این سریال یه درام حقوقیه ولی نه صرفا منحصر به این ژانر. شما در اینجا هم رومنس دارید و هم کمدی، اکشنش هم خیلی خوبه. اگه از درام های صرفا جنایی و حقوقی خسته شدید وکیل بی قانون یه انتخاب مناسبه.

بونگ سانگ پیل وکیل 28 ساله ی موفقی تو سئوله. باهوشه و زیرک . اشنایی کاملی با قانون و زیر و بم هاش داره ولی خب جایی که نشه با قانون کار کرد از مشتش هم غافل نمیشه که اینم یادگار روزهای سابق گنگستریشه.(تو همون سکانس های اول فیلم یه نما از قدرت هوش و اکشن عالیش رو به نمایش گزاشتن ) تو نگاه اول پولدار و ، سرخوش و کاملا موفق به نظر میاد ولی هیچ کس نمیدونه که چه زخم عمیق و کهنه ای سالهاست که روی قلبش سنگینی می کنه و ازارش میده. زخمی که اونو از گروه گانگسترهای دایی اش جدا کرد و به دانشکده ی حقوق کشوند.

همزمان با ایشون یه خانم وکیل داریم که کله شق و بی پروا است. هر کاری می کنه تا بتونه از موکلش دفاع کنه و در این راه از هیچ چیزی ترسی نداره. ها جه یی دختر 26 ساله ی سرنترسیه که به خاطر همین روحیه اش عاقبت از کار معلق میشه و مجبوره برگرده پیش پدرش تو گیسانگ.

سانگ پیل برای برگردوندن حقیقت و گرفتن انتقام چندین ساله اش یک روز همه چیز رو رها می کنه و برمی گرده به زادگاهش یعنی گیسانگ.

سانگ پیل بعد از برگشتن تو یه ساختمان قدیمی ، جایی که یه مشت ارازل و اوباش به مردم وام میدن ، دفتر میگیره و اون ها رو از این کار باز میداره و میکنه بچه های گروه خودش(اگه بدونید این خل ها چقدر باحالن) . از این جاست که درد بزرگ زندگی اون مثل یه زخم قدیمی سر باز می کنه و معلوم میشه که مادرش ، وکیل چویی ، 18 سال قبل همین جا توی دفترش ، درست جلوی چشم تنها پسر 10 ساله اش کشته شده. پسری که با چشمانی وحشت زده چاقو خوردن مادرش رو دیده و تنها پناه زندگیش جلوی روش مظلومانه جان داده. اون در تمام این سالها هرگز نتونسته چهره ی اون ادم ها رو از خاطرش دور کنه. سریال ارام ارام این جریان تلخ رو باز می کنه و هر بار لایه هایی از این جنایت رونمایی میشه . عمق این فاجعه هنوز تو چشم های لرزان سانگ پیل دیده میشه.

ممکنه فکر کنید که داستان تماما با تلخی ها و انتقام های یک پسر داغ دیده ی عصبانی قراره جلو بره ولی دست نگه دارید. طنز کار عالیه. بعضی سکانس هاش شما رو به شدت به خنده میندازه . در کنار این ، همون اوایل با همکار شدن سانگ پیل و جه یی رومنس داستان با کل کل های بانمک اون ها شروع میشه و در انتها به یه عاشقانه ی زیبا ختم میشه.

رومنس کار خیلی زود و همون اوایل شکل میگیره و سریع هم به اوج میرسه. (این تیکه دقیقا بزرگ ترین ایراد این سریال بود. تو همچین درامی و با این سطح عاشقانه ی ملایمی اصلا همچین اوجی لازم نبود تازه اگر هم بود باید یه چند قسمت بعد تر می بود نه همون اول کاری :/ )

اولش فکر می کردم چون جه یی یه وکیل زن بی پروا است سانگ پیل ناخوداگاه به سمتش جذب شده و یه جورایی سیمای مادرش رو در اون میبینه ولی کمی که گذشت با نشون دادن این که اون از سالها قبل این دختر رو دورادور به دلایلی میشناخته این حجم علاقه منطقی شد.

اما در مورد نقش های منفی ؛ ادم های خوب کنار ادم های بده که قدر دانسته میشن و سفیدی اصولا کنار سیاهیه که به چشم میاد. اما ادم های این فیلم سیاهی شون نوع خاصی بود. ادم های متشخصی که همه ی شهر روی اسمشون قسم می خوردن ، براشون کف میزدن و تعظیم می کردن. اینجا هیچ خبری از قیافه های خلاف نیست. ادم های ظاهرالصلاحی هستن که باطن کثیفشون رو پشت نقاب لبخند و قانون پنهان کردن. قاضی و شهردار شهر که همه 40 ساله ازشون حرف از عدالت و درستی شنیدن.

اینجا فساد تا لایه های عمیق دیوان عالی و مدنی هم نفوذ کرده. این ها حتی به ادم های خودشون هم رحم نمی کنن و تا اخر داستان میبینید که چه طور یکی یکی از شر تمام زیردستانی که خبر از کارهای پلید اونها داشتن راحت میشن . اون ها حذف میشن و محکوم اند به نابودی برای حفظ بقا و قدرت این ها .

این دو وکیل تلاش می کنند تا چهره ی کریه بزرگ ترین قاضی شهر که در واقع بزرگ ترین مفسد و جانی شهر هست رو برملا کنند.

داستان با این جریانات جلو میره. همه چیز پله پله و حساب شده رو میشه. همین که مدتی ارامش برقرار میشه باز یک شوک جدید همه چیز رو روی دور تازه ای میندازه. حتی این تغییرات تا جایی پیش میره که وکیل ما سر از زندان هم درمیاره.

شاید از خودتون بپرسید که مشخصه چرا سانگ پیل دنبال این پرونده است ولی چرا جه یی دنبال اون راه افتاده؟ جواب روشنه. علاوه بر این که جه یی تو دفتر سانگ پیل کار می کنه اون هم دقیقا مادرش رو تو همون شب گم کرده. مادری که 18 سال قبل به طرز مرموزی مفقود شده و اون و پدرش با قلب شکسته سالهاست حتی بدون دانستن مرده یا زنده بودن مادرش به انتظارش نشستن.

دو نفر سال ها قبل تو یه روز زندگیشون به خاطر یه عده ادم تباه شده و حالا بعد از 18 سال هر دو دوباره در همون نقطه به هم رسیدن و جلوی همون ادم ها ایستادن.

با گذشت زمان و جلو رفتن فیلم بار طنز و اکشن کار یک مقدار کم رنگ تر میشه و جنبه ی معمایی و انتقامی اون پررنگ میشه ولی باز در انتها تمام ژانرها به هم می پیوندند و دو قسمت اخر معجونی کامل از این هاست. عاشقانه ی کار هم با همه ی پستی و بلندی هایی که داره در کنار ماجرای اصلی به پیش میره و ازش غفلت نمیشه ولی در حاشیه است .

در این درام انواع احساسات رو میشه از چهره هاو موقعیت هایی که پیش میاد کاملا حس کرد. مثل میمیک چهره ی جونگی که عالی بود. غم و درد رو به همراه نفرت و خشم خوب نشون میداد و در همون حال وقتی کنار عشقش و دوستانش بود تمام صورتش غرق در لطافت و لبخند میشد. این هنر همیشگی اونه.

سئو یه جیحالت چهره سردی داره ولی این ضعفش نیست چون با توجه به این موضوع پروژه هاش رو انتخاب می کنه. مثل نقشش تو هوارانگ یا دختر درد کشیده و سرد نجاتم بده و حالا یه وکیل سرسخت با زندگی ای پر از کینه.

در این بین حالت صورت اوباش گونه ی ان او جو شهردار شهر و چهره ی روباه صفت قاضی چا هم به شکل عالی ای به نقششون می اومد. هر چند که با گذشت زمان هر بار چهره ی منفورتری از قاضی چا از زیر نقاب تزویر بیرون کشیده میشد.

از ویژگی های مثبت و قابل توجه میشه به زیبایی های شهر بندری گیسونگ و سکانس های لب دریای اون اشاره کرد که خودش بک گراند نابی محسوب میشد. به همراه اون مردمشهر که با لهجه ی بوسانی حرف میزدند خودش یه نمک خاصی به فضا میداد.

طراحی لباس ها خوب و مناسب بود و محیط هم به موضوع نزدیک بود. فیلم برداری سکانس های اکشن خیلی خوب بود و سناریو قوی و منسجم پیش میرفت و تمرکزش رو معمولا از روی ماجرای اصلی منحرف نمی کرد .

حتی تو این درام مثلث عشقی نداشتیم چون باید روی وجه حقوقی اثر فوکوس میشد .البته یه دختری بود که اون وسطا یه نمه عاشق بونگ سانگ پیل شد ولی وقتی رابطه ی محبت امیز اون و جه یی رو دید زود منصرف شد و کنار کشید.(یه خرده برام عجیب بود اینجا انتظار داشتم بیشتر سرسختی کنه )

سناریو روند تبدیل بی اعتمادی و نفرت رو به عشق و بر عکس علاقه و اتحاد رو به دشمنی به خوبی نشون داد. در واقع میشه گفت روند تغییر موضع ادم ها خیلی خوب بود. در مجموع میشه گفت ریتم خوبی داشت . البته در اواسط یه کم افت ریتم پیدا کرد ولی سریع دوباره خودش رو جمع و جور کرد و برگشت.

پایان بندی:(اسپویل)

بعد از 18 سال تلاش و صبر و خون دل خوردن بالاخره وقت صید رسید. اون ها از ماهی های کوچیکتر شروع کردن و دست اخر شاه ماهی ها رو به دام انداختن. مصمم بودن هر دو وکیل و غرور قاضی چا بالاخره باعث سرنگونی اون شد. برخلاف خیلی از سریال ها که قسمت اخر فرمالیته است و میشه حدس زد که چه طوری پیش میره ولی این درام تا اخرین لحظه التهاب خودش رو حفظ کرد . وقتی حس می کردی که همه چیز تمومه تازه همه چیز به هم ریخت. تا اخرین سکانس هر کارکتر نمیشد به قطع گفت که بالاخره چه موضعی رو انتخاب می کنه. ولی دنیا بومرنگه ؛ این یه حقیقته.

سکانس های برتر: (اسپویل)

تلاش های ناامیدانه ی سانگ پیل برای نجات دایی اش و بعد گریه های مظلومانه اش با دست های بسته جلوی عکس اون

سکانس تولد گرفتن برای مامان جه یی و اشک های قدرشناسانه ی جه یی

صحنه ی مرگ ان او جو و اکت های بی نظیر هر دو کارکتر ان او جو و سانگ پیل

اخرین سکانس های فیلم

دیالوگ های برتر:

میگن زمان همه چیز رو درست می کنه. اما برای من این طور نبود. ادم هایی که اون بلا رو سر من و مادرم اوردن هنوز همون طوری هستن، اونا هیچ درد و رنجی ندیدن. وقتی مادرم مرد زمان برای من متوقف شد.

وقتی مردها با قدرت فیزیکی برترشون به زن ها حمله می کنن ، زن ها چه توانایی دفاعی از خودشون دارن؟ (یکی از دفاعیه های جه یی تو دادگاه ، سر این جمله واقعا دلم گرفت)

کار تو به عنوان انتقام شروع شد ولی به عدالت ختم شد.(دیالوگ تحسین برانگیز دادستان چون خطاب به سانگ پیل)

ممنون که تا اخر این نقد رو مطالعه کردید. این درام زیبا پر از نکته های زندگی و رفتاری بود . من این درام رو تقدیم می کنم به همه ی کسایی که از این ژانر لذت می برن . اگر مدت هاست سریال حقوقی ندیدید وکیل بی قانون یکی از بهترین گزینه ها برای کامبک شما به این ژانره.؛)

من به این سریال نمره 9 از 10 میدم ، به خاطر افت ریتم اواسط کار و صحنه های اضافه ، و به همه ی دوستان توصیه می کنم.