نقد و بررسی سریال کره ای زندگی خصوصی او از نیلوفر عزیز

نام فارسی : زندگی خصوصی او

نام انگلیسی : Her Private Life

هانگول : 그녀의 사생활

ژانر : عاشقانه | درام | کمدی

روز های پخش : چهارشنبه ها و پنجشنبه ها

شبکه پخش : tvN

زمان هر قسمت ۷۵ دقیقه

تعداد قسمت ها : ۱۶ قسمت

کشور سازنده : کره جنوبی

نویسنده : Kim Hye Young

کارگردان : Hong Jong Chan

خلاصه داستان

سریال زندگی خصوصی او درباره سونگ دوک می (پارک مین یانگ) هست که مسئول یه گالری هنریه. اون طرفدار پر و پا قرص یک عضو گروه آیدل به نام شیانه و یه وبسایت طرفداری مخفی براش داره و به خاطر علاقش به شیان بارها شکست خورده و حالا فقط روی کارش تمرکز می کنه و در زندگی خصوصیش به سایتش میرسه. یک روز، رایان (کیم جه ووک) رئیس جدید گالریی میشه که دوک می توش کار میکنه. رایان قبلا نقاش معروفی بوده اما نقاشی رو کنار گذاشته و علاقه ای به روابط اجتماعی نداره اون متوجه راز دوک می و سایتش میشه و به دوک می علاقه مند میشه و …

سلام به همگی .قبل از هرچیز باید اعتراف کنم این اولین نقد من بعد از یک سال و نیم کی درامی شدن من . و این سریال جز اولین سریال هایی بود که پارسال دیدم و دوست داشتم‌ نقدش بنویسم . حقیقتا من دوست دارم نقد هر سریالی که میبنم بنویسم چه از اون سریال خوشم اومد و چه نیومد ! چرا که تنها راه نجات ذهن پریشان من همین نقد نویسی ‌.از اونجایی که تازه وارد حوزه نقد شدم سعی کردم خیلی از پست های شما عزیزان بخونم و شاید سبک نوشتنم و گاهی بعضی از جمله بندی ها به تقلید از شما نیز باشد .

زندگی خصوصی او یک سریال عاشقانه _ کمدی ۱۶قسمتی ۲۰۱۹ است که اخیر از شبکه tvn پخش شده و یکی از پر مخاطب ترین سریال های کره جنوبی بوده است که در آن حضور بازیگران جوان و توانمندی از جمله پارک مین یانگ و کیم جائه ووک حضور دارن !

معرفی شخصیت های اصلی

سونگ دوک می ( پارک مین یانگ‌)

یه دختر مهربون ، خوش خنده ، عاشق هنر و همچنین عاشق کارش توی گالری ، بخاطر مشکلات مالی پدرش نتونست بره کالج ، طرفدار دو آتیشه یه ایدل معروف از گروه اقیانوس سفید به نام چا شی آن و پیچ شخصی اون درست کرده و اسم مستعارش = شی آن زندگیمه

رایان گلد ( کیم جائه ووک)

هنرمند بی نظیر آمریکایی، بشدت جدی ، سختگیر و دقیق ، خوش قلب و گاهی احساسی وخجالتی ! با وجودی که والدین خوبی تو آمریکا داشته ولی ظاهرا گذشته دردناکی و مبهمی هم داشته . و به دنبال آثار هنری لی سون برای کشف حقیقت های گذشته !

اسم های مستعارش = لاین = شیر ، لاته

چا شی آن _ گروه موسیقی اقیانوس سفید ( one)

یه ایدل معروف گروه اقیانوس سفید . آدمی مهربون و خوش چهره و جذاب . سعی میکنه هوای طرف داره و فن هاش هم داشته باشه. کلا شخصیت دوست داشتنی داره ( با وجودی که جز بازیگران اصلی ولی نقش تو سریال خیلی کمرنگ بود )

اونگی : ( آن بو هیون)

برادر خوانده دوقلو دوک می ، قهرمان مدال نقره جدو ، خوش اخلاق ،و مهربون ، سختکوش و همه جوره عاشق خانواده اش الخصوص دوک می که خیلی هوا شو داره و یه جورایی میشه گفت عاشقش شده ( مثلا یکی از راس های مثلث عاشقانه سریال ) !

+خلاصه و نقد سریال:

ماجرا داستان دختر ۳۳ ساله را حکایت میکند به نام دوک می که در گالری اوم نقش متصدی آنجا را دارد . یه آدم جدی و سختکوش که با جون دل عاشق شغلشه و سعی میکنه همیشه بهترین باشد . دوک می یه زندگی خصوصی و مخفیانه هم داره ، که جز برادر و دوست صمیمیش کسی ازش خبر نداره .

همچنین دوست نداره کسی تو محیط کار از زندگی مخفیانه بوی ببرد. در واقع دوک می فن و طرفدار پر و پا قرصه یه آیدوله خوشگل و جذاب به نام چا شی آن (از گروه اقیانوس سفید ) و حتی پیچ اینستا طرفداری هم برای این گروه درست کرده و اسم پیچش هم گذاشته شی آن زندگیمه .

از اون طرف داستان هم، یک هنرمند بی نظیر خارجی و خوش تیپ به نام رایان گلد وجود داره که یک نقاش بینظیر تو دوران خودش هست . قرار به زودی ریس گالری اوم بشه !

با اومدن مدیر گلد به گالری زندگی خصوصی و مورد علاقه ( زندگی مخفیانه )دوک می هم به خطر می افتد و مدیر گلد سعی در کمک کردن به دوک می دارد.

نقات قوت سریال

+ خب حقیقتش بخواهید یکی از دلایلی که باعث شد من عاشق این سریال بشم موضوع فن گرل و ایدل ها و زندگی سلبریتی ها بود . چرا که خودم کم تر از ۲ سال وارد دنیای جذاب کی درام و کی پاپ شدم و یه جورایی احساس میکردم این سریال داره با ما تازه فن ها همزاد پنداری میکند . بنظرم ایده فن ها و زندگی خصوصی سلبریتی و طرفداران شون و مشکلات ما طرفداران با خانواده و اجتماع و دوستان، ایده بسی جالب بود الخصوص که این فن گرل ها و فن بوی ها روز به روز تعدادشون رو به افزایش و تو خود همین ایران خودمون میلیون ها نوجوان و جوان کی پاپر داریم .

+ تم آرام و رمانتیک و خانوادگی سریال با وجود تمام کلیشه ها مطابق اصول پیش رفته بود دوست داشتم . طبق معمول زوجین سریال قبل از آشنایی چندین بار به طور اتفاقی بهم برمی خورند و تو محل کار عاشق هم میشند و جالب تر از اون اینکه در دوران کودکی با هم هم بازی بودند .

+ زوج سریال هم بنظرم واقعا فوق العاده بودند و همه جوره من عاشق بازی شون و عاشقانه ها شون بودم . در کل بنظرم پارک مین یانگ شیمی بسیار قوی داره که خیلی خوب می تونه خودشو با پارتنرش مچ کنه و بازی عالی به نمایش بگذارد.

عاشقانه ها بین دوک می و رایان با تمام کلیشه بودنش دوست داشتم .

+ کمدی نسبتا لطفی هم داشت که باعث میشد هر از گاهی لبخند بر چهره مخاطب بنشیند . الخصوص پارت هایی که مادر و پدر دوک می حضور داشتن خیلی دوست داشتم.

+ شخصیت پذیر بازیگران اصلی واقعا عالی بود الخصوص دوک می که نماد از یک طرفدار دو آتیشه ایدل محبوبشو به خوبی اجرا کرده بود و من دقیقا همه احساساتی که دوک می به شی آن داشت نسبت به ایدل و بازیگر محبوبم داشتم و با تمام وجود اون درک میکردم . جدا از اون دوک می نمادی از یک انسان شاد و سر زنده بود که با وجود تمام محدودیت ها زندگی نتوانسته بود در رشته تحصیلی موفق بشه. ولی توانست بود در حیطه کاری یک آدم موفقی بشه

+ وجود فضای شاد در کنار دنیای صتعت هنر و آشنایی با دنیایی نقاشی و عکاسی هم می توان نقطه قوت دیگری محسوب کرد. جدا از اون کشف ماجرای پشت پازل نقاشی ها هم برای من جذابیت خاصی ایجاد کرده بود

+ بنظرم دیالوگ های خوب و ماندگار قشنگی وخاطر انگیزی هم داشتند الخصوص دیالوگ هایی در رابطه با دیدگاه افراد در مورد عکس ها بود.

+ بنظرم یکی از مهم ترین و جذاب ترین پارت های هر فیلم و سریال بخش موسیقی های متن یا همون o.s.t ها هستند چرا که این آهنگ ها در واقع بطور غیر مستقیم احساسات مخاطب رو درگیر فیلم و سریال میکنند . بنابراین سهم زیادی در جذاب مخاطب دارند . خوشبختانه موسیقی های متن این سریال واقعا فوق العاده بود و دقیقا با سکانس ها طراحی شده بود . از اون دسته آهنگ های متنی بود که بعد از تموم شدن سریال دوست داشتم اون ها رو گوش بدم ودر کل من واقعا احساس رضایت میکردم .

نقات ضعف :

❌ با وجودی نقات قوتی که در بالا ذکر کردم متاسفانه این سریال اینجوری که باید و شاید بود منو به خودش جذب نکرد .در ادامه این نقد می خوام بطور مختصر به این دلایل شرح دهم :

+ حقیقت شو من خودم خیلی دوست داشتم روی موضوع فن ها و طرفدار ها و مشکلات شون در جامعه و خانواده بیشتر مانور بده ولی متاسفانه سریال خیلی زود تر آنچه که فکر میکردم این موضوع ختم بخیر کرد و و روند عاشقانه مانور داد.

+ معتقدم این سریال یه جورایی مثل سریال چرا منشی کیم کلیشه ای بود ولی متاسفانه بر خلاف اون سریال اصلا کشش مخاطب نداشت و بنظرم بهتر بود به جای ۱۶ قسمت ۱۲ قسمتی میکردن !

سکانس هایی که مربوط به دوران کودکی شون بی نهایت حوصله سر بر بود و بنده اصلا از بازیگران دوران کودکی شون راضی نبودم .

در کل نمی دونم چرا این کره ای ها اصرار دارن تو سریال هاشون پای بچه های بیگناه وسط ماجرا های عاشقانه بکشند و بگن از همون دوران کودکی سرنوشت شون بهم گره خورده ؟! با این وجود اصلا نمی دونم چرا بازیگر مشهور و درخشانی چون پارک مین یانگ برای چی باید دوباره تو همچین سریال کلیشه و عاشقانه رمانتیک بازی کنه اونم در ارز کم تر از یک سال ؟!

+ یکی دیگه از مواردی که اصلا دوست نداشتم تو سریال های عاشقانه و رمانتیک ببینم اینکه دختر زود تر از پسر به عشقش اعتراف کنه ! که متاسفانه دوباره این موضوع در این سریال هم تکرار شد

+ یکی دیگر از نقاط ضعف این سریال بر میگرده به مثلث عاشقانه که اصلا حس نمی شد.....حقیقتش ظاهرا قرار بود بین دوک می و رایان و اونگی یک رابطه مثلث عاشقانه صورت بگیر ولی من اصلا این شخصا نتوستم مثلث عاشقانه این سریال درک کنم ! و حقیقتا از بازی اونگی هم اصلا راضی نبودم

+ معمولا تو سریال های مدرن نظری در مورد طراحی لباس بازیگرا ندارم ولی حقیقتا از اونجایی که ۸۰٪ طراحی لباس این سریال جنبه تبلیغاتی داشته می خوام دراین مورد اظهار نظر کنم ....حقیقتشو بخواهید از طراحی لباس و گریم بازیگران این سریال الخصوص دوک می اصلا راضی نبودم و بنظرم سنش واقعا بیشتر از حقیقتش نشون داده بود ...

تیم بازیگری سریال :

تیم بازیگری نسبتا خوبی داشتند و تقریبا بازیگر خوب و پر سابقه هم کم نداشتند ولی از انتخاب بعضی از بازیگرا واقعا راضی نبودم علی الخصوص بازیگر نقش اونگی که بینهایت بازی ضعیف و مصنوعی ارائه داد. و اصلا نتوستم در طول سریال باهاش کنار بیام اما برعکس عاشق بازی پدر و مادر دوک می بودم

یک جفت زوج جذاب و کیوت که سر هیچ و پوچی باهم دعوا میکردن و کلا فضای شادی برامون رقم زدن . در مورد ایدل سریال ترجیح میدادم از بازیگر و ایدل جذاب تری و معروف تر استفاده می کرند. و اما میریم سراغ زوج جذاب مون !

پارک مین یانگ: باید اعتراف کنم من فن دو آتیشه این بشر م و همه جوره عاشق بازی این بشر هستم. از بازی بینظیر در شاهکار هایی مثل ملکه هفت روزه و هیلر و شکارچی شهر بگیر تا همین دو سریال نسبتا کلیشه همه و همه برای من یک جذابیت خاص و منحصر به فردی داشته است . جدا از اون پارک مین یانگ نمادی از یک انسان شاد و سر زنده که در برابر سختی های روزگار مقاومت کرد و به سختی های مسیر زندگی لبخند میزند . جدا از اینکه پشت اون لبخند جذابش کوهی از مشکلات را در بر دارد . این حس مثبت و سرشار از انرژی من با تمام وجودم از همه سریالی که ازش دیدم حس میکنم و همه جوره مورد تحسین قرار میدم . جدا از لبخند همیشگی که به دل مخاطب مینشینه بنظرم مین یانگ شیمی فوق العاده هم داره که کنار هر پارتنر قرار میگره بهترین بازی اون پارتنر به نمایش میگذارد . اما بنظر میرسد انتخاب نقش دوک می که بی شباهت به کیم می سو نیز نبوده هوشمندانه نبوده ....اما در حقیقت او این سریال صرفا بخاطر موضوع فن گرل انتخاب کرده و دوست داشته برای یک بار هم که شده طرفدارانش درک کند .

کیم جائه ووک : گفته میشه این بازیگر در مجموعه سر زمین باد نیز حضور داشته اما شخصا یادم نمیاد در نقش کی بود . جدا از اون سریال این سریال اولین سریالی بود که ازش دیدم و همه جوره عاشق بازیش و استیل جذابش طی سریال شدم .و بنظرم جز یکی از بهترین پارتنر های مین یانگ بوده ولی طبیعتا به پای ووکی نخواهد رسید

سکانس و دیالوگ :

راستش سکانس های زیادی بودند که من اونا رو خیلی دوست داشتم ولی بنظرم جذاب ترین سکانس برای من زمانی بود که دوک می و رایان وانمود میکرد دوست دختر و دوست پسرند علتش هم این بود که تازه اونجا بود که فهمیدم کار گردان عجب زوج دلچسبی برای این سریال انتخاب کرده !

وقتی که رایان و دوک می بخاطر بارندگی به خانه عکاس میرن و تو اتاق در مورد آخرین عکس که اون عکاس معروف از خودش گرفته بود اظهار نظر میکردند ......این سکانس واقعا دوست داشتم چون هیچ وقت تا این حد به هیچ عکسی تا این حد دقت نکرده بود که چه مفهوم پیچیده در دل خودش دارد.‌‌

+ عکس به یاد ماندی بود ، اون تمام زندگیش داشت از منظره عکس برداری میکرده ....اما به‌عنوان عکس آخر از خودش عکس گرفت

× چون دلیل مرگش بیماریش بود ....شاید این عکس آخرین خدا حافظی اش بود .....حتی عنوان عکس هم خدا حافظی .....

+ اون یه خدا حافظی تو عکس بکار برده ، اما اون عنوان عکساشو انگلیسی نمی ذاشت. گمونم اشتباه ترجمه شده . نه مطمئنم

× چرا همچین چیزی میگی ؟

+ ببین اگر واقعا می خواست برای آخرین بار خدا حافظی کنه ....و اگر این خدا حافظ در مورد خودش بود ...مطمئنم به دوربین نگاه می کرد . چون برای یه عکاس دوربینش نیمه دیگشه ...

اگر این خدا حافظی از دنیای بود که توش زندگی میکرده عکس باید دور تر گرفته میشد و به زمین نگاه میکرد ...یا یه عکس نیم رخ می گرفت.

× اگر منظورش خدا حافظی نباشه و یه سلامی باشه به دنیایی که می خواد برای اولین بار ببینتش چی ؟

+ در باره این احتمال فکر کردم . اینجوری باید به سمت آسمان نگاه میکرد

× پس نظر تو چیه؟

+ یه نفر جلو دوربینه ....این چشم ها ...چشم های کسی که می خواهد خدا حافظی کنه یا ناراحته نیست ...اون داره به کسی که عاشقشه نگاه میکنه ....می خواست اون عکس برای اون شخص بگذارد. اون داشته به اون شخص نگاه میکرده...و چشم هاش داشته بهش سلام میکرده "سلام من اینجا هستم من همیشه اینجوری بهت نگاه میکنم خدا حافظ " این فقط نظریه من ...

و اما دیالوگ های ماندگار این سریال

یکی اونجایی که دوک می و رایان برای اولین بار همدیگر توی مزایده ملاقات میکنند ..... ( این دیالوگ واقعا دوست داشتم )

دون می : میشه اون نقاشی که الان خرید بدید به من ؟! آثار لی سون هنوز خیلی مورد تایید نیست ....

رایان :صحبت کردن در مورد قیمت و شهرت کار اسونیه ولی فهمیدن ارزش واقعی یه اثر هنری کار هرکسی نیست !

* این دیالوگ یکی از تکان دهنده ترین و قشنگ ترین دیالوگ هایی کیلدرام بود ....الخصوص که حالا خودم وارد زمینه هنر شدم .....هنر نقد فیلم و سریال!از خودم میپرسم آیا من واقعا ارزش واقعی یک سریال بیان میکنم ؟!

اسپویل نهایی :

حقیقتا از پایان های قابل پیش بینی خیلی نمی پسندم ولی بازم یک پایان شاد و قابل پیش بینی به پایان های باز ترجیح میدم . پایان این سریال میشه گفت از اول مشخص بود . همون جوری که همه مون انتظار داشتیم رایان گلد برادر اصلی شی آن بوده و در نهایت قرار با دوک ازدواج کنه و از اون طرف دوک می میشه زن داداش شی آن ! ( یه جورایی دوک می یکی از خوش شانس ترین طرفدار فن بود )

+ کلام آخر

این سریال مثل سایر سریال های پارک مین یانگ برای من جذابیت خاصی خودشو داره ولی اگر بخوام واقع گرا باشم باید بگم این سریال بیشتر تینجر پسند ! الخصوص کسانی که مثل من تازه وارد دنیای کی پاپ و کی درام شدن . در نهایت می خوام به این سریال امتیاز ۸ از ۱۰ بدم . و به همسن و سال های خودم که تازه می خوان وارد دنیای کی درام و کی پاپ بشن پیشنهاد میکنم این سریال ببیند .

و اما کلید طلایی این سریال در این بود که : هر شخص درکنار کار و تحصیل یه زندگی خصوصی داره و می تونه تو اون زندگی به کاری که واقعا ازش لذت میبرد بپردازد حال می تون اون کار فن گری باشه یا نقاشی و....حالا اون شخص می تونه یه فرد ۱۶ ساله باشه یا یه فرد ۶۰ ساله باشه .و ما موظفیم به زندگی خصوصی او احترام بگذاریم .

آخرین نطرات

خلاصه داستان

هدایت به بالای صفحه

اسلاید شو