سریال شخصیت یک مرد محترم ..در یک جمله ..

سریالی با طنز های روان وشناخته شده  به همراه بستری از زندگی واقعی

سریال به روایت زندگی چهار تفنگداری که از دوران دبیرستان تا سن چهل سالگی  همراه ودوست هستن می پردازه ..

کیم دو جین ..ایم تائه سان ..هردو شریکن ویه شرکت طراحی معماری رو اداره میکنن ..یوون وکیله و لی جونگ روک کافه شاپ داره

اما قصه ی اصلی قصه ی کیم دو جین یکی از تفنگدارها وعشقش به یی سو هست ..یی سو یه معلم سی و پنج ساله است که عشق یک طرفه ای نسبت به تائه سان دوست وهمکار دو جین داره ..برای یی سو تنها بیست ثانیه کافی بوده تا عاشق تائه سان بشه ..اما درست تو روزهایی که قصد داره عشقش به تائه سان رو اعتراف کنه دو تا اتفاق مهم براش میوفته ..

اول اینکه با کیم دوجین اشنا میشه ودو جین تو یک نگاه عاشق یی سو میشه واتفاق بعدی اینه که تائه سان عشقش رو به یونگ سه را دوست وهم خونه ی یی سو اعتراف میکنه

واز اینجا به بعد بیننده با کیم دوجینی که حالا گرفتار یه عشق یک طرفه شده همراه میشه ..به یی سویی که عشق یک طرفه اش از دست رفته میرسه ودرنهایت به زندگی تائه سان وسختی های عشقش به سه را وزندگی وداستان عشقی باقی اعضای گروه میپردازده .

ببنده تو این سریال قراره مشکلات مردهای چهل ساله ای رو ببینه که شاید اگه جوون تر بودن ..هیچ وقت اون مشکلات رو نداشتن ..بُعد دیگه ای از زندگی مردهایی به ظاهر محترم اما در باطن پسر بچه هایی که با وجود بالارفتن سنشون تو عوالم بیست سالگی سیر میکنن ..

داستان درهرقسمت با یه سکانس از دوستی های بامزه ی این چهار نفر شروع میشه سربازی رفتنشون ..مراسم ختم رفتنشون ..دروغ های مصلحتی وبعضی وقتها هم نامردی هاشون نسبت به همدیگه ..اما با وجود همه ی اینها ..بیست ساله که این چهار نفر در غم وشادی وسختی کنار هم بودن وپشت هم رو خالی نکردن ..

بیننده درکنار اینها با اولین سکانس ها مجذوب طنز فوق العاده قوی داستان میشه ..چهار تا پسری که به اصطلاح قد کشیدن اما انگار نه انگار ...عقبه ی ذهنیشون پسر بچه های بلای بیست ساله است .که همین کلی به طنز سریال پروبال میده ..

ودرمرکز اینها به عشق یک طرفه ای که ناخواسته تو دامن دوجین مغرور اما موفق میوفته می پردازه ..واز اونجایی که یی سو هم عاشق تائه سانع اونقدر صحنه های کل کل بامزه ای میبینیم ..که محاله سریال رو رها کنیم ..

همون جور که دو جین به رکی عشقش به یی سو رو به زبون میاره ..اونقدر این عمل وعکس العمل ها واعتماد به نفس بیش ازحد کیم دوجین جالب پیش میره که تا چشم بهم میذاریم به انتهای قسمت رسیدم وبا پیش نمایش قسمت های بعدی حریص تر از قبل سریال رو ادامه میدیم ..

شخصیت های اصلی سریال زیادن وهمین داستان رو بازتر میکنه اما اعصاب خرد کن وبیهوده نیست ..نویسنده چهار روایت مختلف از رابطه ی عشق و دوستی رو نشون میده ..

از پسر مثلا خوش تیپی به اسم جونگ روک که بین این چهار تا پسر تنها کسیه که متاهله ..اما از نظر سنی از همسرش که زن مایه داریه کوچیکتره ..وهمه اش داره سروگوشش میجنبه ..قسمت هایی که دوستها میخواستن خرابکاری این بشررو ماست مالی کنن هم واقعا خنده دار بود ..

یا شخصیت یوون ..تو ظاهر مهربون ترین وباهوش ترین عضو گروه ..وکیل ویه ادم موفق ..اما همسر از دست داده وخواهر تائه سان به اسم می اه ری با وجود هفده سال تفاوت سنی عاشق این مرد ..واین مرد شریف بین عشق اتیشین این دختر ودوستی چندین ساله اش با تائه سان مونده ..

ودراخر تائه سان که عاشق زنی به زیبایی سه را که یه گلف باز مشهوره شده ..اما سه را وزیبایی ومسئول نبودنش هم مشکلاتی برای تائه سان درست کرده ..

کل سریال حکایت از این داره که عشق اسان نمود اول ...وخوبی سریال در اینه که این مردهای به اصطلاح محترم ..جوونی شون رو پشت سرگذاشتن ووارد دوره ی میانسالی شدن ..دیگه نمیتونن به عقب برگردن یا راه درست رو دوباره انتخاب کنن ..پس سختی هاشون هم بیشتره ..تائه سانی که عاشق سه راست وباید ازدواج کنه اما سه را اصلا تو قید ازدواج نیست ..یا یوون که از این طرف بدجوری نگران می اه ری وعشق پرشورش هست واز طرف دیگه نمیتونه به دوستش خیانت کنه ..

داستان فوق العاده طنزوقوی شروع میشه واین روند عالی همراه با یه عاشقانه ی شیرین وپررنگ از طرف تائه سان وکیم دوجین ادامه داده ..تقریبا سیزده قسمت پرهیجان جلو میره تا اینکه ..

اومممممممم..نمیدونم ..به نظر من که نویسنده یا عوض شد یا دچار مشکل فکری ودغدغه شده ..چون سیستم سریال به کل عوض شد ..خلاصه که هیجان داستان به نظرم از صد به چهل رسید ..عاشقانه ی قوی ..طنز قوی ..همه پرزد ورفت ..هرچند که مشکلی که تو سریال عنوان شد یه عنصر اساسی برای نشون دادن مشکلات یک مرد وزن چهل ساله است اما روند بعدش راضی کننده نبود ..شاید اگه طنز خفیف پسرها ادامه نداشت سریال رو روی دور تند میدیدم ..این روند ادامه داشت تا قسمت هفده که کمی بهتر شد ..تو قسمت های بعدی نویسنده سعی کرد دوباره به اوج برگرده ..هرچند که سعیش رو هم کرده بود اما قسمت های اول کجا وقسمت های اخر کجا ..

بازیگرها ..

اول از همه بگم ..قرار نیست تو این سریال بازیگرهای خیلی زیبا وجذاب ببینید ..چهار تا پسر یکی از یکی بدتر ..یوون که دیگه اخرشون بود خیللللی بچه مثبت میزد

جونگ روک هم خدای اعتماد به نفس ..دوجین هم که نه خبری از سیکس پک بود ونه خبری از قد وبالای بلند ..هرچند برخلافشون دخترها بودن که به جز زن جونگ روک بقیه خوش صورت وخوش پوش بودن ..

ولی با وجود اینها همه به نظرم خوب کار کرده بودن ..معجون اینها درکنار هم اونقدر شیرین وبامزه بود که حد نداشت ..تا حالا سر هیچ سریالی این جوری قه قه نزده بودم ..اغراق نیست اگه بگم حتی اواسط واواخر کشدار سریال هم نمیتونست از بار طنز سریال کم کنه ..به شخصه بهترین لحظات رو با این سریال گذروندم ..

یه قسمت بود که پسرهای شوهر دوم مادر یی سو (درجه ی نسبیت رو متوجه شدید ..؟؟)میان سراغ یی سو که به زور ازش امضا بگیرن ..یی سو میره بیرون ..این چهار تا همه چی رو کن فیکون میکنن ..دوجین که داره دوستهاش رو به پسرها معرفی میکنه انگار هرکدوم از این دوستها نماد اقشار مختلف جامعه ان ..

یوون قطب قانون ..جونگ روک ..قطب ثروت ..دوجین قطب عشق ..تائه سان هم قطب قدرت ..ایده ی زیرکانه ای بود ..

اهنگ های سریال واقعا دوست داشتنی بود به سبک کار میخورد ولحظات رو شیرین تر میکرد ..

پسری هم که از ژاپن اومده بود ..نمینویسم نقشش چیه ..کولین ..به نظرم هم خوش صورت بود هم صدای خوبی داشت ..از صبح اون اهنگی که تو پارک خوند رو صد دفعه گوش دادم ..بچه ها رسما کم اوردن ..

سکانس برتر طنز ..

قسمت دیت گذاشتن با دخترها ..همونی که اون سری ازش نوشتم ..

سکانس برتر عاشقانه ..

اولین ک..س ..نه به خاطر خود بو..سه ..بلکه به خاطر ناراحتی وغم واضحی که تو چشمهای دوجین بود ..خداوکیلی این همه خودکشی کرد همه اش با یه بغل کردن تایه سان از دست رفت ..حق داشت ناراحت بشه ..

نکات مثبت ..

یکی از خلاقیت های سریال نشون دادن عواطف یی سو ودوجین با جلوه های ویژه بود ..مثلا اولین صحنه ای که دوجین ویی سو به خاطر خرابکاری شاگرد یی سو با هم ملاقات رسمی داشتن ..یی سو با گلی گوشه ی موهاش تو دفتر دوجینه ..فضای اطراف دوجین مثل یه دشت سرسبز میشه اما به محض فهمیدن واقعیت دوجین به دنیای واقعی برمیگرده ..شاید بتونم بگم شبیه به سریال باغ مخفی بود ..

یا احساسات یی سو به دوجین که با یاداوری محبت های دوجین مثل حباب اطرافش رو پر میکنه ..کم کم ..دورش پراز حباب میشه اما با شکستن غرور دوجین ودست رد زدن به سینه ی یی سو ..حباب های اطرافش شروع به شکستن میکنه وگریه ی یی سو بلند میشه ..

تدوین جالب وخلاقانه ی داستان ..که مثلا یه قسمت از دوستی پسرها رو اول هرقسمت گذاشته بود ..

سیر وروال کار کاملا رئال وطبیعی بود به همراه طنز وبا بیانی شیرین ..شخصیت رک دوجین در عین اینکه حرفهاش همه صادقانه بود اما اونقدر تلخ وبد ادامیشد که هیچ کس حرفش رو قبول نمیکرد ..

مشکلاتی که بعدها سر راه جونگ روک وجود داشت وبه خاطر زیرابی رفتن دیگه خانمش بهش اعتماد نداشت رو هم جالب نشون دادن

به نظرم سریال نکته ی منفی زیادی نداشت ..به جز افت شدید هیجان از قسمت چهارده تا هیفده که متاسفانه تغیر شخصیت ها هم شاملش میشد ..مثلا انگار واقعا دوجین رو برد ن ویه نفر دیگه رو اوردن ..صحنه های عاشقانه ی این چند قسمت هم به نظرم زیاد جالب نبود ..باز خوبه تو قسمت های اخر شاهد تلاش نویسنده برای بهتر شدن روند سریال بودیم ..هرچند که به نظرم بازهم به اوج داستان برنگشت ..

یه مشکل دیگه هم وصل شدن همه ی این شخصیت ها بهم بود ..اشنایی نداشتن یی سو ودوجین هم عجیب بود ..واقعا رفیق بیست ساله ی تائه سان هیچ وقت نشده بود با داور بازیهای تائه سان یا همون یی سو اشنا بشه...؟

پایان داستان ..

چه توقعی باید داشته باشم ..؟؟خوب بود ..

اما من به قسمت یک تا سیزده امتیاز 9 رو میدم ..وبعد از اون 7.5 ..متوسط امتیاز 8.5 رو با اغماض به این سریال میدم ..هرچند که واقعا راضی بودم وبه عنوان یکی از کارهای فوق العاده طنز صددرصد پیشنهادش میکنم ..