این نقد تنها براساس گزارشات سریالهای در حال پخش نوشته شده و ممکن است انسجام کافی را نداشته باشد. صرفا برای اطلاع از خلاصه و روند سریال در وبلاگ گذاشته شده 

***

 این سریال درباره ی یه مرد به نام جو جین گابه که تو دهه ی سوم زندگیش و با وجود داشتن یه دختر هنوز دنبال یه کار تمام وقت و استخدام تو یه اداره ی دولتی می گرده . این آقای جو جین گاب که نقشش رو کیم دونگ ووک بازی کرده قبلا معلم بوده اما به دلایلی از مدرسه اخراج می شه . و بعد از چند سال می تونه تو اداره بازرسی کار ، به عنوان بازرس کار استخدام بشه . جو جین گاب که قبلا به خاطر سر نترس و عدالت خواه بودنش شغل هایی که داشته و همسر و دخترش رو از دست داده . این بار تصمیم می گیره سرش تو کار خودش باشه و آروم و منفعلانه هر روز می ره سر کارش و شب هم بر می گرده خونه . اما یه روز تو جریان بررسی یکی از پرونده هاش با یکی از شاگردهای سابقش روبرو می شه و برای کمک به اون دوباره خودش رو به آب و آتیش می زنه و دردسرهای زیادی رو بابتش به جون می خره . و دوباره می شه همون جو جین گاب سابق که به جو جانگ پونگ معروف بوده.

خوب باید بگم این سریال یه طنز شیرینی داره که تو متن سریال جاریه . از متن فیلمنامه گرفته تا حرکات و اداهای بازیگرهاش واقعا جذاب بود . مخصوصا راه حلی که جو جین گاب دانش آموزهاش رو تو دوران تدریسش با اون کنترل می کرد ، واقعا جالب و بامزه بود ، من که کلی سر این صحنه هاش خندیدم . یا رابطه ی چون دوک گو و گو مال سوک بامزه بود . یا اون دختر تپله عینکیه که همیشه وقتی که جو جین گاب ناامید و حوصله نداره سر می رسه و بهش امید می ده و تشویقش می کنه و خیلی خوب هم می شناستش ، در حالی که جو جین گاب اصلا نمی شناستش و آخر سر هم می گه این کی بود اصلا ؟

یا اون جایی که شاگردهاش که بعد چند سال هم دیگه رو دیده بودن افتاده بودن به جون هم و با هم دعوا می کردن ، جو جین گاب می یاد جداشون کنه ، هر کاری می کنه جدا نمی شن ، بعد یه دفعه دست یکیشون می خوره تو صورت جو جین گاب ، وای اینقدر بامزه این سه نفر از ترس معلم سابقشون می گرخن و موش می شن که حد نداشت . چشم غره ی جو جین گاب هم که فوق العاده بود . برای من این سکانس یکی از سکانس های به یاد موندنی و بامزه ی این سریال بود .

در کل طنز خوبی داشت که البته توی ذوق هم نمی زد ، که این البته به نظر من مهم ترین ملاک وجود طنز توی یه سریاله . بازیگرهاش هم همگی واقعا عالی بودند . که این هم یه نکته مثبت دیگه ی سریال بود .

فیلمنامه اش در کل می تونم بگم خوب بود ، عالی نبود ، چون بعضی جاهاش واقعا اشکالاتش کاملا مشخص بود . مخصوصا دو قسمت آخرش ، مثلا نحوه ی فهمیدن وو دو ها در مورد چطور مردن پدرش واقعا به نظرم ، مسخره بود . به غیر از این مورد فیلمنامه ، نکته ی منفی دیگه ای به نظرم نمی رسه که بخوام درموردش صحبت کنم . اما به نظرم شخصت پردازی خوبی داشت . همه ی شخصیت هاش واقعا شیرین و دوست داشتنی بودن . حتی اون خانم ریئس چوی سورا ، هم با مزه بود .

پایانش هم طبق معمول این نوع سریال ها مطمئنا گل و بلبل بود و خوب تموم می شه . رابطه های آدم ها تو این سریال واقعا شیرین بود ، رابطه ی شاگرد و معلمی ، به طوری که جو جین گاب انگار هنوز هم خودش رو معلم و مسئول این بچه ها می دونه و هر جا که به کمک نیاز داشته باشند به دادشون می رسه و متقابلا شاگردهاش هم همین طور . رابطه ی پدر و فرزندی ، رابطه ی زن و شوهری همه و همه عالی پرداخت شده بودن . جزء معدود سریال هایی بود که من همه ی بازیگرها رو به همراه همه ی شخصیت های داستان دوست داشتم .

ولی خوب نمی شه گفت یه سریال فاخر و عالیه ، یه سریال معمولیه ، بنابراین اگر می خواید یه سریال خوب با یه طنز خوب و فضا و بازیگرهای دوست داشتنی ببینید من این سریال رو به شدت توصیه می کنم . در واقع سریالیه که حال آدم رو خوب می کنه ، برای من که اینطور بود . بعد از یه مدت که هیچ سریالی به چشمم نمی اومد ، این سریال واقعا جذبم کرد .