سول یه بچه درس خون ومثبته ..که خیلی اروم وساکته وهمیشه برای کم شدن هزینه های زندگیش کار کرده ودرس خونده تا بورسیه بشه وبتونه به درس خوندنش ادامه بده ..ظاهر زیاد مرتبی نداره وگوشه گیر وساکته ..
اما به محض اشنا شدن با سونبه اش ..یوجونگ ...زندگیش دستخوش تغیر میشه تا جایی که حتی به خاطر دوری کردن از این ادم ترسناک حاضر به مرخصی گرفتن از دانشکده میشه ..
داستان از این قراره که سول با روی دیگه ی یوجونگ اشنا میشه ومیفهمه مردی که تو ظاهر به همه لبخند میزنه وهمه دوستش دارن یه روی خبیث دیگه هم داره که هیچ کس ازش خبر نداره ..
وهمین دونستن وسوتی های سول باعث میشه یوجونگ باهاش جناغ ببینده وغیر مستقیم باعث ازار واذیت سول بشه ..اما کم کم یوجونگ به سول علاقه مند میشه تا جایی که بهش پیشنهاد دوستی میده اما تو این بین پای شخص سومی هم به داستان باز میشه ..
بک این هو ..یه پسر شروشلوغی وبی اعصابیه که برحسب اتفاق با سول اشنا میشه ..وبرحسب شوخی وهم محله بودن با هم رابطه برقرار میکنن ..اما بک این هو یه رابطه ی تیره با یوجونگ داره ..ووقتی میفهمه یوجونگ به سول علاقه داره ..از این جاست که رابطه ی عجیب این سه نفر پا میگیره ووسعت میگیره ..
خب روند داستان خیلی پرهیجان وپراز معما وعجیب شروع میشه ..شخصیت یوجونگ برای بیننده نا اشناست وهمراه سول ونقطه نظرهاش جلو میره تا این پدیده ی عجیب رو کشف کنه ..
بیننده تا اواسط سریال کاملا به یوجونگ مشکوکه ..من حتی محبت کردن هاش به سول رو هم به پای نقشه چیدن ودسیسه هاش میذاشتم ..اما با دیدن چند صحنه ی پشت پرده از رفتار یوجونگ وشوقی که مثلا از گرفتن یه ساعت ارزون قیمت از سول بهش دست داده ..کمی با یوجونگ مانوس میشه ..
اما حتی تو این لحظه ها هم یوجونگ عجیب وغریب به نظر میاد ..مخصوصا که همه ی شخصیت های فرعی وغیر فرعی ..اعم از بک این هو ..خواهر جلب ورو اعصابش بک این ها ....وباقی دانشجوها ..مدام دست رو این گزینه میذارن که یوجونگ مشکل داره ...
والا تا جایی که این چشمهای کور شده ی من دقت کرد یوجونگ مشکل اساسی ای نداشت ..خلاصه که داستان جلوتر میره وعاشقانه ی یوجونگ وسول زود پا میگیره ..که به نظرم این یکی از مشکلات سریال بود ..به هیچ وجه از این مچ شدن اون هم تو اوایل داستان راضی نبودم ..ترجیح میدادم این روند طولانی تر وزیباتر باشه ..
به هرحال ..از این قسمت هاست که بک این هو نقشش پررنگ تر میشه ..با اینکه تو ظاهر پسر بزن بهادر وبی اعصابیه ..اما انس والفتی که به سول پیدا میکنه ومرامش باعث میشه بیننده بهتر باهاش کنار بیاد .ودرنهایت عشق این هو به سول با وجود تمام مشکلات نقطه ی عطف داستان میشه ..
هرچند که خیلی دیر اتفاق میوفته اون هم درحالتی که کاملا مشخصه دست نویسنده خالیه ومجبوره به یه ریسمان چنگ بزنه تا داستان رو به قسمت شونزدهم برسونه ..
اول از همه بازیگرها ..به جز سول که تا حالا ندیده بودمش ..مخصوصا با اون موهای نارنجی وچتری های مسخره اش ..با بقیه ی بازیگرها اشنا بودم هرچند که بازی خوبی از خودش نشون داد ونقش یه دختر ساده ومثبت که درگیرِ مشکلات ادمهای مختلف ودور وورشه رو خوب ایفا کرده بود .
یوجونگ رو از پسران بد ودکتر غریبه وتو از کدوم ستاره ای میشناختم ..این بازیگر قابلیت خوبی تو چند بعدی نشون دادن کرکترها داره ..نه میتونی بگی شخصیتی که ساخته منفیه ..نه میتونی روی مثبت بودن شخصیت خاطر جمع باشی واز این جهت گزینه ی خوبی برای این شخصیت بود ..
بک این هو ..هم که واقعا اواخر داستان عاشق منش وبازی و بخت سوخته ی این بشر شده بودم ..قبلا تو سریال بانوی مجرد حیله گر ظاهر شده بود که به نظرم واقعا تفاوت شخصیت ها رو تو این سریال واون سریال به خوبی نشون داد واز بازیش کاملا راضی بودم ..دیگه اواخر داستان کم مونده بود براش زار بزنم ..اخه ادم هم این همه پیشونی سوخته 
واما شخصیت فوق العاده مزخرف واعصاب خردکنه بک اینها ..خواهر همین اقای بزن بهادر ..وای خدا ..میخواستم خفه اش کنم ..اما همین باعث میشه به بازی خوب این خانم نمره ی بیست رو بدم ..چرا که به خوبی یه دختر اشغالِ هردمبیل واویزون وبی تربیت رو به نمایش دراورده بود ..
میخوام یک سره بپرم سر نکات منفی سریال ..
بارها تو طول سریال گفتم ..سریال از یه فلاش بک اغاز میشه که سول مست میکنه وبه یوجونگ اشاره میکنه که تو باعث بدبختی من هستی ومن میخوام به خاطر این اقا مرخصی تحصیلی بگیرم ..وهمینجا از هوش میره ..وداستان برمیگرده به گذشته ها واغاز مشکلات سول با یوجونگ ..که یوجونگ بدون درگیری به واسطه ی ادمهای اطرافش سول رو به ستوه میاره ..من حافظه ی انچنانی وخوبی تو سریالها ندارم ..اما تا انتهای داستان منتظر یه فلاش بک بودم تا دقیقا به همین شبی که سول از حال میره در حالی که یوجونگ داره کمکش میکنه ..برگرده ..اما دریغ وصد افسوس که داستان ناقص تر وباری بهر جهت تر از اونیه که فکرش رو میکردم 

راستش من تا لحظه ی اخر هم هدف این سریال رو درک نکردم ونه دلیل اصلی انتخاب این اسم برای این سریال رو فهمیدم ...نویسنده هربار یه نفر رو پیدا میکرد که برای سول مشکل ساز بشه ..از دختر ساده ای که خودش رو شبیه به سول میکنه ..تا پسر اعصاب خرد کنی که معلوم نیست چه احساسی نسبت به سول داره تا یوجونگی که همه بهش انگ مریض بودن میزنن واخر داستان خود یوجونگ میگه که مریض نبوده وبه کمی همراهی وکمک احتیاج داشته ..
خلاصه که سریال اونقدر شلوغ پلوغ وپرهیاهو وعجیب وبی منطق هست که تا لحظه ی اخر هم این گنگ بودن داستان روی بیننده تاثیر میذاره واصلا نمیدونه باید این سریال رو با این بازی های خوب دوست داشته باشه یا از روند نا مرتب داستان دل چرکین باشه ..مخصوصا که من تا لحظه ی اخر منتظر یه اشاره راجع به اسم سریال ودرواقع فردی که تو تله افتاده بودم که بالاخره هم معلوم نشد ..این تله برای کی بوده ..سول ..؟؟؟یوجونگ ..؟؟؟بک این هو ...؟؟؟
خیلی از مسائل تو سریال بی ربط باقی موند ..خیلی از مشکلات حل نشد ..هرچند که شاید بعد از تمام اینها پایان باز داستان به نحوی تونست دل بیننده رو نرم کنه ..چرا که با وجود تمام این مشکلات واقعا یه پایان خوش توهین به شعور بیننده بود ..

قبلا هم گفتم دوست داشتم بک این هو ویوجونگ هردو درزمینه ی عشقی در راستای هم جلو میرفتن تا کمی هیجان برای ببینده باقی بمونه ..اینکه سول عاشق یوجونگ میشه وتا اخر داستان کنارش میمونه ..به نظرم از نظر عاشقانه داستان رو صفر کرد .هرچند که نویسنده مزبوحانه تو یک سوم پایانی داستان سعی کرد بک این هو رو پررنگ کنه ..وکمی هیجان عاشقانه به داستان بده ..اما بازهم به نظرم گند اولی رو زده بود ..البته این مورد رو نه تنها راجع به سریال پنیر در تله ..بلکه راجع به مانگای این سریال هم میگم ..
تمام نقطه قوت سریال ..معمای مریضی عجیب وغریب یوجونگ وگذشته ی پرابهامش با این هو بود که درانتها هیچ چیزی از بیماری یوجونگ دستگیر بیننده نمیشه ..ومن بیننده در انتهای داستان گیج وکلافه باقی میمونم ..واز خودم میپرسم ..
خب که چی ..هدف داستان چی بود ..اینکه بگن موقع عصبانیت ادم باید خودش رو تخلیه کنه تا این خشم های سرکوب شده باعث فاجعه نشه ..؟؟
خب یوجونگ که خوب جبران میکرد ..پس این نبود ..
اگه این نبود ..بار معنایی سریال این بود که باید خشم به درستی تخلیه بشه ..که خب این هم از نظر من یه بیماری عجیب به حساب نمی یومد ..خلاصه که به شدت از منطق داستان ناراضی بودم ..

اما درکنار اینها ..بازی بازیگرها ..محیط سریال ..وشخصیت بک این هو رو خیلی دوست داشتم ..پس به خاطر همین ادامه دادم وتا انتها رفتم ..نمیدونم چه جوری با وجود این همه نقص ومشکل ..بازهم سریال جذابی بود ...
اهنگسازی سریال بد نبود ..راستش رو بگم ..اصلا به خاطر ندارم .چه موزیک متنی داشته ..اما از اهنگهایی که با پیانو اجرا میشد راضی بودم ویکی از دلایل ادامه دادن سریال هم همین نکته بود ..به نوعی سریال موزیکالی بود 
به هرحال ..بعد از تمام این تفاسیر بهش نمره ی 8 رو با ارفاق میدم ..چرا که با وجود جذابیت های ظاهری کار ..داستان فوق العاده باری به هرجهت بود ..نمیدونم توصیه کنم یا نه ..چرا که نمره ی خوبی که تو مای دراما داره وحواشی اون به نحوی جالب بود
دیدن این سریال رو کاملا به عهده ی خودتون میذارم ..ورای ممتنع راجع به دیدن وندیدنش میدم ..