نقد سریال 49 days(چهل و نه روز)
شخصیت ها:
شین جی هیون:دختری 27 ساله و از خانواده ای ثروتمند.خوش قلب و خوش اخلاق و سرزنده.
سونگ یی کیونگ:دختری 30 ساله و تنها.بسیار غمگین و افسرده.
هان کانگ:پسری 27 ساله و دوست قدیمی جی هیون.آدمی خشک و جدی و سرد.
کانگ مین هو:پسری 30 و خورده ای ساله و نامزد جی هیون.مهربان و خوش اخلاق و ماهر در کارش.
شین این جونگ:دختری 27 ساله و دوست صمیمی جی هیون از خانواده ای فقیر.
فرشته برنامه ریز:همون عزرائیل خودمونه که وقتی آدما میمیرن کارهای رفتشون به اون دنیا رو انجام میده.

داستان سریال:
شین جی هیون به تازگی با کانگ مین هو آشنا شده و این 2 عاشق هم شدن و در تدارک عروسی واسه 2 هفته دیگه هستن.جی هیون شاد و خوشحال همراه با دوستای صمیمیش به اسم شین این جونگ و پارک سو وو در حال انجام دادن مقدمات عروسیه ولی یک روز اتفاقی میفته و با ماشینش تصادف میکنه که باعث مرگ مغزی شدن و به کما رفتنش میشه و روح جی هیون از بدنش جدا میشه.
از طرف دیگه دختری رو داریم به اسم سونگ یی کیونگ که افسرده ست و مثل یک مرده متحرک زندگی میکنه.تنها کاری که میکنه رفتن به کار نیمه وقتش،رامیون خوردن و خوابیدنه.در روزی که جی هیون قراره تصادف بکنه و تو همون جاده تصمیم به خودکشی میگیره و میره جلوی ماشین ها می ایسته ولی یه نفر نجاتش میده.اما همین کار باعث برخورد ماشین ها به هم و نهایتا تصادف و مرگ جی هیون میشه.
روح شین جی هیون سرگردانه ولی با روحی برخورد میکنه که خودشو فرشته برنامه ریز معرفی میکنه.اون بهش میگه که چون مرگش زودتر از موعد به خاطر اشتباه یکی دیگه(سونگ یی کیونگ) اتفاق افتاده خدا بهش یه شانس دوباره واسه زندگی میده و اون این که بتونه طی 49 روز 3 قطره اشک خالص پیدا کنه.یعنی 3 نفر به غیر از بستگان خونی,خالصانه واسش گریه کنن و برای این کار میتونه از بدن سونگ یی کیونگ استفاده کنه اونم تو زمان خاصی که اون به خواب میره و با شرط های خیلی زیادی!جی هیون هم که فکر میکنه افراد خیلی زیادی هستن که خالصانه دوستش دارن و میتونه از پس شرایط تسخیر بدن هم بر بیاد سریع قبول میکنه و ماموریت 49 روزه ش آغاز میشه غافل از اینکه حقیقت خیلی با اون چیزی که جی هیون فکر میکنه تفاوت داره......
نقد سریال:
موضوع داستان موضوع جدیدی نیست.همه ما تا به حال سریال های زیادی رو با موضوع زندگی پس از مرگ و روح جدا شده از بدن و تلاش برای بازگشتش به زندگی دیدیم.وقتی میخواستم این سریال رو شروع کنم فکر میکردم موضوعش کاملا جدی و رئاله و روایت کننده داستان خیلی غم انگیزی باشه که تصورم درست نبود.تم سریال تا حدود زیادی فانتزیه که صادقانه بگم کمی تو ذوقم خورد ولی انصافا قسمتای اول انقدر جذاب بود که بخوام ادامه ش بدم و خیلی به فانتزی بودنش گیر ندم.خیلی خوب بود که تو همون قسمت اول به اصل داستان که جداشدن روح از بدن جی هیون و شرایط برگشتش با 3 قطره اشک بود پرداخته شد و داستان به حاشیه کشیده نشد.نیمه اول داستان پر از اتفاقات و موضوعات جدیده و رئال بودنش بیشتر از فانتزی بودنشه.حقایق زیادی معلوم میشه و دیدن تلاش های جی هیون واسه وفق دادن خودش با بدن جدید و زندگی شخصی یی کیونگ و شرایطش و رو به رو شدن با حقایق تلخ زندگی خودش نیمه اول سریال رو خیلی خوب پیش میبره و واقعا جذابه اما متاسفانه این جذابیت فقط تا قسمت 12،13 حفظ شد و بعد از اون داستان پر شد از کلیشه های مختلف و حوصله و سر بر و از طرف دیگه بخش فانتزی کار خیلی بالا رفت.اینکه روح بتونه خودشو به بقیه نشون بده یا بتونه اجسام رو لمس کنه دیگه خیلی غیر قابل باوره!کلا داستان پتانسیل اینو داشت که بتونه در عین فانتزی بودن خیلی هیجان انگیزتر پیش بره ولی متاسفانه نویسنده نتونست تو نیمه پایانی داستان خیلی خوب ایده هاش رو پر و بال بده و انتهای داستان خیلی ضعیف تر از ابتداش بود.

در مورد فرشته مرگ چیزی که خیلی برام ازاردهنده بود شخصیت پردازیش بود.عزرائیلی که گیتار میزنه،آواز میخونه،تو استخر چشم چرونی میکنه،میره تو فروشگاه واسه خودش خرید میکنه!این دیگه چطور عزرائیلیه؟؟؟درسته تم داستان فانتزیه ولی این دیگه زیاده روی بود.واقعا هدف نویسنده از اینطور شخصیت پردازی رو نمیفهمم.اگه شخصیت جدی تری میداشت خیلی خیلی بهتر و باورپذیرتر بود.(تو این سریال هم عزرائیل حافظه ش رو از دست داده بود.این کره ایا چه علاقه ای دارن به اینکه عزرائیلشون حافظه نداشته باشه!)
پیام داستان هم میشد این در نظر گرفت که پشت هر اتفاقی حکمتی هست و نباید واسه بدبیاری ها و اتفاقات بد زندگی مدام در حال آه و ناله باشیم.شاید قراره اتفاق بهتری بیفته و اینکه چقدر زندگی یک آدم ارزشش بالاست و آدما هیچوقت قدر چیزی رو نمیفهمن مگر اینکه از دستش بدن.گاهی اوقات خیلی زود واسه گفتن بعضی چیزابه همدیگه دیر میشه و فکر میکنیم اونقدر وقت داریم که میتونیم هروقت بخوایم حرفمون رو به همدیگه بزنیم ولی اینطور نیست.

در کل رضایت نسبی از سریال داشتم.نه خیلی بالا و نه خیلی پایین.
توصیه به دیدن:
چون بیشتر از نیمی از سریال واسم جذاب بود توصیه ش میکنم ولی اگه با فضاهای فانتزی نمیتونین کنار بیاین فکر نکنم این سریال گزینه مناسبی واسه دیدن باشه.
نکات منفی:
اینکه بعضی وقتا همه چیز خیلی فانتزی و غیر قابل باور میشد و استفاده از موضموضوعات تکراری و کلیشه در نیمه پایانی.
بازی بازیگران:
همه خوب بودن به جز بازیگر نقش هان کانگ.نمیدونم مشکل از صورتش بود که به نقش نمیخورد یا بازی خودش خوب نبود.در کل اصلا نتونستم باهاش ارتباط بگیرم و بازیش رو دوست نداشتم.(راستی دقت کردین نام گیوری(بازیگر نقش شین جی هیون)چقدر خوشگله؟؟عین عروسکه.ایپودا!)
سکانس مورد علاقه م:
تو بیمارستان جی هیون بالای جسم خودشه و اشک ها و زحمت های پدر و مادرش رو میبینه و یهو میزنه زیر گریه و با گریه ازشون معذرت میخواد.
آهنگ متن(ost):
معمولی.
پایان سریال(خطر لو رفتن):
خب این منطقی و خوب بود که جی هیون مرد و اگه دوباره به زندگی برمیگشت و با هان کانگ ازدواج میکرد زیادی گل و بلبل میشد.اما بازم آخر داستان کلیشه ای بود.پدر و مادری که بچه شون رو از دست دادن،بچه گمشدشون پیششون برگشت و خوش و خرم در کنار هم زندگی کرودن.اگه انقدر دنبال پیدا کردن بچه بودن همون 20 سال پیش دنبالش میگشتن.مگه پیداکردنش غیر ممکن بود؟مگه بچه از کشور خارج شده بود؟!
در کل پایانش معمولی رو به بالا بود