نقد وبررسی سریال کره ای روزهای زیبا از ساناز عزیز

Beautiful days/2000

روزهای زیبا...

مین چول جوون موفق و باهوشیه که بعد از سالها تحصیل در امریکا به کره برگشته تا فرمانروایی امپراطوری موسیقی‌پدرش؛استودیوی ضبط و پخش موسیقی ویکتوری رو بدست بگیره.

اینکه میگم امپراطوری منظورم واقعا امپراطوریه.ویکتوری یک شرکت بزرگه که قبله آمال خیلی از خواننده های تازه کاره و موفقیت هرکس که این شرکت ساپورتش کنه برو برگرد نداره.از طرفی زیر نقاب پر زرق و برق اینهمه جلال و جبروت یک دنیا خیانت و جنایت نهفته اس.

پدر مین چول سالها قبل رقیبش رو به قتل میرسونه و همسر زیبا و جوونش رو که پسر کوچکی هم داشته زیر پر و بال خودش میگیره.

اینجور میشه که وقتی همسرش فوت میکنه این مرد ، همسر دوستش رو به همسری خودش درمیاره و با این بهانه که میخواد پسرِ زن رو مثل پسرِ خودش بزرگ کنه به همه میگه سون جی پسر خودشه.پسری که از مین جی،خواهر مین چول،چند سالی بزرگتره و سند عیان خیانت پدر مین چول در زمان حیات مادرشونه!

جو خونه که اساسا به دلیل رفتارهای عصبی و خشن و پولپرستی شدید پدر مین چول به قدر کافی‌متشنج بوده با اومدن این زن و پسرش به مرز انفجار میرسه و اینجور میشه که مین چول راهی امریکا میشه و مین جی ناتوان از کنار اومدن با پدرش و نامادری اتفاقا نجیب و مهربونش،روزبروز سرکش تر و هنجار شکن تر از آب درمیاد.

رابطه برادرها هم افتضاحه؛پر از حس انزجار و رقابت.مین چول حتی نمیتونه وجود سون جی رو تحمل کنه.

بدترین نکته اینه که علی رغم آرزوی دیرینه مین چول برای بهترین بودن در عرصه موسیقی،سون جی همه نبوغ آهنگ سازی پدرشو به ارث برده چیزی که برای مین چول یه آرزوی دست نیافتنیه.

ولی جالب اینه که پدر مین چول که احتمال چنین چیزی رو میده سون جی رو به شدت از فعالیت در عرصه موسیقی منع کرده و سون جی با وجود استعداد موسیقی سرشارش ،فقط واسه راضی نگه داشتن پدر و برارش،داره در نهایت نارضایتی ای خاموش، پزشکی میخونه!!

از اونطرف یون سو رو داریم.دختری که از کودکی در یتیم خونه بزرگ شده و جز دختری به اسم سه نا که در یتیم خونه باهاش دوست شده کس دیگه ای رو نداره.یون سو دختر آروم و مهربون و کم توقع و خوش اخلاقیه که حس سرپرستی خاصی نسبت به سه نای کوچک داره.در عوض سه نا دختریه پر شر و شور و پر از رویاهای عجیب که یکیش اینه که خواننده بشه.به خصوص از وقتی رییس شرکت ویکتوری که از خیرین یتیم خونه اس به دیدنشون میاد و پسرشم میاره.اما اتفاق دردناکی میفته.پشت کمر سه نا میسوزه و کاملا از ریخت میفته جوری که آرزوی خواننده شدن براش به رویای تقریبا محالی تبدیل میشه.بدتر اینکه یون سو نسبت به این فاجعه احساس گناه میکنه و فکر میکنه تقصیر اونه که این اتفاق افتاده.

چند سالی میگذره.بچه ها از یتیم خونه رفته ان و از هم جدا شده ان و یون سو که زودتر از یتیم خونه مرخص شده توی شرکت ویکتوری کار دون پایه ای داره فقط به این امید که شاید روزی سه نا به هوای خوانندگی گذارش به اونجا بیفته که میفته.

چند سالی تنهایی و دربدری در سئول به علاوه ناکامی پشت ناکامی در عرصه خواننده شدن،سه نا رو خیلی عوض کرده.اونقدر که یون سو رو به وحشت میندازه به طوریکه همه فکر وذکرش این میشه که کاری برای سه نا بکنه و داستان از اینجاست که شروع میشه...

مین چول برای نجات خواهر سرکشِ تقریبا در آستانه نابودیش محتاج یون سویی میشه که استعداد نقاشی خارق العاده ای داره و یون سو در ازای کمک مین چول برای خواننده شدن سه نا که مثل خواهرش میمونه قبول میکنه معلم‌ سر خونه مین جی غیر قابل تحمل بشه و بره به خونه مین چول و حتی اونجا سکونت کنه.

سکونت یون سو در اون خونه سرآغاز جنگ برادرهاست.جنگی که تا به امروز مثل آتش زیر خاکستر بوده ولی به ناگاه شعله میکشه و در پرتو نورش خیلی چیزها روشن میشه...

سریال روزهای زیبا یک سریال ملودرام واقعا زیباست.جز اولین ها در ژانر خودش محسوب میشه و در حد امکان بی اشکاله.بارها گفته ام باز هم‌میگم‌سریالهای قدیمی‌کره ای خیلی درگیر کلیشه هستن ولی خط داستانی بهتری دارن و نوعی انرژی مثبت ازشون ساطع میشه که آدمو نگه میداره.

این داستان طبق معمول درامهای کره ای پر از آدمهای زخمیه.نمیتونم انتخاب کنم‌کدوم یک بدبختترن یا کدوم قابل درکترن.هر کس در جای خودش به شدت ترحم برانگیز و قابل درک بود.

بازیها خوب و قابل قبول بودن.

لی بیونگ هون رو قطعا همگی میشناسید.یکی از بهترین بازیگرهای کره ایه و در این سریال نقش مین چول رو بازی کرده.اینجت خیلی جوونه ولی به شدت عالی نقشش رو از کار درآورده.نقشش چرخش های احساسی و موقعیتی شدیدی داشت که خیلی خوب ارائه شد.

مین چول کاراکتریه که شما رو بارها بین دو لبه عشق و نفرت جابجا میکنه.مرد جوونی که در ابتدا، به روشنی صرفا هوسی سطح پایین داشت نسبت به دختر بی پشت و پناهی مثل یون سو ولی همین هوس بواسطه نیازش به دوست داشته شدن و درک شدن و معنا پیدا کردن در زندگی، تبدیل به عشقی شد که بی بدیل بود.

پسری به شدت خودشیفته که زخمها و رنجهاش رو پشت ظاهر سردش مخفی میکرد،کسی که از حسادت به برادرش دیوانه بود ولی در عین حال عشق غمگینی به همین برادر داشت.عشقی که بعدها تبدیل به شرم و سرافکندگی ای وصف ناشدنی شد.کسی که همه زندگیش به وسیله پدر احمق و بی رحمش نابود شد و شخصا تامرز نابودی مطلق پیش رفت.نقش بی انداره سنگینی بود و عالی از کار در اومده بود.

نقش یون سو رو چویی جی وو بازی کرده بود.به شخصه خیلی نمیتونم بازی این خانم رو قضاوت کنم.توی سریال پلکانی به سوی بهشت هم‌نقش مشابهی داشت و میتونم‌بگم‌ هر دو رو خیلی شبیه‌بهم بازی کرده بود ولی اون حالت ساکت و منفعل و ترحم برانگیز ظاهری ای که داره رو این نقش خیلی خوب نشسته بود.یه کاراکتر قد لجباز که زیر پوسته ظاهری یه بره معصوم مخفی شده و کاراکتر مرد رو که اتفاقا پر از حس حاکمیته دنبال خودش میکشونه عجیب به این خانم میاد.تقریبا میتونم‌بگم از بازیش راضی بودم.

یه چیز جالب بهتون بگم؛این سریال جز اولین کارهای شین مین آ محسوب میشه.دیدنش در نقش مین جی خالی از لطف نیست.

این‌سریال اساسا مبتنی بر موسیقیه و چون حرفه ای که داره درش معرفی میشه تولید موسیقیه در این سریال آهنگها و موسیقی های زیبایی شنیده میشه.

سکانسهای برتر(خطر لوث شدن داستان)

- سکانسی در اوایل سریال که مین چول رسید شرکت و یون سو رو در حال گریه کردن دید.

- سکانسی که مین چول حقیقت رو درباره خواننده زیرزمینی ای که دربدر دنبالش بود فهمید.

- سکانسی که یون سو اون‌نقاشی رو از مین چول کشید.

- سکانسی که یون سو اومد در خونه مین چول و اونو فقط واسه یه روز قرار دونفره از خونه برد بیرون.

بخوام‌ صادقانه قضاوت کنم این سریال به شدت کلیشه محوره‌.خیلی بیشتر از اونکه روایت کردم کلیشه داره ولی جز عریزترینهای قدیمی‌محسوب میشه.حس کردم جاش اینجا خالیه.منطقی نمیدونم‌تماشاش رو توصیه کنم.خیلی باید خواهان فضاهای قدیمی باشید که دیدنش رو شروع کنید.پس توصیه اش نمیکنم‌تصمیم رو صد در صد میذارم به عهده خودتون .فقط حس میکنم‌واسه خاطره بازهایی که این سریالو دیده باشن جای این نقد خالی بود.

امیدوارم که اونا از نقد راضی باشن.

موفق‌باشید.

آخرین نطرات

هدایت به بالای صفحه

اسلاید شو