نقد فیلم سینمایی برادر مزاحم من / برادر بزرگتر

نقش های اصلی :
جو جونگ سوک - در نقش دو شیک
دو کیونگ سو (D.O از EXO ) - در نقش دو یونگ
پارک شین هه - در نقش مربی دو یونگ

خلاصه : دو شیک و دو یونگ برادرهای ناتنی هستن که سال هاست باهم ارتباطی ندارن.دو یونگ برادر کوچک تر که یه جودوکار حرفه ایه در مسابقات آسیب می بینه و بیناییش و از دست میده. دو شیک که کلاهبرداره و سال ها توی زندان بوده از جریان نابینا شدن دو یونگ سواستفاده می کنه و به بهانه مراقبت از اون، از زندان آزادی مشروط میگیره.

داستان با نابینا شدن دو یونگ و آزادی مشروط دو شیک شروع میشه. یعنی سریع میره سر اصل مطلب! که از این جهت برای من یه پوئن مثبت حساب میشه.
تو این فیلم شاهد بهتر شدن رابطه ی این دو برادر خواهیم بود. کسانی که سال ها از هم بی خبر بودن حالا فرصتی پیش میاد که باهم زندگی کنن. و همین مسئله باعث میشه دو شیک که دل خوشی از برادرکوچیکش نداره، کم کم تغییر کنه.
شاید در ابتدا بیننده به این باور برسه که دو شیک از دو یونگ متنفره اما حقیقت اینه که دو شیک فقط از احساسی که نسبت به برادر کوچیکش داره، فرار میکرده.مهر و الفتی که بین این دونفر به وجود میاد بخش احساسی فیلم و میسازه که خیلی زیبا و دلنشینه.
موضوعی که واسه من جذاب بود این بود که ورود دو شیک بدجنس و کلاهبردار به زندگی دو یونگ مثل یه راه نجات بود ... یه شروع دوباره!

ایده و فیلنامه : ایده ی فیلم کاملا کلیشه ای بود اما بی انصافیه اگه نگم همین ایده ی کلیشه ای منو تا پایان فیلم کشوند.
من به این نتیجه رسیدم مهم نیست ایده کلیشه ای باشه یا نه؛ مهم اینه که نویسنده قراره با همچین ایده ای چکار کنه. یه نفر میتونه یه فیلنامه لوس و بی حال بنویسه یه نفرم میتونه یه رابطه برادری/دوستانه ی دلنشین از همچین ایده ای استخراج کنه و بر مبنای اون داستان و پیش ببره. نویسنده ی "برادر بزرگتر" همچین کاری کرد!

عاشقانه : اصلا عاشقانه نداشت :))
طنز : عالی نبود ولی خوب بود.

بازی بازیگرها : D.O منو غافلگیر کرد.اگرچه تو پلان های اول کمی بازیش می لنگید اما خیلی زود حس شخصیت و گرفت و تبدیل شد به یه پسر نابینای گوشه گیر و مظلوم . از بازیش خیلی راضی بودم. همونطور که گفتم غافلگیرم کرد. انتظار نداشتم انقدر خوب با شخصیت ارتباط بگیره.بازی کردن نقش یه پسر نابینا آسون نیست. اما اون به خوبی از پسش براومد. قبلا توسریال های "مشکلی نیست این عشقه" و "همسایه بغلی اکسو" دیده بودمش. و میتونم بگم بازیش نسبت به اون کارها خیلی پخته تر شده .اصلا بین همه اعضای اکسو از لحاظ بازیگری بهتره. به بازی خوبش از ده ، هشت میدم.

بازی جو جونگ سوک و پارک شین هه هم که نیاز به تعریف نداره. مثل همیشه خوب، روان و قابل قبول .
اما ...
وقتی عکس پارک شین هه رو روی پوستر فیلم دیدم و حتی تا نیمه های فیلم منتظر یه نقش تاثیر گذار و جذاب بودم ولی متاسفانه نقش شین هه فقط یه نقش معمولی بود. اما تعجب نمیکنم چرا این نقش و قبول کرد. شاید کاراکتر مربی خیلی خاص و تاثیرگذار نباشه اما بازی تو این فیلم خوب میتونه یه پوئن مثبت در کارنامه کاری پارک شین هه باشه.

نقص کار : غیر از ایده ی کلیشه ایش نقص آنچنان چشم گیری نداشت.

سکانس مورد علاقه من : توی پارک ..وقتی دو شیک از دو یونگ میخواد که به سمتش بدوه.

پایان : پایانش تلخ و شیرین بود. برای من بیشتر شیرین بود. دو یونگ ...امید...زندگی ...شروع دوباره ...اینا همه پایانش و برای من زیبا کردن.

امتیاز : چون خیلی سرگرم شدم و بعد از پایان فیلم مطمئن بودم وقتم و هدر ندادم بهش امتیاز 9 میدم.