نقد وبررسی سریال کره ای قوی ترین پیک از Strongest Deliveryman| AmoonA

نقد سریال قوی ترین پیک(Strongest deliveryman)2017

شخصیت ها:

چوی کانگ سو:پسری 25 ساله و پیک موتوری رستوران.خوش قلب و پرتلاش.

لی دان آه:دختری 25 ساله و پیک موتوری رستوران.جدی تو کارش و مصمم در زندگیش.

اوه جین گیو:پسری 25 ساله و پسر کوچک خانواده ای ثروتمند.خوش گذرون و مفت خور.

لی جی یون:دختری 23 ساله و تک فرزند خانواده ای ثروتمند.مستقل و مثبت نگر.

داستان سریال:

کانگ سو پیک موتوری خیلی ماهریه و همیشه صاحب کارش ازش راضیه اما بنا به دلایلی بیشتر از 2 ماه تو یک رستوران کار نمیکنه و بعد از اون 2 ماه دنبال کار تو یک رستوران تو منطقه متفاوتی میگرده.علاوه بر اون چون آدم خیلی خیلی خوبیه به شدت بین اطرافیانش محبوب و محترمه.

دان آه 5 سال پیش به دلایلی با خانواده ش درگیر میشه و از اون موقع زندگیش رو مستقل کرده.تنها آرزوش مهاجرت به یک کشور خارجیه و واسه همین 5ساله که دیوانه وار در حال کار کردن و پول پس انداز کردنه.

جین گیو آدمیه که هیچی از مسئولیت پذیری سرش نمیشه و هرروزش رو بی هدف میگذرونه.مایه ننگ پدرشه و واسه همین همیشه در حال جنگیدن با همدیگه ن.

جی یون از بچگی کاملا مطابق نظر مادرش رفتار کرده و هیچ اختیاری تو زندگیش بهش داده نشده.بالاخره یه روز کاسه صبرش لبریز میشه و از خونه فرار میکنه چون دیگه میخواد رو پای خودش وایسه.اما این اصلا کار آسونی نیست چون هیچ پول و سرپناهی نداره.

قضایایی پیش میاد و این 4 نفر رو خیلی جالب سر راه هم قرار میده.باید دید چه اتفاقاتی انتظارشون رو میکشه و قراره چی به سر زندگی و خواسته هاشون بیاد...

(اینکه زندگی شخصیت ها چطور به هم گره میخوره کمی پیچیده ست و واسه اینکه مزه ش نره ترجیه میدم بیشتر از این داستان رو توضیح ندم و خودتون ببینین)

نقد سریال:

دلیلی که شروع به دیدن این سریال کردم گو کیونگ پیو بود که طرفدار پروپاقرصشم.علاوه بر اون داستان سریال به نظرم جدید اومد و واسه همین همزمان با پخش دنبالش کردم.

این سریال نشونه دهنده زندگی واقعی قشر متوسط و متوسط رو به پایین جامعه ست.تو این داستان تلاش و کوشش،کار زیاد و سخت جنگیدن واسه خواسته ها موج میزنه و به بهترین نحو نشون میده آدمایی که پول زیادی ندارن و شخص دیگه ای هم تو زندگیشون نیست که ساپورتشون کنه واسه دووم آوردن تو این دنیا چه سختی ها که نمیکشن و واسه روزگار گذروندن باید جوونی و آرزوهاشون رو فدا کنن.

آدمای این قصه جوون هایی هستن که پنت هوس و ماشین آخرین سیستم ندارن،لباس هاشون مارک نیست،وقتی واسه تفریح و خوش گذروندن ندارن و اگه رویا و هدفی تو زندگیشون داشته باشن باید قید اون استراحت کمشون رو هم بزنن و بیشتر کار کنن و هیچکسی هم نیست که کمکشون کنه.با این حال اونا شرافت و عزت نفسشون رو هم حفظ کردن و تو طول سریال شاهد کلی فداکاری و مرام بازی که این دوستان واسه هم میکنن هستیم و میبینم که درنهایت همین درست کار بودنشون بود که زندگیشون رو نجات داد!

فضای سریال به شدت دوستانه،گرم،خودمونی و ساده ست.کلی حس های خوب و انگیزه و انرژی مثبت به بیننده انتقال میده و میشه خیلی چیزا ازش یاد گرفت.موقع دیدن شخصیت های سریال و وضعیتشون همش یاد جوونای کشور خودمون میفتادم که بعضیاشون با اینکه خیلی زحمت میکشن ولی نمیتونن به جایی که لیاقتش رو دارن برسن.

مفاهیم قصه رو به شدت دوست داشتم.خیلی قشنگ به بیننده نشون میداد که"آدمیزاد نون قلبش رو میخوره".شاید فکر کنی که خیلی آدم زرنگی هستی و با دوز و کلک و خراب کردن وجهه کاری رقیبت میتونی به هرچی بخوای برسی اما در نهایت همین دروغ و دقل بازی ها جوری زمینت میزنه که اصلا نمیفهمی از کجا خوردی!و برعکس اون اگه آدم خوش قلبی باشی و درست بازی کنی تو هر رقابتی برنده ای.

مفهوم دیگه ش این بود که کوچکترین حرکت آدم تو زندگی به خودش برمیگرده و خوشا به حال کسی که خوب زندگی میکنه و همیشه کار درست رو انجام میده!وقتی انسان خوبی باشی خدا یه جوری موقعیت های خوب و آدمای مفید رو سر راهت قرار میده و برات معجزه میکنه که انگشت به دهن میمونی و با خودت میگی منی که هیچی نداشتم چطور به این موقعیت رسیدم؟!!

در آخر به نظر من قشنگترین مفهومش این بود که نشون میداد"در ناامیدی بسی امید است"!این مفهومش خیلی به درد جونای ایرانی میخوره.

یه موقع هایی هست که خیلی زندگی واست سخت میشه.انقدر جامعه و روزگار باهات بد تا میکنه که با خودت میگی این مملکت دیگه جای موندن نیست و تصمیم میگیری از این جامعه جهنمی به هر قیمتی فرار کنی.تو این جور وقتا که چشمات فقط خوبی های کشورهای دیگه و فقط بدی های جامعه خودت رو میبینه و فکر میکنی هیچ چیزی نمیتونه تو رو از تصمیمت منصرف کنه اتفاق جالبی میفته!یهو میبینی یه آدم خاص،یه حرف خاص و یا یک محبت خاص گرفتارت میکنه و یا شاید بهتره بگیم دیدت رو به جامعه ت بهتر میکنه و باعث میشه علاوه بر زشتی هاش قشنگی هاش رو هم ببینی و در نهایت همین تغییر دیدگاه و کنار گذاشتن عقاید منفی و متعصبانه ت باعث میشه بتونی یه کار بزرگ تو جامعه خودت انجام بدی و دیگه نیازی به رفتن نیست.

مفاهیم سریال انصافا خیلی عمیق و زیبا بود و نویسنده خیلی قشنگ و حرفه ای اون ها رو تو داستان گنجونده بود.

شخصیت پردازی کاراکتر های اصلی عالی بود.مخصوصا کاراکتر های کانگ سو و جین گیو که حرف زیادی واسه گفتن داشتن.دوست دارم چند جمله ای از دید خودم تحلیلشون کنم:

کانگ سو آدمی بود که هیچی نداشت.منظورم از هیچی چیزایی هست که ما آدما اونا رو به عنوان ثروت میشناسیم مثل:پول،قدرت،خانواده یا حامی قوی.کانگ سو فقط یه چیز داشت:انسانیت!اون به معنای واقعی کلمه انسان بود و این بارها و بارها تو داستان به بیننده ثابت شد.کسی که به هر قیمتی شده کار درست رو میکنه و هیچوقت تو این راه متزلزل نمیشه و چقدر قشنگ بود که دیدیم کانگ سو فقط و فقط از همین تنها داراییش یعنی انسانیتش به تدریج همه چیز به دست آورد.احترامی که همه از بزرگ تا کوچیک بهش میگذاشتن،خانواده 300 نفریش که دوستانش بودن و هرکاری واسش میکردن و پول و قدرتی که نهایتا از کارش بدست آورد که اونم به خاطر اعتباری بود که پیش مردم داشت.همه اینارو به خاطر خوش قلب بودن،درستکار بودن و در کل انسانیتش به دست آورد!کانگ سو واقعا نمونه یک انسان کامل بود که متاسفانه کمتر تو جامعه دیده میشه.

(خطر اسپویل):*البته خیلی خوشحال شدم که تو قسمتای آخر وقتی کارشون شکست خورد از پا در اومدن کانگ سو و خسته شدنش رو نشون داد و نشون داد که اگه یه نفر خیلی قوی و مثبت نگر باشه باز هم یه آدمه و میتونه از پا دربیاد و همیشه قوی و سرحال بودن برای یه آدم ممکن نیست.همیشه کانگ سو بود که هوای بقیه رو داشت،یه بار هم باید بقیه هوای کانگ سو رو میداشتن که خوشبختانه این اتفاق افتاد.*

(چندخط بعد خیلی کم اسپویل داره)جین گیو برخلاف کانگ سو شخصیتی داشت که تو جامعه خیلی زیاد میبینیم.یه جوون پولدار بیکار که کاری به جز پول خرج کردن بلد نیست و وقتی کسی از دور نگاهش کنه فکر میکنه تو خوشبختی غلت میزنه.اگه اینطوره پس چرا اوایل داستان میخواست خودکشی کنه؟آیا همونطور که اکثر آدما میگن پول ضامن خوشبختیه؟

باید بگم که من اینطور فکر نمیکنم و 100 درصد با این جمله موافق نیستم.به نظر من پول آدم رو از بدبختی نجات میده ولی خوشبخت هم نمیکنه و زندگیش رو بین این دو حالت نگه میداره.جین گیو خیلی از مشکلاتی که بروبچ پیک داشتن رو نداشت ولی تو زندگیش هم هیچوقت خوشحالی واقعی رو تجربه نکرده بود.

به عقیده من خوشبختی واقعی برای یه آدم وقتیه که در درونش از خودش راضی باشه و احساس مفید بودن بکنه.احساس کنه کاری که داره الان انجام میده بالاخره یه روزی به یه نحوی به شخص دیگه ای و یا به خودش سود میرسونه.دقت کردین که جین کیو اون چندروز که به جای دان آه غذا میرسوند و ظرف میشست چقدر خنده هاش از ته دل بود؟

شاید یه جوون پولدار به خاطر موقعیت مالی خوب خانواده ش هیچوقت احساس نکنه به کار نیاز داره و واسه همین بی مسئولیت بار بیاد و مایه سرافکندگی خانواده ش بشه اما شاید وقتی فقط 1 بار تشویق بشه،فقط 1 بار بهش فرصت داده بشه و فقط 1 بار یک نفر تواناییش رو باور کنه استعدادش شکوفا بشه و تبدیل به یه آدم هدفمند و کاری بشه.همونطور که وقتی مسئولیت رستوران به جین کیو داده شد دیدیم که چقدر زحمتکش شد و واسه کارش کلی تلاش میکرد.بعضی از آدما واسه موفق شدن فقط به 1 فرصت یا تلنگر احتیاج دارن.نباید این فرصت رو ازشون دریغ کنیم.

علاوه بر شخصیت پردازی عالی کاراکتر های اصلی از شخصیت پردازی کاراکترهای فرعی هم خیلی راضی بودم.خیلی متنوع و در عین حال مکمل بودن.

روابط آدمای سریال واقعا قشنگ بود.جو صمیمی و دوستانه بین پیک های محل و اتحاد بسیار قویشون و برومنس خیلی زیبایی که بین پسرا وجود داشت،همسایه های خوب و باوفا و گره گشا و مهم تر از همه رومنس خیلی قشنگ بین 2 زوج اصلی داستان!روند عاشقیشون خیلی زیبا و جالب بود.پررنگ شدن تدریجی احساسات بین زوج کانگ سو و دان آه و آروم آروم تغییر کردن شخصیت خشک و جدی دان آه و رابطه پر از جنگ و دعوا و نفرت زوج جین کیو و جی یون که خودشون هم مونده بودن که چی شد عاشق هم شدن؟!!خخخخخ

درهرصورت هر 2 زوج واقعا شیرین و دل نشین بودن و به هم میومدن.زوج های فرعی دیگه هم مثل دوست دان آه و دوست کانگ سو یا خانم و آقای صاحب رستوران خیلی به دل مینشستن و عشق اونا هم قشنگ بود.

تو سریال بخش کمدی هم بود که کم و زیاد میشد ولی تو اکثر قسمت ها وجود داشت و در مواقع مناسب ازش استفاده میشد و گاهی واقعا خنده دار بود.

در کل میتونم بگم یه سریال همه چیز تمومه که فراز و فرود مناسبی داره و با اتفاقات چالش برانگیزی که پیش روی شخصیت ها قرار میگیره بیننده رو تا آخر دنبال خودش میکشونه.

من خیلی ازش راضی بودم و خیلی دوستش داشتم.

توصیه به دیدن:

توصیه میشه(مخصوصا به جوونای پرتلاش ولی ناامید)

نکات منفی:(خطر اسپویل)

مامان جی یون خیلی الکی متحول شد و دست از کارهای بدش کشید.

بازی بازیگران:

عالی.

سکانس مورد علاقه م(طنز):

اون جایی که جین یون همش به جین کیو زنگ میزد و راجع به زندان سوال پیچش میکرد.خخخخخخخ بیچاره کم مونده بود از دست این دختر تموم موهاشو بکنه!!

(بین این همه سریالی که دیدم هیچوقت نشده بود که زوج دوم رو به زوج اصلی ترجیه بدم ولی تو این سریال واسه اولین بار این اتفاق افتاد و اعتراف میکنم زوج جین کیو و جی یون رو یکمی بیشتر از زوج کانگ سو و دان آه دوست داشتم.خیلیییییی بانمک بودن!!)

سکانس مورد علاقه م(احساسی):

عذرخواهی مادربزرگ هیون سو از جین کیو.

آهنگ متن(ost):

خیلی خوب.آهنگ end of the day توصیه میشه.

پایان سریال:

خوب و دلپذیر.

آخرین نطرات

هدایت به بالای صفحه

اسلاید شو