نقد و بررسی سریال کره ای مموریست یادآور

یادآور در دسته ی سریالهای پلیسی جنایی و معمایی جزو سریال هاییه که به هیچ عنوان نمی تونم خلاصه ی خوبی ازش ارائه بدم. چون هر حرف و اشاره ای سریال رو اسپویل می کنه و من واقعا دلم نمی خواد کسی با خوندن اسپویل نمک داستان رو از دست بده.

در کل داستان پسری به نام بک دونگه که می تونه با لمس افراد خاطرات و افکارشون رو ببینه. با همین خصوصیت وارد اداره ی پلیس شده و سعی داره قاتلین رو دستگیر کنه اما کم کم وارد پرونده های قتلی می شه که اون رو به سمت عجیبی هدایت می کنه و تو این راه با زنی که متخصص روانشناسی جرم و جنایته همراه می شه تا پرده از راز قتل ها بردارن.

روند فیلمنامه (سرشار از اسپویل به هیچ وجه کسانی که سریال رو ندیدن نخونن)

فیلمنامه ی این سریال از نظر من یکی از بی نقص ترین و بهترین هایی بود که تو این سالها دیده بودم. درست مثل یه قیف وارونه که در ابتدا یه تصویر جزئی و کوچک به بیننده نشون می ده و کم کم اون تصویر پخش می شه و در انتها به نمای کلی می رسه. شاید فقط بتونم با سریال عروس زیبای من از این بعد مقایسه کنم که بازهم به پای اینکار نمی رسید.

نویسنده خیلی عالی به کارش اشراف داره و می دونه داستان رو چه جوری شروع کنه و به کجا برسونه. چه نقطه عطف هایی قرار بده و هر بار با یه قاتل سر بیننده رو گرم کنه

داستان هر چی جلوتر می ره نقطه عطف های جالب تری خلق می کنه و در انتها داستان رو کاملا برای بیننده می شکافه.

بیننده کم کم متوجه می شه داستانی که شروع شده سر دراز داره و همه ی اینها به گذشته برمیگرده مخصوصا وقتی که پای گذشته ی بک دونگ و همکار پلیسش به میون میاد دیگه داستان قابل درک نیست و پر از هیاهو و افکار عجیب می شه

بازی بازیگرهام.

از یوسونگ هو نمی گم که این بشر دریای استعداد و نواوریه. هر سری بازیش بهتر از قبل می شه.

حس ها و میمیک صورت رو بسیار عالی درمیاره و برای مردی که پراز درده خیلی خوب تونست نقش رو به تصویر بکشه.

بازیگر زن داستان هم به نسبت خوب بود هر چند که به پای یوسونگ هو نمی رسید. ترجیح می دم هنوز هم تو نقش خون اشام هوایوگی ببینمش.

بازیگرهای جانبی کار رو دوست داشتم نویسنده با زیرکی تمام هر بار یه قاتل جدید جور می کرد و ساخت این هجم عظیم شخصیت و تیپ سازی واقعا کار هر کسی نبود.

روند کارگردانی.

 واقعا عالی بود یکی از کم نقص ترین سریالها تو این حیطه بود با اینکه یه جاهایی سوتی های کوچیکی داشت اما می شد چشم بست. روند عالی کارگردانی و نویسندگی و تدوین یکی از سریالهای بیاد ماندنی رو خلق کرده که به شدت از دیدنش لذت بردم.

از طرف دیگه علاوه بر ژآنر معمایی جنایی، داستان به نحوی وهم انگیز و ترسناک هم بود با وجود اینکه عملا از جلوه های ویژه ی زیادی استفاده نشده بود اما تاثیر ترس و هولناک نشون دادن داستان واقعا بی نظیر بود و ذهن رو درگیر می کرد

سکانس های تاثیر گذار

مرگ دختری که بک دونگ هر کاری کرد نتونست نجاتش بده.

 صحنه ی تاثیر گذار مواجه شدن بک دونگ با حافظه پاک کن.

انگار با دیدن صورت واقعی حافظه پاک کن تونستم نفس بکشم. و تازه برام جالب شد بدونم این ادم کیه و هدفش چیه؟

قسمتی که حافظه پاک کن از زیر فاضلاب بک دونگ رو لمس کرده و وارد حافظه اش شده بود هم خوفناک بود.

دیالوگ برتر.

خاطرات قدرتی ندارن.

توضیح خاصی نمی دم. کسایی که سریال رو دیدن می دونن تمام داستان در همین یک جمله خلاصه می شه. اینکه مردم جنایت می کنن و با کارهای کوچیک ممکنه سرنوشت زندگی ادم های دیگه رو تغیر بدن. اما حتی خوندن حافظه ی این ادم ها هم برای اثبات جرم کافی نیست.

پایان داستان 

عالی بود.نویسنده داستان رو خیلی خوب کش داد و به قسمت های پایانی رسوند یعنی حتی تا قسمت اخر هم بیننده نمی دونه حافظه پاک کن کیه. و این سوال دقیقا مثل خوره روح و روان بیننده رو می خوره. کیه که مثل بک دونگ می تونه حافظه رو بخونه و از اون قوی تره؟

و این جمله مدام در ذهن بیننده تکرار می شه ایا واقعا حق با حافظه خوان نیست؟ ادم هایی که مرتکب جرم می شن و این جرم در سال ها بعد تازه خودش رو نشون می ده درست مثل پخش شدن یه قطره جوهر روی سفیدی پیرهن. حقشون نیست به سزای عملشون برشن.  از اون دست سریالهاست که عمیقا بیننده رو به فکر فرو می بره. با اینکه تمام مجرمین به حق کشته شده بودند اما ایا درسته که همون دردی که قاتل به خونواده ی قربانی وارد کرده رو بکشه. اینکه به جای پدری پسرش مجازات بشه درسته؟ با اینکه حقوق بشر این جریان رو نفی می کنه اما اعتراف می کنم یه وقتایی دلم خنک می شد که حافظه پاک کن اینقدر قشنگ حقشون رو کف دستشون می ذاشت و

 از طرف دیگه می ترسیدم که اگه روزی وجود همچین آدم هایی با همچین خصوصیاتی اثبات بشه چه بلایی سر بشریت میاد.

درپایان به سریال نمره ی 9.3 رو می دم این شونزده قسمت خیلی خوب من رو راضی نگه داشت و با معمای بی نظیرش تمام مدت من رو با خودش همراه کردم. تبریک به کادر فیلمسازی و نویسندگی.