نقد سریال i miss you (دلم برات تنگ شده)2011:
هان جونگ وو: پسری 29 ساله و پلیس.آدمی بسیار تلاشگر و تیز در کارش و در عین حال شوخ و شیطون.
لی سو یون(زویی): دختری 29 ساله و طراح لباسی موفق.
کانگ هیونگ جون(هری): پسری 26 ساله و تاجر و ثروتمند.همراه همیشگی و عاشق لی سویون.
خلاصه داستان:
داستان از 14 سال پیش شروع میشه.لی سویون دختری آروم و سر به زیره که مدام مورد تمسخر بقیه قرار میگیره چون اعلام شده که پدرش قاتله.اون و مادرش زندگی سخت و فقیرانه ای دارن و این دختر یک روز خوش تو زندگیش نداشته!
هان جونگ وو پسری خوشتیپ و خوش اخلاقه و تک پسر خانواده ی ثروتمنده اما چون پدرش تو کارهای خلاف شرکت میکنه و از این راه پول درمیاره دل خوشی ازش نداره!
جونگ وو به تازگی به مدرسه سویون منتقل شده و خیلی زود متوجه آزار و اذیت های بقیه نسبت به اون و ساکتی و مظلوم بودن همیشگیش میشه.این 2نفر چندبار اتفاقی همدیگه رو میبینن و در نهایت باوجود تمام سختی ها باهم دوست میشن و این دوستی ساده کم کم تبدیل به عشقی پاک میشه ولی مدت زیادی از آشناییشون نمیگذره که به خاطر کارهای خلاف و پنهانی پدر جونگ وو،جونگ وو و سویون رو که به خاطر نجاتش میاد رو میدزدن که این آدم ربایی درنهایت منجر به تجاوز به سویون میشه.در انباری که این دو نفر زندانی شدن جونگ وو بالاخره راهی برای فرار پیدا میکنه اما چون خیلی ترسیده به تنهایی فرار میکنه و سویون رو نجات نمیده که خیلی زود پشیمون میشه و با پلیس ها به انبار برمیگرده ولی دیگه دیر شده و نمیتونن سویون رو پیدا کنن و اعلام میکنن که مرده.چندروز بعد با تماس چندثانیه ای سویون جونگ وو پی به زنده بودنش میبره ولی باتمام تلاش های بی وقفه جونگ وو و سختی هایی که میکشه هیچکس کاری نمیکنه و سویون همچنان در نظرهمه مرده ست....14 سال میگذره و جونگ وو پلیس شده و همچنان منتظر و در جست و جوی سویون غافل از اینکه سویون بهش نزدیکه و فرد دیگه ای کاملا سویون رو حمایت میکنه که باید دید چه اتفاقاتی بین این 3 نفر پیش میاد.
علاوه بر اتفاقات ملودرام این 3 نفر بخشی از داستان هم مربوط به گذشته دردناک و خصومتی هست که کانگ هیونگ جون و مادرش با پدر جونگ وو دارن و انتقام سختی که هیونگ جون قصد داره آروم آروم از پدر جونگ وو بگیره....

نقد سریال:
داستان سریال داستان جدیدی نیست.پسر و دختری که در نوجوانی عاشق هممیشن و بعد بینشون فاصله میفته و بعد از سالها همدیگه رو میبینن در حالی که یک رقیب عشقی هم به داستان اضافه شده.البته این نوع ملودرام با اینکه تکراری شده اما هنوزم طرفدارای خودشو داره و این سریال با وجود بعضی کلیشه های تکراری به نظر من میتونه بیننده رو تا آخر دنبال خودش بکشونه مخصوصا که علاوه بر بعد ملودرامش،بعد انتقامی هم داشت که من شخصا بخش های انتقامیش رو بیشتر دوست داشتم البته تو بخش عاشقانه انصافا قسمت های اول که مربوط به نوجوونیشون بود واقعا قشنگ بود و عشق بسیار پاک و زیبایی رو بین این 2 نوجوون 15 ساله نشون می داد.اگه به جزییات سریال دقت کنیم نمونه های زیادی رو از مشکلات روحی و شخصیتی میبینیم که شخصا اشاره شدن پنهان این موارد رو که در اکثر سریال های کره ای وجود داره رو خیلی دوست دارم و به نظرم به واقع گرایانه بودن سریال کمک میکنه مثلا آدمایی که به خاطر پول حاضرن هرچیزی و هرکسی رو قربانی کنن و هیچوقت حرص و طمعشون نسبت به پول تمومی نداره مثل پدر جونگ وو،مادری که به قول معروف هم خدا رو میخواد و هم خرما رو!هم میخواد بچه ش رو داشته باشه و هم پول رو مثل مادر هیونگ جون،آدمای طمعکار و خیانت کاری که واسه پول و مقام وفاداریشون رو از دست میدن،هرکسی به فکر خودشه و وفاداری و عشق فقط بین زوج اصلی سریال دیده میشه که البته این تضاد قشنگ بود.

خیلی از شخصیت پردازی هیونگ جون یا همون هری خوشم میومد.آدمی که هرکس ظاهرشو نگاه میکرد فقط صورت و اخلاق آرومش و موفقیت و ثروت بی اندازه ش رو میدید در حالی که در باطن هنوز هم همون بچه 12 ساله بود که به شدت وابسته زویی بود.در واقع به نظر من احساس هری به زویی عشق نبود.هری زویی رو مثل مادرش میدید و فقط تشنه محبت زنانه بود و میخواست این محبت رو به هر نحوی داشته باشه حالا با جذب ترحم یا حتی به زور.احساس زویی هم همینطور.مثل مادر یا خواهر بزرگتری که مدام بچه یا برادرشو تر و خشک میکنه و مراقبشه و محبت هاش به نوعی ادای دین بود تا عشق!
در هر صورت به نظر من واسه یک بار دیدن سریال بدی نیست و اگه طرفدار این جور ملودرام باشین با چاشنی انتقامی که داره میتونه براتون جذاب باشه.

نکات منفی:
ایراد های کوچیک زیاد داشت.چندموردشو که یادم میاد میگم:
پلیس بازی هاشون بعضی وقتا خیلی مسخره میشد.میدیدن مجرم داره فرار میکنه اما عین بچه کوچولوهایی که تازه دویدن یاد گرفتن دنبالش میدویدن!خیلی شل و آهسته.
اون آجومای قاتل که با اینکه یک نظافتچی بود از پلیسا بیشتر اطلاعات داشت.یعنی انقدر امنیت ایستگاه پلیسشون پایین بود که هرکسی میتونست از همه چی اطلاع داشته باشه.
اون جایی که جونگ وو در کنار قوطی عکس هری و خاله ش رو پیدا کرد.اون پلیس پیر به قول خودش بارها وسایل رو گشته بود اونوقت همچین چیز واضحی رو پیدا نکرده بود.
اول سریال یه دیالوگی هست که هری میگه زنی که عاشقشم یک نفر رو زده.اگه گیر بیفتی من چیکار کنم؟بعد زویی میگه اونوقت مردی که عاشقشم میاد و نجاتم میده.احساسات زویی از اول هم مشخص بود.هم خود هری و هم بیننده میدونست که عاشق هری نیست.اون وقت چرا باید همچین حرف بی ربطی رو بزنه؟!
اون جایی که اراذل و اوباش از طرف بابای جونگ وو همراه هری اومده بودن تا زویی رو ببرن.دورتادور ماشین جونگ وو رو پر کردن اون وقت عقلشون نرسید که یک ماشین رو جلوی ماشین جونگ وو پارک کنن که نتونه انقدر راحت در بره!یعنی اراذل اوباش انقدر احمق!!
شخصا دوست داشتم 2مورد بهتر اتفاق بیفته.یکی تشخیص این که زویی همون لی سویونه.دوست داشتم هیجانی تر و پیش بینی نشده تر اتفاق میفتاد.دومی هم این که جریان قتل خاله هری رو نشون میدادن.این که هری چطور وارد شده!چطور ردی از خودش به جا نگذاشت!دلیل اصلی چی بود که هری کشتش؟(هری مثلا علیل بود ولی از صدتا آدم سالم بهتر کار میکرد!!!)
یه مورد دیگه هم که برام جالب بود موهای خواهر جونگ وو بود.اول داستان موهاش کوتاه بود.بعد یهو بلند شد!!اولی کلاه گیس بود عایا؟؟؟به نظر طببعی میوند.
کلا سریال سوتی زیاد داشت ولی در اون حد نیست که نشه ادامه داد.
بازی بازیگران:
خیلی خوب.مخصوصا که به نظر من بازیگرای نوجوون عالی بازی کرده بودن.با این که سکانس های مشکل زیادی هم داشتن ولی خیلی حرفه ای بازی کردن.حتی واسه این سریال دختره جایزه هم برد.

همینطور پسره که الحق هم شایسته ش بودن!
سکانس مورد علاقه م:
کیس نوجوونیشون رو خیلی دوست داشتم.قیافه پسره دیدنی بود.
موسیقی متن(ost):
متوسط.
پایان سریال:
معمولی ولی راضی کننده.