نقد سریال تشویق کننده(cheer up/sassy go go)2015

شخصیت ها:
کانگ یئون دو: دختری 17 ساله و دبیرستانی و درس نخون ولی حسابی خوش رو و سرزنده که عاشق رقصیدنه.
کیم یول: پسری 17 ساله و دبیرستانی و حسابی درسخون که همیشه رتبه 1 مدرسه ست.شخصیت باحال و خونسردی داره و سرش تو کار خودشه.

کوان سوآ: دختری 17 ساله و دبیرستانی و حسابی درسخون که همیشه رتبه 2 مدرسه ست.همیشه سرش تو درسه چون به خاطر مادرش تحت فشاره که حتما رتبه 1 مدرسه بشه واسه همین از کیم یول بدش میاد.
سئو هاجون: پسری 17 ساله و دبیرستانی و درسخون که رفیق فابریک کیم یوله.پدرش همیشه به کم کاری در درسش متهمش میکنه و کتکش میزنه.

ها دونگ جه: پسری 17 ساله و دبیرستانی که دوست صمیمی کانگ یئون دو.بسکتبالیست خوبیه ولی فوبیای لمس رو داره و وقتی کسی بهش دست میزنه حالش بد میشه.
معلم نام:مردی 30 و خورده ای ساله که دبیر ریاضی این بچه هاست و آدم خوب و منصفیه.
داستان سریال:
مدرسه سویت مدرسه ایی که به جز نمره به هیچی اهمیت نمیده و با شاگردای ضعیف مدرسه هم بد برخورد میکنه درحالی که با رتبه های برتر مدرسه بیش از حد خوب رفتار میکنه.کلوب real king کلوب رقصی در مدرسه ست که 6 رتبه آخر مدرسه در اون عضون و همشون عاشق رقصن که یئون دو کاپیتانشه.کلوب بک هو کلوبی برای 6 رتبه اول مدرسه ست و فقط برای درس خوندنه.دو اتاق کلوب دقیقا کنارهم ساخته شدن و برای همدیگه مایه عذابن و هرکدوم میخوان اون یکی منحل بشه

الاخره یئون دو تصمیم میگیره با کیم یول که سرگروه اون باشگاه هست صحبت کنه تا مشکلات رو حل کنن اما در حین صحبت پاش سر میخوره و میفته تو بغلش و همون لحظه یک نفر طوری از این دوتا عکس میگیره که انگار در حال بوسیدن همدیگه ن.همین باعث میشه آتو دست مدیر بیفته و بتونه باشگاه رقص رو تعطیل کنه در حالی که به کیم یول و کلوبش هیچ کاری نداره چون سطح مدرسه رو بالا برده!اعضای real kingهم اعتراض میکنن ولی کسی پاسخگو نیست.مادر کوان سوآ به شدت میخواد دخترش رتبه 1 مدرسه بشه تا بتونه به دانشگاه هاروارد بره ولی میفهمه که برای هاروارد فقط درس کافی نیست و باید کار تیمی هم داشته باشی مثلا عضو یک گروه تشویق کننده ورزشی باشی.واسه همین موضوع به مدیر رشوه میده که گروه تشویق کننده ای درست کنه تا بتونه از اونا برای بالابردن امتیاز دخترش استفاده کنه.مدیر هم اعضای هر دو گروه رو ترکیب میکنه و به اعضای باشگاه رقص قول میده که اگه در مسابقه اول بشن باشگاه رو دوباره راه بندازه و همین آغاز اتفاقات تلخ و شیرینیه که قراره واسه اعضای این تیم بیفته.....

قد داستان:
داستان تم نوجوانانه ای داره که تم شادش مربوط به دوستی هاو عشق های پاک بین این نوجوونا و همکاریشون برای تیم تشویق کننده و تم غمگینش درمورد استرسی که مدرسه و والدین میتونن به بچه ها در مورد درسشون وارد کنن و باعث بشن که نوجوون هیچی از دوران شادی که میتونه در این سن داشته باشه هست که همین مسئله در جوامع امروزی به خصوص کشورهای آسیایی تبدیل به معضل بزرگی شده!هرکدوم از این نوجوونا مشکلات مخصوص به خودشونو دارن که سعی میکنن به روش خودشون اونارو حل کنن اما خب همیشه همه چیز خوب پیش نمیره...
در کل سریال زیبا وشاد و آموزنده ای بود و من ازش لذت بردم.
نکات منفی:
این یه نظر شخصیه ولی من پایان نسبتا باز آخرشو دوست نداشتم و به نظرم هیچ پدر و مادری راضی نمیشه که مانعی برای رسیدن بچه ش به عشقش بشه.بهتر بود که پدر کیم یول و مادر یئون دو به خاطر بچه هاشون کناره گیری میکردن.
نکته دیگه کناره گیری سریع مادر کوان سوآ از فرستادنش به خارج بود.کل سریال شاهد فشار زیادی که این مادر واسه فرستادن بچه ش به هاروارد و خارج میاورد بودیم ولی آخرش سریع کناره گیری کرد!
بازی بازیگران:
راضی کننده.
موسیقی(ost):
متوسط
سکانس موردعلاقه م(طنز):
مست کردنشون بامزه بود.
سکانس مورد علاقه م:
عذرخواهی بچه ها از معلمشون به خاطر تهمتی که زده بودن.
انتهای سریال:
معمولی و کلیشه ای.
نمره سریال:
7.5

****

نقد دیگر این سریال از مون شاین

http://naghdkoreh.blogfa.com/post/46

*****

برای اطلاع از اخرین نقدها وگزارش های هفتگی به تلگرام نقد کره مراجعه کنید ..

https://t.me/naghdkoreh