لویی پادشاه خرید ..

لویی یه بچه مایه داره خفن ووارث شرکت بزرگ گلده ..که به خاطر یه سری عقاید نادرست مادربزرگش ..از کره دور شده وتو فرانسه زندگی میکنه ..چون مادربزرگش معتقده که سرنوشت خودش شومه وممکنه این شوم بودن دامن لویی ..نوه ی عزیزش رو بگیره ..چرا که پسر وعروسش رو هم تو یه تصادف از دست داده ..

حالا لویی به تنهایی تو یه کاخ بزرگ داره عشق دنیا رو میکنه ..تنها تفریحش هم خرید بهترین وسایل وبهترین اجناس از بهترین برندهاست ..

دوست داره تو خرید اول باشه واستعداد خوبی هم داره ..پولش رو هم داره پس براش هیچی مهم نیست ..

اما زندگی لویی وقتی تغیر میکنه که قرار میشه به خاطر بیماری مادربزرگش به کره برگرده ..برگشتن به کره همانا وتصادف کردن همانا ..لویی تو یه حادثه که به خوبی معلوم نیست حافظه اش رو از دست میده ..ومثل یه ژنده پوش تو کشور سئول چشمهاش رو باز میکنه ..

از طرف دیگه ..بوک شیل یه دختر مهربون وسختی کشیده است که به تازگی مادربزرگش رو از دست داده وبرای پیدا کردن برادرش بونگ نام به سئول اومده ..که دقیقا تو همین لحظه ها با لویی اشنا میشه که گرم کن برادربوک شیلرو به تن داره ..از همینجا رابطه ی تنگاتنگ لویی وبوک شیل پا میگیره ..

بوک شیل به خاطر مهربونی مسئولیت پسر بچه ی لوس وپرتوقع وهمیشه گشنه ای به اسم لویی رو به دوش میگیره ولویی هم مثل چسب دوقولو به بوک شیل میچسبه و رهاش نمیکنه ..چرا که تو این دنیایی که لویی هیچی ازش به یاد نداره تنها بوک شیل هست که میتونه بهش متکی باشه ..

روند سریال ..

شاید قسمت اول برای هرکسی جالب نباشه همون جور که برای خود من زیاد هیجان انگیز نبود ..یه زندگی اشرافی از یه پسر مایه دار خفن ..اما همینکه لویی حافظه اش رو از دست داد ..وای خدای من شیرینی داستان تازه شروع شد ..الحق که عجب بازیگریه ..هرحرکت ورفتار وبرخورد لویی بامزه وخنده داره ..اصلا کافی بود لویی تو یه سکانسی باشه اون سکانس جالب میشد ..(البته این نظر شخصی منه ..کلا من از بازی این اقا خوشم میاد ومن رو به یاد سریال پاسخ 97 می انداخت ..)

من همیشه میگم روند سریال ساده شروع شد ..اما این سریال سادگی رو هم رد کرده ..اونقدر روندش ملایمه که همین ملایم بودنش یه نقطه قوت بزرگ برای سریال شده ..دوستی ومحبت ورابطه ی تنگاتنگ بین بوک شیل ولویی اونقدر شیرینه که بیننده ناخوادگاه از این همه سادگی لبخند میزنه ..وواقعا توقع یه عشق عمیق رو بین این دو نفر داره ..

سیر داستان کاملا معقول جلو میره ..از اون دست سریالهاست که اسه اسه بیننده رو جذب میکنه ..جوری که وقتی به خودت میاد میبینی یه سریال شیرین رو دنبال کردی واز دیدنش اصلا خسته وکسل نشدی ..

بازیگرها ..

من از بازیگر زن سریالی ندیده بودم ..اما اینجا خیلی خوب تونست نقش یه دختر روستایی رو که نون قلبش رو میخوره بازی کنه ..یعنی وقتی بقیه برای بونگ شیم زحمت میکشیدن کاملا معلوم بود که بوک شیل تونسته دلشون رو بدست بیاره ..

سئو این گوک هم که گفتن نداره ..بهتر از همیشه وهمیشه بازی کرده ..یکی از نقطه قوت های اساسی سریال ..یعنی حتی یک درصد هم نمیتونم کس دیگه ای رو به جای این شاه پسر تجسم کنم ..از بس بامزه بازی کرده بود ..وقتهایی که میترسید ..یا وقتهایی که سقجی میشد ..رک بودن والکی سرخوش بودنش ..یا وقتهایی که به بونگ شیم میگفت بهم اعتماد کن ..اون تیکه ی بوک شیل ..حالا چیکار کنم ..هم جالب بود ..از قبل به دختره اخطار میداد بوبو میخوام ..

اهنگسازی سریال بد نبود ..از طراحی گریم ولباس هم راضیم ..روند تدریجی مرتب شدن بونگ شیم رو به خوبی نشون دادن ..اوسکا هم موهاش رو عوض کرد هرچند که هنوز اون سیبیل مزخرف رو حفظ کرده بود ..

اما سریال همون جوری که از معمولی به سمت خوب پیشرفت کرد ..همون جور هم از خوب به معمولی وخسته کننده پسرفت کرد ..جوری که قسمت های اخر فوق العاده معمولی وکسل کننده تموم شد ..هرچند که توقع انچنانی از سریال نداشتم ..اما به نظرم شونزده قسمت برای این سریال زیاد بود ..مخصوصا بعد از بست کیس معروف داستان رسما از تب وتاب افتاد

اما به شخصه با توجه به توقع پایینم ..از سریال لذت بردم ..وبهش نمره ی 7.7 رو میدم ..نمیدونم توصیه کنم یا نه ..این سریال فقط محض تفریح ولذت بردن از بازی سئو این گوک خوبه ..