1- سونگ ایون جه ( ها جی وون ) : یک جراح عمومی سی و چند ساله موفق ، مغرور با رفتاری خشک وجدی و قانون مند ، اما در عین حال دختری به شدت مهربان و باوجدان ، که در یکی از بهترین بیمارستان های سئول مشغول به کار است . اما بنا به دلایلی سر از کشتی بیمارستانی در می آورد.

2- کواک هیون ( کانگ مین هیوک ) : یک پزشک عمومی سی و چند ساله ، بسیار خوشرفتار و خونگرم و مهربان ، که بعد از مشکلاتی که برایش ایجاد می شود دوره رزیدنتی خود را نیمه کاره رها کرده و برای رفتن به سربازی داوطلب کار در کشتی بیمارستانی می شود .

3- کیم جه گول (لی سئو ون ) : یک پزشک طب سنتی کره ای ، سی و چند ساله ، از خانواده ای ثروتمند و پزشک که به خاطر لجبازی با پدر جراحش تو این رشته درس خونده .

داستان سریال :

داستان این سریال درباره یک کشتی است ، که شنیدن اسمش برای پزشکان تعهدی کره و پزشکانی که برای سربازی اسم نویسی کرده اند ترسناک تر از شنیدن اسم یک کشتی جن زده و روح زده است. هیچ پزشکی خودش با پای خودش حاضر نیست به صورت داوطلبانه در این کشتی مشغول به کار شود. به همین دلیل کادر پزشکی این کشتی ازبین دکتر سربازهایی که برای سربازی اسم نویسی کرده اند به صورت قرعه کشی انتخاب می شوند . اما این کشتی و و کسانی که شاهد ماجراهای اون هستند قرار است شاهد اتفاقات نادری باشند که در طول عمر این کشتی بی سابقه است . که یکی از اون ها آمدن یک پزشک تعهدی با پای خودش و به صورت داوطلبانه به این کشتی است ، دومی آمدن مرموز و غیر قابل باور یکی از بهترین جراح های عمومی کره به این بیمارستان عجیب و غیر معمول است. وظیفه ی این کشتی رساندن خدمات بهداشتی و پزشکی به مردم ساکن در 26 جزیره کره است که از نعمت بیمارستان و امکانات معمول آن مانند : سیستم عکس برداری ، آزمایشگاه و .. محروم هستند . این کشتی یک بیمارستان در ابعاد کوچک و با امکانات اولیه و لازم است . تنها کمبود قابل مشاهده آن نسبت به سایر بیمارستان ها ، نداشتن یک جراح برای انجام عمل های اورژانسی می باشد . که با ورود سونگ اون جه به عنوان جراح ، تبدیل به یک مینی بیمارستان کامل می شود. که در ادامه شاهد ماجراهایی که این پزشکان جوان که همه به اجبار زمانه گرد هم جمع شده اند با بیمارانشان و مشکلات آن ها برای درمان بیماران خواهیم بود.

نقد سریال :

سریال از محل برگزاری قرعه کشی سربازدکتر ها شروع می شه و در این جا ما با دو پزشک طب سنتی و دندان پزشک و نحوه ورودشون به کشتی بیمارستانی آشنا می شیم . به همین دلیل فضای شروع سریال جذاب و البته متفاوت از باقی سریال های ژانر پزشکی بود . یک فضای شاداب و جذاب و فان ، البته این که یک پزشک جدید وارد بیمارستان داستان شود ، چیز تازه ای نیست و تقریبا در تمام سریال های این ژانر وجود داره ، اما تفاوت در نوع و مکان این بیمارستان جذابیت خاصی به ماجرا داده بود . در شروع یک آشنایی ضمنی با شخصیت ها پیدا می کنیم . در ابتدا کادر کشتی و بیننده ها تصور می کنند که این سه پزشک صرفا برای گذراندن دوره سربازی خود به آنجا آمده اند و از هر حس مسئولیتی خالی هستند . اما به مرور و در طول سریال و با وارد شدن سونگ اون جه ، بیننده متوجه می شه که هر کدوم از این پزشک ها با مشکلات و مسائلی دست و پنجه نرم می کنند.سونگ اون جه ای که در ابتدا همه فکر می کنند جراحی است که فقط به دنبال منافع خودشه و به بیمارهایش به عنوان یک case فکر می کنه و نه یک انسان . درادامه روند سریال نویسنده به خوبی شخصیت پیچیده و البته زیبای اون رو برای بیننده ها به تصویر می کشه . در مورد شناساندن باقی شخصیت های سریال هم به همین خوبی عمل می شه و باید بگم این سریال جزءسریال هایی بود که من به شدت شخصیت زوج اصلی سریال رو دوست داشتم . هر دو اون ها دارای یه شخصیت محکم و قوی و البته مهربان و دوستداشتنی هستند . ولی هرکدام به صورتی متفاوت ، سونگ اون جه به ظاهر سخت و مغرور و بدون احساس به نظر می آید اما در درون یه شخصیت گرم و دوست داشتنی داره که فقط زمانی که به اندازه کافی بهش نزدیک بشی می تونی اون گرما رو حس کنی . و دکتر کواک هیون در ظاهر خونگرم و مهربان و دوست داشتنی است ، اما در باطن یه شخصیت به شدت مسئولیت پذیر و قوی و محکم داره . البته همه ی شخصیت ها در این سریال دارای نقاط ضعفی هستند که با زندگی کردن درکنار یکدیگر و روبرو شدن با مردم ساده دل و روستایی کم کم و به مرور در طول سریال این نقاط ضعف کم رنگ و کم رنگ تر می شوند.در واقع همه ی اون ها با مشکلاتی که تا به الآن از اون ها فرار می کردند ، روبرو می شوند و سعی می کنند اون مشکلات رو بر طرف یا به کمترین حد برسونند .کلا روند سریال خیلی خوب بود هم روند آشنایی با شخصیت ها وهم روند رشد شخصیت ها و هم داستان هایی که در کشتی در مورد بیماران و مراجعین اتفاق می افتاد جذاب بود و به دلیل متفاوت بودن محیط زندگی بیماران و محیطی که این کشتی- بیمارستان در اون قرار داشت عمدتا متفاوت و جدید بودند و بیماری هایی که در این سریال به عنوان داستان از اون ها استفاده شده در سریال های دیگه این ژانر دیده نشده است . روند عاشقانه سریال را هم به شخصه دوست داشتم .با اینکه دو بازیگر نقش اصلی زن و مرد سریال فاصله سنی زیادی در واقعیت با هم دارند اما این فاصله سنی تاثیری در بازی آن ها نگذاشته بود که این موضوع شاید به خاطر شخصیت پخته ای بود که نویسنده برای نقش مرد سریال ساخته و پرداخته بود که با بازی خوب بازیگر آن به خوبی به نمایش در آمده بود .همین طور بر خلاف سریال های کره ای دیگه این سریال مثلث عشقی پر رنگی نداشت و آن هم به این دلیل بود که با دو شخصیت قوی روبرو بودیم که هردو به خوبی می دانستند چه می خواهند و پای اون خواسته اشون می ایستادند. و کس دیگه ای رو به حریم خودشون و قلبشون راه نمی دادند . اون سکانسی که سونگ اون جه به دوست دختر سابق کواک هیون می گه : " من هیچ برنامه ای ندارم که عشق رو وارد زندگیم کنم ، اما اگه قرار بود که این کار رو بکنم ، فقط یه نفر برام وجود داشت و اون هم کواک هیونه " ، نشون دهنده عزم و ارده این شخصیته بدون کوچکترین تزلزل در احساساتش. یا اون جا که به کیم جه گول می گه: " اگه قرار بود عاشق کسی بشم اون شخص تو نبودی ." یا اون جایی که مادر کواک هیون به دوست دختر سابقش می گه : " مردهای خانواده ی من خیلی خونگرم و مهربونند . اما بعضی از کارها و رفتارها سردشون می کنه " نشون دهنده ی یک سری حد و حدود و خطوط قرمز هست که کواک هیون تو زندگیش به اون ها پایبنده ، و گذشتن از اون خطوط رو نه از طرف خودش و نه از طرف اعضاء خانوادش و نه حتی عشقش نمی بخشه .که این هم نشون دهنده ثابت قدم بودنش است.

در کل می تونم بگم شخصیت های این سریال جزء شخصیت های دوست داشتنی و بولد شده برای من بین شخصیت های سریال های کره ای که دیدم هستند .همین طور فضای سریال را هم نومو نومو چوا . فضایی که سریال و داستانش در اون روایت می شه متفاوت از باقی سریال های ژانر پزشکی بود . باقی سریال ها در یک بیمارستان و عمدتا در سئول پایتخت کره اتفاق می افتادند . اما این سریال در فضای یک کشتی بر روی دریا و در جزیره های مختلف با طبیعتی زیبا و دلنشین و محیطی روستایی و به طبع اون بیماران ساده دل روستایی و نمایش تصاویری زیبا از طبیعت روایت می شه که همین مورد به نظر من یکی از دلایل زیبایی این سریال بود .

نکات منفی :

نکته منفی خاصی به ذهنم نمی رسه که بخواهم بر روی آن انگشت گذاشته و مشخص کنم. به غیر از یکی :

- استفاده از کلیشه هایی که در سریال های دیگر این ژانر هم دیده شده .

بازی بازیگران :

بازی همه ی بازیگران این سریال درحد خوب و قابل قبول و در خیلی از مواقع تاثیر گذار بود . مخصوصا به شخصه از بازی دو بازیگر اصلی یعنی ها جی وون و کانگ مین هیوک به شدت راضی بودم . به خصوص ها جی وون در مقایسه با باقی سریال هایی که بازی کرده بود این نقش به شدت بهتر و کار شده تر و قابل باورتر و دوست داشتنی تر از همه ی اون ها بود . من اولین بار این بازیگر رو در سریال باغ مخفی دیدم و خوب چیزی که بیشتر جذبم کرد چهره ی زیبا و جذابش بود به همین دلیل سریال هاش رو دنبال کردم ودیدم ، البته به غیر از ملکه کی بقیه سریال هاش رو دیدم .

سکانس مورد علاقه :

- سکانسی که سونگ اون جه بالای سر مادرش می رسه ، بازی ها جی وون در اون سکانس و دیالوگ هایش را به شدت دوست داشتم .

- و اون سکانسی که کواک هیون رفته بود دنبال سونگ اون جه و اون را در بیمارستانی که قبلا کار می کرد ، دید و ازش خواست که برگرده .

آهنگ متن :

آهنگهای متنش هم قوی و خوب بود . من که از شنیدنشون واقعا لذت بردم .

پایان سریال :

پایان سریال خوب و منطقی بود و با یه پرش یک ساله از زمان حال سریال ، به آینده تمام می شه .

دیالوگ های مورد علاقه ام :

این سریال جزء سریال هایی بود که می تونم یک صفحه یا شاید بیشتر دیالوگ برجسته که مورد علاقه ام هست را بنویسم . بعضی از قشنگ ترین هاش را این جا ذکر می کنم :

- مرگ شکست نیست ، فط یه پایانه .

- من به خودم مطمئنم ، مطمئنم که می تونم با مهارتهام به موفقیت برسم . به خاطر همین نیاز نیست از نقطه ضعف دیگران برای بالا بردن خودم استفاده کنم .

- بیا برگردیم. - به خاطر تو نمی گم ، به خاطر خودم می گم. - فکر نمی کنم بتونم بدون تو زندگی کنم .

- جای من کنار تو ، پس منو از خودت دور نکن.

- چیزی که بین منو توئه دیوار نیست ، دره ، هر وقت که خواستی می تونی اون در رو باز کنی و ازش رد بشی ، من همیشه پشت در منتظرتم .

- می خندی برای اینکه واقعا خنده داره یا می خندی برای اینکه شرایط برات غیر قابل تحمله ، ( مصداق اون ضرب المثل ما ایرانی هاست : خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است کارم از گریه گذشته است به آن می خندم )

- کاش همه ی تفنگ های دنیا مثل این تفنگ اسباب بازی حباب درست می کردند . اینطوری دیگه بابام مجبور نبود بره به جنگ .

توصیه به دیدن :

در آخر امتیازی که به این سریال می دهم از ده ، هشت و نیم است . سریال تمیز و خوبی بود نمی شه گفت یه سریال فوق العاده بوده اما سریالی بود که همه چیزش در حد مطلوب بود . به افرادی که ژانر پزشکی دوست دارند توصیه می شود .و امیدوارم که از دیدنش لذت ببرند .