و منش یه مرد رو داره .

نکته ی بعدی چشم پاکی نوکدوعه که اون اوایل خیلی به چشم میاد. اون یه مرده که همه باور کردن یه زنه و می تونه از این موقعیت برای قاطی کردن خودش با زن ها استفاده کنه و باهاشون از هر نظر راحت باشه ولی نوکدو مدام سعی می کنه از تمام زن های روستا و گیسانگ خونه برحذر باشه. سر به زیر زندگی می کنه و این میشه یکی از دلایلی که کارکتر نوکدو بیش از پیش مورد علاقه ی مخاطب قرار می گیره.

در کنار سکانس های به شدت کمدی اوایل سریال کم کم جرقه های رومنس هم زده میشه و خوشگلی های این درام بیش از پیش میشه. علاقه ی نوکدو به دونگ جو و حسادت هاش نسبت به نقش دوم مرد لحظات جذابی رو رقم میزنه. البته از حق نگذریم که دونگ جو که عاشق شده ولی هنوز خودش نمی تونه باور کنه گاهی بانمک تر هم هست.

اما قرار نیست همه چیز گل و بلبل پیش بره. کم کم حقایق برای نوکدو روشن میشه و با کنار رفتن پرده ها تلخی حقیقت زیر پوست داستان رخنه می کنه و اینجاست که با هر اتفاق آه از نهاد بیننده بلند میشه.قسمت های پیش رو بیشتر درامه تا کمدی و حتی گاهی تا مرحله تراژیک بودن پیش میره ولی با باز شدن ذره ذره ماجرا همه چیز سر جای خودش قرار می گیره.

داستان خوب و پر از غافل گیری های جذابه و احساساتی که بازیگر ها نشون میدن خیلی قشنگ و واقعیه. اشک ها و لبخندهاشون واقعا باعث اشک و لبخند مخاطب میشه و این از افسانه ی نوکدو یه اثر قابل دفاع میسازه.

حتی بازیگرهای جانبی هم به کمدی یا غم سریال کمک خوبی می کنند. نمونه ی بارزش انگ دو هست که به حدی این بچه شیرینه و حرف هاش به جا و درسته که نمیشه ازش گذشت.

اما به چند نکته ی منفی هم می تونم اشاره کنم . مثل اولین کیس سریال که به نظرم حتی اگر برای نجات خودشون بود بازم نباید این کار رو می کردن. حس خوشایندی نداشت. یا این که ور دل هر روستا و هر جایی یه گیسانگ خونه هست که همه ی امور مهم اون جا انجام میشه قشنگ نیست. همچین جایی رو چنان مهم نشون میدن که انگار نه انگار که کجاست. نکته بعد این همه غم انگیز کردن داستان اونم بعد از اون حجم کمدی اوایلش به نظرم زیاده روی بود. دیگه داشتم کم کم فکر می کردم قراره بوی الرحمن یکیشون تا اخر داستان بلند بشه. و مسئله بعد اینه که چرا تو هر درام تاریخی هر ادم بی هویت و بی کسی تهش از خانواده سلطنتی از اب درمیاد؟ دیگه داره این ایده یه کم تکراری میشه.

پایان بندی: (اسپویل)

در عین ناباوری فوق العاده هپی اندینگ تموم شد. قسمت اخر بعد از چندین قسمت غم وحشتناک یه دفعه زد تو فاز شادی . عروسی شون رو خیییلی دوست داشتم عالی بود و دوباره اون حلقه ی گل . چشم هامون قلب قلبی شد.

فقط یه نکته هنوز برام جای سواله. چرا شاهزاده 9 سال صبر کرد تا دوباره شورش کنه و تاج و تخت رو بگیره؟ می تونست بزاره اب ها از اسیاب بیفته بعد دوباره مشغول توطئه بشه. ولی انصافا اون ایده تولدی که اخرش رو کردن خیلی خوب بود. دلم سوخت. امپراطور این همه سال نفرت رو خرج ادم اشتباهی کرده بود.

افسانه نوکدو به من یاداوری کرد که چقدر دلم برای یه درام تاریخی تنگ شده بود.یه عاشقانه ی قشنگ و یه داستان جالب که با بازی خوب بازیگرهاش حسابی وسط هفته هامون رو رنگ قشنگی زده بود. من به این سریال دوست داشتنی 9 از 10 میدم و به همه کی درامرها توصیه اش می کنم. امیدوارم کنار نوکدو و بانمکی هاش لحظات مفرحی داشته باشید.

آخرین نطرات

هدایت به بالای صفحه

اسلاید شو